Από τους άντρες έχεις απαιτήσεις, η αναρρίχηση ξεκίνησε…

Το -6 με το οποίο ξεκινούσε το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός φάνταζε με βουνό. Αποδείχθηκε λόφος. Τα πνευμόνια, το ταλέντο, η δίψα, η αυταπάρνηση των μικρών, σε συνδυασμό με την εμπειρία των μεγαλύτερων έδωσαν τέτοια φόρα στην ομάδα, που έφτασε εύκολα στην κορυφή του.

Ο Γιώργος Δώνης μετά το ματς με την ΑΕΛ μίλησε για αντρική εμφάνιση. Δεν είχε άδικο. Κόντρα σε μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις της επαρχίας και σε μία από τις πλέον δύσκολες έδρες, οι «πράσινοι» ήταν επιβλητικοί. Έγιναν άντρες, όπως είπε ο προπονητής τους και σκόρπισαν ενθουσιασμό στον κόσμο τους.

Η διαφορά με το ξεκίνημα, είναι ότι μόνοι τους δημιούργησαν ένα βουνό μπροστά τους. Δεν είναι κακό αυτό. Στον Παναθηναϊκό αυτό πρέπει να έχεις στόχο. Την κορυφή. Είτε είναι δύσβατη με κακοτράχαλους δρόμους είτε με μονοπάτια που σε οδηγούν κατευθείαν εκεί. Στο «τριφύλλι», όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, ο δρόμος δεδομένα θα είναι δύσβατος. Αλλά κάποια στιγμή θα φτάσει στον προορισμό του. Είναι δεδομένο. Είναι στο πεπρωμένο του.

Οι παίκτες του «τριφυλλιού» μικροί ή μεγάλοι δημιούργησαν προσδοκίες. Ο Δώνης γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι από τους άντρες υπάρχουν απαιτήσεις. Στα παιδιά δείχνεις κατανόηση. Στους άντρες θα συγχωρήσεις ένα λάθος, δύο λάθη, μέχρις εκεί. Στον Παναθηναϊκό, άλλωστε, δεν υπάρχουν συγχωροχάρτια. Ο κόσμος του ήταν και παραμένει άκρως απαιτητικός αν και δυστυχώς μία μερίδα τα τελευταία χρόνια συμβιβάστηκε με την μετριότητα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι περιμένουν πλέον απ’ αυτή την ομάδα το επόμενο βήμα.

Πέρασαν τα δύσκολα και τώρα έχουν ένα βουνό μπροστά τους. Με τρεις νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές και οι δύο στην επαρχία, σε ματς που δίνουν πρωτάθλημα, όλοι περιμένουν  στα δύο σερί εντός έδρας παιχνίδια με Λεβαδειακό, ΠΑΣ Γιάννινα τη νίκη. Τίποτα λιγότερο. Αυτό σαφώς κι αυξάνει την πίεση, το βάρος στα πόδια των «πρασίνων». Είναι γνωστό πως όταν μπαίνει το «πρέπει» μπροστά τα πράγματα ζορίζουν. Αλλά όταν είσαι στον Παναθηναϊκό οφείλεις να το γνωρίζεις. Ότι πρέπει να νικάς. Εκεί θα δείξεις ότι αντέχεις. Όταν φοράς αυτή τη φανέλα, δύο πράγματα συμβαίνουν. Είτε λυγίζεις από την πίεση είτε νιώθεις το ειδικό της βάρος και βλέπεις τις φανέλες των υπολοίπων πούπουλο.

Οι μικροί του Παναθηναϊκού και οι πιο έμπειροι με τις τρεις νίκες κέρδισαν την εκτίμηση του κόσμου. Τον σεβασμό του. Την  αγάπη του, διότι παλεύουν αγνά για το όνομα και την ιστορία της ομάδας και φυσικά για να αποδείξουν στο ευρύ κοινό ότι αξίζουν περισσότερο απ’ όσο νόμιζε οποιοσδήποτε πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Για να κερδίσουν, όμως και την εμπιστοσύνη των οπαδών, θα πρέπει να δείξουν ότι μπορούν να σκαρφαλώσουν στο βουνό. Προσοχή, δεν υποστηρίζω ότι στόχος είναι το πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός είναι ακόμα στο -6 από τους πρωτοπόρους, δεν έχει ό,τι κι αν νομίζει κανείς την ποιότητα και την πληρότητα των υπόλοιπων μεγάλων και φυσικά είναι αδύναμος στα θεσμικά όργανα.

Όταν μιλάμε για εμπιστοσύνη, εννοούμε ουσιαστικά να δείξει αυτή η ομάδα ότι βάζει τις βάσεις για πρωτάθλημα. Να πιστοποιήσουν δηλαδή αυτοί οι «άντρες» στη συνέχεια του πρωταθλήματος, ότι όντως έχουν σχηματίσει έναν κορμό, ο οποίος όταν μπει το χρήμα (λογικά από τον Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ, τον Ρέστη και τους συνεργάτες τους) θα χρειάζεται ορισμένες ακόμα ποιοτικές προσθήκες για να φτάσει στην κορυφή. Ας χαρούν όλοι το 3 στα 3, αλλά όταν είσαι στον Παναθηναϊκό οφείλεις να διεκδικείς το καλύτερο. Τα δύσκολα πέρασαν, τώρα μπροστά είναι το βουνό. Οι παίκτες του Δώνη είμαι σίγουρος ότι ξεκίνησαν την αναρρίχηση. Πόσο γρήγορα θα τα καταφέρουν, δεν εξαρτάται μόνο απ’ αυτούς…