Άνετο διπλό, ακόμα ούτε στο 50%, καλύτερα V χωρίς AR

Αν έλεγα πως διαφωνώ με όσους περιγράφουν το διπλό του ΠΑΟΚ στο Ηράκλειο ως άνετο, θα ήμουν ψεύτης. Σε γενικές γραμμές ήταν ένα απόγευμα όπως προδιαγράφονται τα περισσότερα του φετινού ΠΑΟΚ, που δύσκολα να βρει πραγματικό αντίπαλο στα μέτρα του, αν και η αλήθεια είναι πως εκεί που ο γηπεδούχος άνοιξε το σκορ, ανάψαμε τσιγάρο, σιγοψιθυρίζοντας κάτι Γαλλικά με Ισπανική προφορά, για τον Κάνιας …

Τέτοια λάθη γίνονται, αν και το μεγάλο πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πως απαγορεύεται να κάνεις και δεύτερο, που κι αυτό όμως παραμένει μέσα στο παιγνίδι ως ενδεχόμενο.

Όπως σας έγραφα και μετά την πρεμιέρα με τον Αστέρα και το προηγούμενο διπλό στον Πανιώνιο, το άξιο θαυμασμού με τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου είναι, πως ανεξαρτήτως συνθηκών και συγκυριών, οι παίκτες του δεν αγχώνονται, δεν πιέζονται, δεν ταράσσονται, δεν τα χάνουν, νομίζεις πως μαζί με τις οδηγίες στα αποδυτήρια, ο Ρουμάνος στρίβει μερικούς μπάφους και τους μοιράζει στους παίκτες.

Θα ήμουν βέβαιος πως παίζει κάτι τέτοιο, αν δεν ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικοί.

Κάτι που αποτελεί δείγμα πίστης στο σύστημα και αυτοπεποίθησης, δεν είναι και λίγες οι φορές που οι αθλητές κάνουν τα αντίθετα από όσα τους υποδεικνύει ο προπονητής.

Ο λόγος είναι απλός, το παιγνίδι το βιώνουν καλύτερα απ΄όλους εκ των έσω, όσο κι αν ο κόουτς τους φωνάζει «ήρεμα» ή «βγείτε μπροστά», εκείνοι που συμμετέχουν αντιλαμβάνονται καλύτερα αν πρέπει να το κάνουν και κυρίως, αν μπορούν.

Κάθε φορά που βλέπεις ομάδα να παίζει με γιόμες, επιδιδόμενη σε επιλογές απελπισίας, σημαίνει πως αυτό που διδάχτηκε στην προπόνηση είναι τόσο ανεπαρκές, που το απορρίπτει το υποσυνείδητο των παικτών, οπότε αναγκαστικά αυτοσχεδιάζουν.

Ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε έτσι και το παιγνίδι με τον Αστέρα όπου στο τέλος δεν ήταν και τόσο άνετα και με τον Πανιώνιο όπου ζορίστηκε αρκετά, όπως και σήμερα που βρέθηκε πίσω στο σκορ.

Όταν το έχεις δει να συμβαίνει μετά το αρχικό 0-2 με τη Σπαρτάκ στην Τούμπα βέβαια, σιγουρεύεσαι πως δεν είναι σύμπτωση

Αν και η επικράτηση φάνηκε και ήταν σχετικά εύκολη πάντως, τα δικά μου μέτρα και σταθμά για το φετινό ΠΑΟΚ είναι εντελώς διαφορετικά και λίγο πολύ τα περιέγραφα το προηγούμενο διάστημα, όποτε είχα την ευκαιρία.

Δεν είναι και τόσο ικανοποιημένος λοιπόν, γιατί έχω ως μέτρο σύγκρισης αυτό που θα δούμε στην πορεία, έναν ΠΑΟΚ οδοστρωτήρα δηλαδή.

Το σημερινό δεν το αντιλαμβάνομαι ούτε ως το 50% εκείνου που έρχεται, αλλά ακόμα χαμηλότερα.

