Εκτός από τρίμπαλο, είδαμε και το «απεριόριστο μπάτζετ»

Χθες στο Ηράκλειο, ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε μόνο τους τρεις πόντους, δεν έδειξε απλά μέρος της δυναμικής του. Φανέρωσε με τον πιο εμφατικό τρόπο  την έννοια και τη σημασία του «απεριόριστου μπάτζετ» που είχε υποσχεθεί ο Σαββίδης, στο φινάλε της προηγούμενης περιόδου.

Στο χορτάρι το έδειξε, στην πράξη, όχι στα λόγια.

Ήταν από τις ατάκες που σχολιάστηκε δεόντως όταν ειπώθηκε και αποτέλεσε ως επί το πλείστον αντικείμενο λοιδορίας, όπως κάθε κίνηση, κάθε λέξη του προέδρου του ΠΑΟΚ και όχι μόνο.

Ο Τζάμπας με το περίφημο «όποιον θέλουμε τον κρατάμε» είναι στην πούδρα, ενώ του έφυγε η μισή ομάδα και με εξαίρεση τον Λειβάδια, την έβγαλε με δανεικά και στην κούτρα. Υποσχέθηκε φιλέτο σολομό και περιμένει κάθε βδομάδα το ταπεράκι της μαμάς, από το χωριό…

Το απεριόριστο μπάτζετ ήταν μια έκφραση παρεξηγήσιμη από μόνη της,  απεριόριστο δε σημαίνει ατελείωτο. Το ρεαλιστικό της νόημα είναι, πληρώνουμε όσα χρειάζονται για να φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε. Μα, όσα χρειάζονται…

Αν κανονίσεις τριήμερο στο Μύκονο υποσχόμενος στο σύντροφό σου απεριόριστο μπάτζετ, σημαίνει πως θα μείνετε στην καλύτερη σουίτα, θα γλεντάτε, θα τρώτε και θα πίνετε μέχρι σκασμού. Όσο ακριβή κι αν είναι η σουίτα έχει μια τιμή και εννοείται, πως δε θα σταματήσετε στην 6η σαμπάνια στο Nammos, ώστε να σας περισσέψουν λεφτά για τα ναύλα του πλοίου.

Ακόμα κι αν κεράσεις όλους του θαμώνες του Super paradise, ακόμα κι αν νοικιάσεις ιστιοφόρο, υπερωκεάνιο, ελικόπτερο και κάνεις γιάχμα τα 500ευρα στη θάλασσα για να ταΐσεις του σπάρους και τις μέδουσες, τα λεφτά μπορεί να μην τελειώσουν, θα τελειώσει το τριήμερο όμως. Όσο χρήμα κι αν έχεις πρόθεση να σκορπίσεις λοιπόν, ταβάνι υπάρχει και το καθορίζει, άλλος, όχι εσύ.

Το ίδιο ισχύει και στον ΠΑΟΚ του απεριόριστου μπάτζετ που έταξε ο Ιβάν, δε μπορείς να φέρεις 100 παίκτες, ούτε να τους πεις «στο συμβόλαιο δε θα βάλουμε ποσό, σας δίνω την κάρτα μου να βγάζετε όσα λεφτά τραβάει η ψυχή σας». Δε θα το δεχτούν οι παίκτες βασικά, αφού ο λογαριασμός μπορεί να αδειάσει κάποια στιγμή. Αν ήταν τόσο απλό, απεριόριστο μπάτζετ θα έταζε κι ο πτωχευμένος μπακάλης του «ο Άρης»

Ο ΠΑΟΚ φέτος το καλοκαίρι, πλήρωσε χονδρικά ένα τάλιρο για τον Ζάμπα, ένα εκατομμύριο για τον Ακπόμ κι ένα τάλιρο ακόμα μαζί με εφορίες, για τα συμβόλαια του Χατσερίντι και του Βέρνμπλουμ. Περισσότερα από 11 εκ δηλαδή, χωρίς να συνυπολογίζονται οι αμοιβές των δυο πρώτων.

Πλήρωσε για τέσσερις νεοφερμένους λοιπόν, όσο είναι ολόκληρο το μπάτζετ της χάρτινης. συμπεριλαμβανομένων και των διοδίων της Αττικής οδού, για τις μεταγραφές αεροδρομίου που έκανε..

Χθες στο Ηράκλειο, ο ΠΑΟΚ δεν είχε στη διάθεσή του το βασικό σέντερ φορ τον Πρίγιοβιτς και στη θέση του δεν αγωνίστηκε ο Ακπόμ, αλλά ο Καρέλης. Παρεμπιπτόντως, ο τελευταίος ήταν σχεδόν άριστος, εξαιρετικά συμμετοχικός άσχετα αν δε σκόραρε, με αδιάκοπη κίνηση στον άξονα, έβγαινε στις πτέρυγες, βοηθούσε στα μαρκαρίσματα, γενικώς είναι παίκτης που βγάζει τη γλώσσα του αντιπάλου δεν τον αφήνει να χαλαρώσει ούτε λεπτό. Έκανε αυτά ακριβώς που άρχισε να κάνει ο Πρίγιο από πέρσι το χειμώνα, αφού έφαγε πάγκο μερικές αγωνιστικές. Ο τελευταίος δυσκολεύεται κάπως λόγω σωματότυπου να κινηθεί με άνεση εκτός του χώρου δράσης του, είναι πιο αξιόπιστος εντός περιοχής όμως. Ο Καρέλης λοιπόν που στα χαρτιά είναι η τρίτη επιλογή φορ για τον ΠΑΟΚ,  στους φερόμενους ως συνδιεκδικητές θα έπαιρνε τη φανέλα του βασικού σπίτι του.. Ειδικά στη χάρτινη θα του έκαναν υποδοχή αεροδρομίου, άσχετα αν η απόκτηση του επισκιαζόταν από το μπαμ με τον Γιαννιώτα!

