Καλός ο Σκουρτόπουλος τώρα;

Το ερώτημα, που αποτελεί και τον τίτλο του σημερινού άρθρου, είναι κατά βάση ρητορικό. Από τη μία γιατί ο Σκουρτόπουλος είναι ένας προπονητής που έχει γράψει αρκετά χιλιόμετρα στα γήπεδα της Α1 και από την άλλη, γιατί ο μόνος αρμόδιος για να τον κρίνει είναι η ομοσπονδία. Δεν ξέρω αν η τελευταία έχει σκοπό να του δώσει τα κλειδιά της ομάδας και για την τελική φάση του Παγκοσμίου, όμως ένα είναι σίγουρο. Ο Έλληνας τεχνικός κατάφερε να πετύχει κάτι που για πολλούς ήταν αυτονόητο, αλλά στην πράξη μόνο αυτό δεν ίσχυε. Ποιο; Να πετύχει η Εθνική μας το απόλυτο μέχρι τώρα στους δύο γύρους της προκριματικής φάσης και να γίνει η πρώτη ομάδα που τσέκαρε το εισιτήριο της για την Κίνα.

Αν δει κανείς τι γίνεται στους άλλους ομίλους θα καταλάβει το τι ακριβώς έκανε ο Σκουρτόπουλος και οι διεθνείς. Στον πρώτο όμιλο η πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία είναι πλέον με το ένα πόδι εκτός Παγκοσμίου, ειδικά αν σήμερα δεν κερδίσει εντός τους Τούρκους. Στον δεύτερο οι Κροάτες, μια από τις δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, κινδυνεύει να δει την τελική φάση από το σπίτι της, ενώ τέλος στον δικό μας η Σερβία αισθάνεται καλύτερα μετά την νίκη μας χθες στη Γεωργία. Η σύνθεση ανάγκης με την οποία παίξαμε στα περισσότερα ματς της πρώτης φάσης έδειξε την αφοσίωση του Έλληνα μπασκετμπολίστα στην Εθνική. Ακόμα και αν τα παιδιά που έπαιξαν με Ισραήλ και Μεγάλη Βρετανία γνωρίζουν ότι πολύ δύσκολα, για να μην απίθανο, θα δώσουν το παρόν στα γήπεδα της Κίνας το επόμενο Σεπτέμβριο έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και αυτό είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί στον ομοσπονδιακό προπονητή και τους συνεργάτες του. Η δήλωση του μετά το τέλος του παιχνιδιού στην Γεωργία είναι χαρακτηριστική. Ότι προσπάθησαν και εν τέλει πέτυχαν να βάλουν στους παίκτες την αγάπη για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Πολλά μπράβο λοιπόν σε όλους και πια νομίζω ότι τα επόμενα παιχνίδια είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να παίξουν τα παιδιά που δεν έχουν συχνά την δυνατότητα να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο και να νοιώσουν και αυτά με τη σειρά τους το πολύ όμορφο αυτό συναίσθημα της προσφοράς στη πατρίδα και την Εθνική. Ο Έλληνας κόουτς μίλησε και για την απουσία στήριξης. Δεν ξέρω για ποιον χτυπά η καμπάνα, αλλά καλό είναι ενόψει και της δύσκολης συνέχειας να γίνει περισσότερο σαφής. Το θέμα δεν ήταν, ούτε είναι μόνο η πρόκριση στο Παγκόσμιο. Το μεγάλο ζήτημα είναι τι θα κάνουμε εκεί. Είναι πια πολλά τα τουρνουά που η Ελλάδα απέχει από την διάκριση και την παρουσία της στο βάθρο των νικητών. Το Παγκόσμιο είναι έτσι κι αλλιώς δυσκολότερο από το ευρωπαϊκό. όμως, με βάση την ποιότητα μας σε όλες τις θέσεις θα συνιστά αποτυχία να μην μπούμε στη ζώνη των μεταλλίων. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την ίδια την ομοσπονδία και την νοοτροπία της. Δεν είναι δυνατόν ο ισχυρός άνδρας του ελληνικού μπάσκετ να έχει την άποψη ότι ο προπονητής που θα καθοδηγήσει την ομάδα έχει την ίδια σημασία με τον οδηγό του πούλμαν που την πάει στο γήπεδο. Ξεκινώντας τις αλλαγές προσώπων από τη θέση αυτή όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο….