Δώστε στον Κομίνη happy υδροκυάνιου, να καθαρίσει ο τόπος

Τις ημέρες που η πιστοποίηση της παραμονής Κομίνη στους πίνακες διαιτητών της Σούπερ λιγκ βρισκόταν στην κορυφή της επικαιρότητας, είχα αναφέρει πως η επιστροφή του ήταν άνευ ουσιαστικού λόγου, η περίπτωση του αποτελεί τον ορισμό αυτού που ονομάζεται «καμένο χαρτί».

Δεν μπορεί να σταθεί ο Κομίνης σε κανένα γήπεδο, ούτε καν στα ερασιτεχνικά της περιοχής του, η παρουσία του και μόνο ισοδυναμεί με ανέκδοτο.

Ο Κομίνης έμεινε στο πλαίσιο επίδειξης ισχύος της χάρτινης, γεγονός όμως που αν δε συνοδεύεται από ουσία, είναι αχρείαστο. Ίσα ίσα, συνιστά και κάρφωμα..

Πραγματική επίδειξη ισχύος ήταν το γκολ που ακύρωσε ο Καμπούρης στη Ν. Σμύρνη, γιατί θα μπορούσε να επηρεάσει το αποτέλεσμα της αναμέτρησης.

Για να συνδυάσουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου, θα μπορούσαν μετά τον Καμπούρη, να ορίσουν βοηθό με λόρδωση και καπάκι έναν με σκολίωση για να τους κάνει τη δουλειά, κάποιον υπεράνω υποψίας δηλαδή. Η περίπτωση Κομίνη δεν τους προσφέρει το παραμικρό.

Ο συγκεκριμένος ούτε ντέρμπι μπορεί να σφυρίξει, ούτε θα οριστεί σε παιγνίδι υψηλής επικινδυνότητας. Και στους αγώνες β διαλογής που θα τον στείλουν, θα αντιμετωπίζεται με προκατάληψη, ακόμα και το πιο ανώδυνο λάθος θα ξυπνάει μνήμες.

Δεν είναι το γκολ που ακύρωσε, στην Τούμπα, αυτό είναι το λιγότερο. Δεν υπάρχει διαιτητής που δεν έχει κάνει λάθη -και χειρότερα- στην καριέρα του. Είναι οι παλινωδίες του όμως, το μετράω-δε μετράω, είναι και τα προφανέστατα ψεύδη του, αφού στο φ.α τα έγραψε εντελώς ανάποδα από τη σειρά που τα σφύριξε. Είναι πως ακύρωσε ένα γκολ που αρχικά είχε μετρήσει και μετά το κατακύρωσε στο φ.α (!!!), όπου αναφέρει ως τελικό αποτέλεσμα το 0-0 (!!!!!!!). Κόβω τα θαυμαστικά, γιατί πλέον χάνουν την αξία τους..

Λάθη έχουν γίνει απ΄όλους όπως προείπα, αυτά όμως δεν έχουν συμβεί ποτέ και πουθενά, είναι μοναδικά ποδοσφαιρικά φαινόμενα, σε ολόκληρο το σύμπαν.

Πέρα από αναξιόπιστος λοιπόν, ο Κομίνης αποδείχτηκε και εξαιρετικά ευάλωτος, ίσως το χειρότερο χαρακτηριστικό για κάποιον που το επάγγελμα-χόμπι του, έστω και κατά ένα ποσοστό, είναι ταυτισμένο με την απόδοση δικαιοσύνης.

Το ίδιο περίπου ισχύει και για τους δημοσιογράφους κι εμείς υπό μια έννοια, αποδίδουμε δικαιοσύνη μέσω των κειμένων ή των λόγων μας.

Έχω γνωρίσει λαμόγια, αρπάχτρες, τηλεκατευθυνόμενους, άλλους που κυκλοφορούσαν με παροχής υπηρεσιών και κοστολογούσαν αναλόγως το μονόστηλο ή το δίστηλο που θα έγραφαν. Κάποιοι καθιερώθηκαν, έκαναν καριέρα, δε θυμάμαι κανέναν ευάλωτο όμως να επιβίωσε.

Το λαμόγιο άλλωστε είναι λαμόγιο, ψυχρός εκτελεστής, δεν καταλαβαίνει Χριστό όπως λέμε και κάνει πάντα αυτό που προστάζει η τσέπη του. Ο ευάλωτος δεν ξέρει που πατάει και που βρίσκεται, άγεται και φέρεται από τις διαθέσεις των υπολοίπων, τώρα είναι εδώ, σε ένα λεπτό απέναντι, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται στα αντικρουόμενα «θέλω» των άλλων.