Πέρσι τέτοια εποχή, ο ΠΑΟΚ δε μπορούσε να πάρει τα πόδια του εκτός και στην Τουμπα κέρδιζε χάρη στην ατομική ποιότητα των μονάδων που είχε, από ένα σημείο και μετά πετούσε φωτιές και τερμάτισε τρέχοντας με 1000. Κι όλα αυτά περνώντας ένα προβληματικό καλοκαίρι με κάποιον Στανόγεβιτς, με τον Λουτσέσκου να έρχεται Αύγουστο κάνοντας αναγκαστικά μίνι προετοιμασία, την ώρα που οι αντίπαλοι βρίσκονταν σε φάση σωματικού-αγωνιστικού ξεμουδιάσματος από την προετοιμασία και δειλά δειλά είχαν αρχίσει να ανεβάζουν στροφές.

Σήμερα που μιλάμε και οι φερόμενοι ως συνδιεκδικητές είτε χτίζονται από τα θεμέλια (κανονικός γαύρος) είτε ανακατασκευάζονται (απομίμηση γαύρος κίτρινου χρώματος) ο ΠΑΟΚ έχει κρατήσει το ίδιο αγωνιστικό καλούπι, έχοντας ενισχύσει την ποιότητά του.

Το τρίτο σημερινό γκολ από το ξεκίνημα μέχρι την εκτέλεση του ήταν ζωγραφιά, αν το έβαζε η Μπαρτσελόνα, οι αθλητικές εκπομπές θα ξεκινούσαν προαναγγέλοντας να μη χάσουμε λεπτό, για να απολαύσουμε τη γκολάρα των Καταλανών, όπου τα αστέρια της ομάδας, έκρυψαν τη μπάλα.

Οι ομάδες βέβαια δεν είναι υπολογιστές για να ξεκινούν με το πάτημα ενός κουμπιού, για τα δεδομένα της εποχής ο ΠΑΟΚ είναι εξαιρετικός κι όσο περνάει ο καιρός θα ανεβαίνει. Αν η περσινή ομάδα από την έναρξη του χειμώνα περίπου δεν είχε αντίπαλο, σκεφτείτε τι θα δούμε φέτος.

Θεωρώ πως ο ΠΑΟΚ έχει μια επιπρόσθετη δυσκολία πως από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν μπήκε σε έναν άλλον κόσμο κυνηγώντας λυσσαλέα και όχι διεκδικώντας απλά τη συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ, γεγονός που απαιτεί χρόνο μέχρι την εκ νέου προσαρμογή στην καθημερινότητα που τον περιμένει.

Είναι τόσο ανώτερος από τους υπόλοιπους όμως, που η διαφορά είναι σχεδόν αόρατη.

ΥΓ. Έχω επαναλάβει ουκ ολίγες φορές πως μου αρέσει το δυναμικό παιγνίδι, αυτό στην Ελλάδα που ακούς τη σφυρίχτρα του διαιτητή συχνότερα και από τις πτωχεύσεις του «ο Άρης», είναι εξοργιστικό, γιατί χαλάει το ρυθμό πάνω απ΄όλα.

Από το «δε σφυρίζω συχνά» όμως μέχρι το «νομίζω πως έστειλα τη σφυρίχτρα στο συνεργείο για σέρβις» υπάρχει απόσταση, ακόμα και στα δυναμικά σπορ όπου η επαφή και το ξύλο καθορίζουν το νικητή, υπάρχει διαιτητής για να επιβάλλει κάποιους κανόνες.

Ο σημερινός στο Ηράκλειο άφηνε καραμπινάτες παραβάσεις, με πρώτη και καλύτερη την ανατροπή του Ζαμπά στο ξεκίνημα, παράβαση που είδαν μέχρι και οι λουόμενοι από την Ελούντα. Κάπου στο δεύτερο μέρος έγινε ένα κλάδεμα από πίσω στον Μαουρίσιο από αυτά που θα ζήλευαν και οι αμπελουργοί της περιοχής, ο κόραξ όμως έδειξε να συνεχιστεί το παιγνίδι.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Αρχίζω να πιστεύω πως αντί για VAR στην Ελλάδα μόνο το V μας σώζει, χωρίς AR, ο ανώνυμος Έλλην referee δε έχει ανάγκη assistant, το μόνο που χρειάζεται είναι να πάει σπίτι του…