Το μεγαλύτερο κέρδος του νέου Ολυμπιακού είναι η αμέριστη συμπαράσταση του κόσμου και η τρομερή «χημεία» με τη νέα ομάδα. Τα ματς στο Καραϊσκάκη είναι γιορτή, ακόμη και όταν παίρνουν την τροπή που είχε το Κυριακάτικο με τον Αστέρα.
Όταν είσαι Ολυμπιακός έχεις τεράστιες απαιτήσεις. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ακόμη και όταν… υπάρχουν (και πολλές μάλιστα), δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει λάθος, δεν υπάρχει «δεν πειράζει». Καλώς ή κακώς αυτή ήταν, είναι και θα είναι η κατάσταση με την οποία πορεύεται ο Ολυμπιακός.
Φέτος ο Ολυμπιακός επιχείρησε μια άνευ προηγουμένου επανεκκίνηση που βεβαίως δεν είχε κάποιο… μακροπρόθεσμο στόχο ή κάποιο πλάνου 3ετιας ή 5ετιας. Έφτιαξε μια ομάδα από την αρχή με στόχο άμεσα να επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και όλα αυτά σε εποχές… εξυγίανσης με ότι αυτό συνεπάγεται όπως πλέον έχουμε καταλάβει όλοι στην πράξη και όχι στα λόγια.
Ένα εγχείρημα που είναι δεδομένο πως σε οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα θα είχε μαζί και μια περίοδο… χάριτος, έως ότου «στρώσει» η ομάδα, βρει τα πατήματα της.
Γνωστά όλα τα παραπάνω απλά τα υπενθυμίζω για να μπω στο «ζουμί». Ο Ολυμπιακός παρά τις δεδομένες δυσκολίες του εγχειρήματος του έχει μπει ιδανικά στην σεζόν και ετοιμάζεται για να ανταπεξέλθει σε ένα άκρως απαιτητικό πρόγραμμα που σίγουρα θα δείξει πολλά για την συνέχεια σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Το μεγαλύτερο όμως κέρδος που έχει ήδη ο νέος Ολυμπιακός είναι η αμέριστη στήριξη από τον κόσμο του. Ο κόσμος που βλέπει την προσπάθεια που γίνεται, είδε τις εξαγγελίες Μαρινάκη να γίνονται πράξη στο 100% με μια ομάδα που θα αποτελείται από ποιοτικούς παίκτες που γουστάρουν να παίζουν στην ομάδα, κατάλαβε και πάλι πως ο ισχυρός άνδρας της ομάδας είναι αποφασισμένος να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να φέρει τον Ολυμπιακό στην κορυφή (βλέπε Τουρέ, και όχι μόνο) και στέκεται δίπλα στους ερυθρόλευκους.
Με πράξεις και αυτός, όχι με λόγια. Το κλασικότερο παράδειγμα ήταν το ματς με τον Αστέρα. Ματς που «στράβωσε», η γκέλα ήταν πολύ κοντά όμως κανείς από τους χιλιάδες οπαδούς της ομάδας που ήταν στο Καραϊσκάκη δεν σταμάτησε να πιστεύει στη νίκη και να «σπρώχνει» με την φωνή του τους παίκτες του Μαρτίνς. Ούτε μια φορά μουρμούρα και δυσαρέσκεια έως και το 92΄που ήρθε το χρυσό γκολ του Νάτχο και η «έκρηξη».
Και μετά και πάλι γιορτή με τους παίκτες να πανηγυρίζουν μπροστά από τον κόσμο, όπως το έχουν καθιερώσει σε όλα τα ματς. Γιατί; Γιατί γουστάρουν όλοι! Ναι με τον Αστέρα ήταν μια δύσκολη νίκη, με την Μπέρνλι μια πολύ σημαντική, αλλά η γιορτή έχει καθιερωθεί σε κάθε ματς.
Γιατί ο κόσμος βλέπει την «δίψα» της ομάδας, και η ομάδα την «δίψα» του κόσμου. Όλοι μια «γροθιά» για την μεγάλη επιστροφή. Ο κόσμος δίπλα στην ομάδα, έμπρακτα με σχεδόν 20 χιλιάδες διαρκείας, με περίπου 20 χιλιάδες κόσμου στο Καραϊσκάκη αρχές Αυγούστου με την Λουκέρνη, 25 χιλιάδες με την Μπέρνλι, με οπαδούς και στο εξωτερικό.
Αλλά και στα τρία εντός έδρας ματς πρωταθλήματος με ομάδες που δεν της λες «εμπορικές», 15.123 εισιτήρια με τον Λεβαδειακό, 19.678 με τον ΠΑΣ, 22.800 με τον Αστέρα.
Και την Πέμπτη το Καραϊσκάκη θα είναι γεμάτο για την πρώτη «μάχη» στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ απέναντι στην Μπέτις.
Αυτή η γιορτή με την οποία αντιλαμβάνονται άπαντες στην οικογένεια του Ολυμπιακού τους αγώνες της ομάδας είναι το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα.
Και αυτό το κλίμα πρέπει πάση θυσία να προστατέψουν όλοι.