Ο Θανάσης πήρε τ’ όπλο του

Η Εθνική εξασφάλισε την πρόκρισή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας από τον Σεπτέμβρη, ενώ τα προκριματικά τελειώνουν τον Φεβρουάριο.

Η Εθνική είναι μαζί με τη Γερμανία και τη Λιθουανία οι μοναδικές αήττητες ομάδες από τις 32 της προκριματικής φάσης.

Η Εθνική έπαιξε με τα «δεύτερα» σε έξι αγώνες της πρώτης φάσης απέναντι σε θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους. Έκανε μόνο νίκες.

Η Εθνική έπαιξε δύο αγώνες με την «καλή» της ομάδα και μόνη απουσία ουσιαστικά αυτή του Γιάννη Αντετοκούνμπο απέναντι σε ομάδες πρώτης γραμμής, όπως η Σερβία. Έκανε μόνο νίκες.

Η Εθνική έπαιξε καλά σε κάποια παιχνίδια και κέρδισε.

Η Εθνική έπαιξε άσχημα σε κάποια παιχνίδια και κέρδισε.

Η Εθνική έδειξε να βρίσκει ξανά το συντροφικό κλίμα και την ομόνοια στα αποδυτήρια.

Όλα τα παραπάνω είναι γεγονότα και δεν αμφισβητούνται, εκτός ίσως από το τελευταίο, που δεν αποτυπώνεται σε αριθμούς. Όμως μια ματιά στον πάγκο της ομάδας στους αγώνες με Σερβία και Γεωργία, καθώς επίσης και σε όλες τις τελευταίες δηλώσεις των διεθνών, μπορεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο.

Όλα τα παραπάνω πιστώνονται σε ανθρώπους. Ούτε στην τύχη ούτε στη μοίρα ούτε στον καλό Θεούλη…

Μετά και το συγκλονιστικό παιχνίδι στην Τιφλίδα, που σφράγισε το εισιτήριο της ομάδας μας για το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα μπορούσα να γράψω για το DNA νικητή της Εθνικής, που δεν τα παρατάει ποτέ, που μάχεται πάντα και μας έχει προσφέρει ανάλογες μεγάλες στιγμές πολλές φορές στο παρελθόν. Θα μπορούσα να γράψω για τον Νικ Καλάθη και τον Κώστα Σλούκα, που συνθέτουν αυτή τη στιγμή το κορυφαίο δίδυμο Ευρωπαίων γκαρντ στην ήπειρό μας. Θα μπορούσα να γράψω για τον πιστό στρατιώτη Θανάση Αντετοκούνμπο και τη συνεχή βελτίωσή του χρόνο με το χρόνο. Θα μπορούσα να γράψω για τις… παλιοσειρές, που συνεχίζουν να δίνουν το «παρών» και να κάνουν τη διαφορά. Θα μπορούσα να γράψω για την όμορφη παρέα, που αρχίζει να θυμίζει ξανά η Εθνική και να μας «ψήνει».

Όλα αυτά είναι σωστά και έχουν επισημανθεί πολλάκις και από πολλούς τις τελευταίες μέρες. Αλλά εγώ θα προτιμήσω να γράψω για τον Θανάση Σκουρτόπουλο. Αν στη θέση του καθόταν ο Μπλατ ή ο Πασκουάλ ή κάποιος από τους προβεβλημένους και καθιερωμένους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ Έλληνες προπονητές, όλοι θα μιλούσαν τώρα για τη σφραγίδα τους σε μια ομάδα που δείχνει ανανεωμένη και αναγεννημένη. Στην περίπτωσή του, ωστόσο, είναι… Δευτέρα πρωί.

Θα πεις, τώρα, εσύ που διαβάζεις… «σιγά, ρε φίλε. Και τι έκανε; Τις Εσθονίες και τις Αγγλίες κέρδισε κι έτσι όπως είναι φτιαγμένα τα προκριματικά, με τρεις στους τέσσερις από την πρώτη φάση και τρεις στους έξι από τη δεύτερη φάση να περνούν, κι εγώ να ήμουν προπονητής, η Εθνική θα προκρινόταν».

Όμως ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου οι φωνές της κάθε Κασσάνδρας πέρυσι τέτοιον καιρό, όταν η ΕΟΚ αποφάσιζε να εμπιστευτεί τις τύχες της Εθνικής (ελλείψει χρημάτων και άλλων εναλλακτικών επιλογών, αυτό είναι αλήθεια…) σε αυτόν: «Πού πας, ρε, με τον Σκουρτόπουλο», έλεγαν και προδίκαζαν τον αποκλεισμό της ομάδας μας από το Παγκόσμιο Κύπελλο σε συνδυασμό με παταγώδη αγωνιστική αποτυχία της. Για να μην πω ότι το εύχονταν κιόλας…

Όμως ο Σκουρτόπουλος προσαρμόστηκε πλήρως στην αντικειμενική δυσκολία της απουσίας των παικτών από το ΝΒΑ και την Ευρωλίγκα από τα παράθυρα (σχεδόν όλης της Εθνικής που ξέραμε ως τότε, δηλαδή) και έφτιαξε μια ομάδα από παίκτες που είχαν κατ’ αρχάς τη δίψα να φορέσουν το εθνόσημο και χαρακτήρα που δεν δημιουργεί προβλήματα στο σύνολο. Και κατά δεύτερον, ήταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση την περίοδο των αγώνων. Ξεπέρασε με επιτυχία το πολύ σημαντικό πρόβλημα του να δουλέψουν σωστά ως σύνολο παίκτες που δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ όλοι μαζί και πέτυχε το βασικό στόχο. Έξι στα έξι. Χάρη σε αυτό το ρεκόρ και με βάση το σύστημα διεξαγωγής των προκριματικών η Εθνική αγκάλιασε την πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Την ίδια ώρα η πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία μάλλον χάνει το εισιτήρια για την Κίνα, ενώ η Κροατία αγκομαχάει…

Επιπλέον έδωσε την ευκαιρία σε δύο παιδιά, που έτσι κι αλλιώς αποτελούν ελπίδα για το μέλλον, να παίξουν και να αναδειχθούν. Τώρα ξέρουμε με στοιχεία ότι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης και ο Ντίνος Μήτογλου μπορούν τα επόμενα χρόνια να πρωταγωνιστήσουν με την Εθνική ομάδα.

Κι όταν έφτασε η ώρα να διαχειριστεί την Εθνική με όλα τα αστέρια της (πλην Αντετοκούνμπο), ο Σκουρτόπουλος έδωσε τις πιο πειστικές απαντήσεις. Στον αγώνα με την πολύ δυνατή Σερβία, που είχε και μεγαλύτερη ανάγκη τη νίκη λόγω της βαθμολογικής θέσης της, πήρε την ταυτότητα του Σάσα Τζόρτζεβιτς. Φάνηκε ότι είχε προετοιμάσει άριστα το παιχνίδι, δικαιώθηκε απόλυτα στην επιλογή του αντί να κάνει προπονήσεις, να παίξει τα φιλικά με Μαυροβούνιο και Γαλλία, όπου εκτός από τα λάθη που διόρθωσε… επί τόπου, σε συνθήκες αγώνα, έριξε και στάχτη στα μάτια όλων (όχι μόνο των αντιπάλων, αλλά και των αμφισβητιών του) και πήρε μια καθαρή νίκη επί ενός αντιπάλου παγκόσμιου βεληνεκούς.

Στον αγώνα με τη Γεωργία δε, που στράβωσε από νωρίς και κινδύνεψε να χαθεί άδοξα, έδειξε τις ικανότητές του και στο κοουτσάρισμα. Το small ball με τον Αντετοκούνμπο σέντερ γύρισε… τούμπα το παιχνίδι και επέτρεψε στον Παπανικολάου στο τέλος να στείλει την Εθνική από τώρα στην Κίνα. «Ο κόουτς έκανε εξαιρετική δουλειά βάζοντας το χαμηλό σχήμα, ανοίξαμε το γήπεδο και επέτρεψε σε μένα και τον Σλούκα να δημιουργήσουμε», δήλωσε μετά το παιχνίδι στην Τιφλίδα ο Νικ Καλάθης, που έχει δουλέψει με κορυφαίους προπονητές στην καριέρα του και δεν είχε ανάγκη να… καλοπιάσει τον ομοσπονδιακό μας προπονητή.

Για όσους τον ξέρουν λίγο παραπάνω, όλα αυτά δεν είναι έκπληξη. Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος είναι καλός προπονητής και-το κυριότερο-πολύ καταρτισμένος. Έχει δουλέψει δίπλα σε σπουδαίους προπονητές, έχει παραστάσεις ως ασίσταντ από την Ευρωλίγκα, γνωρίζει το άθλημα, γνωρίζει καλά και τα παιδιά της Εθνικής. Το γιατί δεν έχει κάνει μέχρι τώρα το άλμα στην προπονητική του καριέρα, είναι και θέμα συγκυριών ή ευκαιριών που δεν πήρε. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν και θέμα τύχης ή κακών δικών του επιλογών.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Όμως ο Σκουρτόπουλος ξέρει μπάσκετ. Ήταν άδικη η απαξίωση του πριν καν δείξει τι μπορεί να κάνει. Και η σημερινή αγωνιστική επιτυχία της Εθνικής, αλλά και η εικόνα της αποτελούν προσωπική δικαίωσή του…