Κάποια στιγμή στη διάρκεια του αγώνα, μπήκε αλλαγή ο Ουάρντα που επίσης θα ήταν αναντικατάστατος σε κόκκινο και κίτρινο γαύρο,  στη θέση του Ζάμπα, που έπαιξε πολύ καλά με αποκορύφωμα τη συμμετοχή και κυρίως την εκτέλεση στο τρίτο γκολ. Άσχετα αν πρέπει κάπως να απλοποιήσει το παιγνίδι του, ορισμένες κινήσεις του φανερώνουν μοναδική ποιότητα και αυθεντικό Βραζιλιάνικο άρωμα. Αυτός δε θα έπαιζε μόνο βασικός στους δυο γαύρους αλλά θα του έκαναν και άγαλμα, στη χάρτινη είναι αλήθεια κάπως μικρότερο από εκείνο του Πόνσε και στο ίδιο ύψος με του Αλμπάνη.

Στον Πειραιά πάντως θα του το έφτιαχναν ίσα με το άγαλμα της Ελευθερίας, ειδικά αν σκεφτείς πως όταν είχαν φέρει τον Ντιόγκο, η εφημερίδα Γαύρος έγραφε στο πρωτοσέλιδο «δεν είναι Ροναλντίνιο, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ!!!». Αν λοιπόν ο Ντιόγκο ήταν καλύτερος του Ροναλντίνιο, ο Ζάμπα είναι πακέτο, Πελέ, Ριβελίνο, Σόκρατες, Ρομπέρτο Κάρλος και Τοστάο. Μαζί κι ένα τοστ με ζαμπόν-κασέρι (κίτρινο τυρί, όπως το μεταφράζετε στη Χαμουτζία).

Να συμπληρώσω πως η επόμενη αλλαγή του ΠΑΟΚ ήταν ο Βέρνμπλουμ, εκτός αποστολής έμειναν ο Λημνιός και ο Χατσερίντι, που όσο κι αν αμφισβητήθηκε αρχικά, χρόνο με το χρόνο δείχνει ολοένα πιο αποτελεσματικός και ουσιαστικός, ενώ στην 11άδα υπήρχαν Μάτος, Βιειρίνια, Βαρέλα, Κρέσπο, Μπίσεσβαρ, Καντουρί.

Όλα τα παραπάνω, αποτελούν τη μετάφραση του απεριόριστου μπάτζετ, βάζεις βγάζεις, πλάθεις, κόβεις, ζυμώνεις, μαγειρεύεις, αφήνεις εκτός αποστολής και δεν καταλαβαίνεις διαφορά, ούτε σου προκαλεί πονοκέφαλο ή πανικό, μια απουσία, ένας τραυματισμός.

Το απεριόριστο μπάτζετ έχει να κάνει με την τσέπη του Σαββίδη, το νόημα του με το σινιάλο στη Γκοτζάρεβα ήταν πως «πείτε μου πόσα θα χρειαστείτε και θα τα δώσω».

Δε θα πω δηλαδή, «καλός ο Καρέλης αρκετά ξόδεψα όμως, ένα σκασμό λεφτά κοστίζουν Πρίγιο και Ακπόμ, αν είναι για αλλαγή της αλλαγής δεν είναι ανάγκη να ματώσουμε, κρατάμε τον Κουλούρη! Καρέλη θέλετε, Καρέλη πληρώνω, Καρέλη φέρνω».

Από ένα σημείο και μετά είναι ζήτημα κοινής λογικής, ας πούμε πως μετά απ΄όλα αυτά, ο Ιβάν έλεγε «καλοί είμαστε, γεμάτο ρόστερ, αλλά θέλω κι άλλους, πάρτε μια ντουζίνα εκατομμύρια και φέρτε περισσότερους, πάρτε και ότι καλύτερο έφεραν οι άλλοι».

Η απάντηση θα ήταν «και ποιον να φέρουμε ρε Ιβάν, δε χωράνε άλλοι, κάποιοι θα παίζουν, κάποιοι θα κάθονται πάγκο, κάποιοι θα βλέπουν τους αγώνες από την κερκίδα, τι να τους κάνουμε τους υπόλοιπους; Αν χαλάσουν οι ντουζιέρες στην Τούμπα καλούμε υδραυλικό δεν είναι ανάγκη να φέρουμε τον Γιαννιώτα, όσο για τα παιδιά στις ακαδημίες παίζουν με τα smartphone, τι να τον κάνουμε τον Τουρέ; Άλλαξαν οι εποχές, δεν είναι σαν τη γενιά σου που για νανούρισμα, έπρεπε να ακούς παραμύθια από τη Γιαγιά..  »