Γι αυτούς τους λόγους, ο καθένας νομίζει πως μπορεί να τον κάνει ότι θέλει, δεν υπάρχει κάτι πιο καταστροφικό για έναν άνθρωπο, είτε είναι σύντροφος, είτε εργαζόμενος, εργοδότης, δικαστής, πολιτικός, διαχειριστής πολυκατοικίας, είναι δεδομένο πως θα τα κάνει μούσκεμα..

Χθες λοιπόν ο Κούγιας, μιλώντας για τον ορισμό Κομίνη στον αγώνα της ομάδας του με το βάζελο, δήλωσε πως «αισθάνθηκα περίεργα, όταν άκουσα ότι ορίσθηκε ο Κομίνης, ελπίζω ότι θα σταθεί στο ύψος της διαιτησίας, γιατί εάν δω κάτι σε βάρος της ομάδας μου, ξέρετε ότι δεν κρατάω κλειστό το στόμα μου».

Ο Κούγιας δεν είναι από τους τύπους που διακρίνονται από εγκράτεια, το στόμα του δεν το κρατά κλειστό κι όταν το ανοίγει είναι φαρμακόγλωσσα, σαν την παραδοσιακή κουτσομπόλα της γειτονιάς, που δεν ήθελε κανείς να ασχοληθεί μαζί του.

Ο Κομίνης από την άλλη δεν είναι Λαζόπουλος, Τριανταφυλλόπουλος ή Άδωνις Γεωργιάδης για να του απαντήσουν και να γίνει πάρτι, άπαξ και ο Κούγιας σε πιάσει στο μονότερμα, αναγκαστικά θα ψάχνεις λαγούμι.

Δεν είναι και χθεσινός βέβαια, το μυαλό του είναι ξυράφι και την πήρε χαμπάρι τη δουλειά, στέλνοντας το μήνυμα στον αποδέκτη.και προκαταβολικά μάλιστα, ξέρει που ποντάρει.

Προειδοποιεί τον Κομίνη να κάνει τα κουμάντα του, γιατί θα τρέχει και δε θα φτάνει. Αρκεί ένα ανάποδο κόρνερ να κάνει σούζα το αλογάκι και το πρόγραμμα λίγο-πολύ είναι αναμενόμενο:

Πρώτη ώρα παράθυρο στο πρωινάδικο του ΑΝΤ 1..

Δεύτερη ώρα παρέμβαση στο Star και στο Shoping star, αφού όλος ο κάμπος θα είναι ψωνισμένος με τη διαιτησία.

Τρίτη ώρα, καλεσμένος στο happy day του Alpha, με προτροπές του τύπου «τι happy day και βυσσινάλογα κύριε, δώστε ένα happy υδροκυάνιου στον Κομίνη, να καθαρίσει ο τόπος»

Τέταρτη ώρα διάλειμμα από τα κοινά και συνέντευξη στο ράδιο Τύρναβος.

Καπάκι στο Ε, να σχολιάσει με την ευκαιρία και το Criminal minds.

Πέρασμα από το Nickelodeon, για να εξηγήσει πως οι περιπέτειες του Jimmy Neutron θα είναι καφές στην πλατεία Ταχυδρομείου, σε σχέση με όσα θα τραβήξει ο Κομίνης από δω και πέρα.

Λίγο πριν βραδιάσει, βόλτα από το κανάλι της Βουλής και την εκπομπή «Αστικό τοπίο», αναλύοντας το περιεχόμενο του αστικού δικαστηρίου που θα κάνει στον Κομίνη και μόλις πέσει για τα καλά το σκοτάδι, έρχεται η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα, με επίσκεψη στην εκπομπή του Θωμαίδη.

Κανάλι του Αλαφούζου είναι, δύσκολα θα τον αφήσουν να περάσει, οπότε θα εισβάλει με σάλτο, όπως κάποτε στο Alter.

Τα παραπάνω είναι όσα μπορούμε να φανταστούμε εμείς οι κοινοί θνητοί, ο Κούγιας είναι απρόβλεπτος, μπορεί να θέσει ξανά σε λειτουργία το Mega, μόνο και μόνο για να βγει σε παράθυρο.

Τα αντέχει αυτά λέτε ο Κομίνης;

Ούτε με σφαίρες, είναι η απάντηση.

Με αντίπαλο λοιπόν έναν Παναθηναϊκό ανύπαρκτο διοικητικά, παίζεις Κούγια 100-0, να ΄χεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Και πάλι όμως δε είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, μετά τα περσινά σκέψου να κάνει κάνα καραμπινάτο λάθος, θα πέσουν να τον φάνε. Μικρή σημασία έχει ποιος θα είναι ο αδικημένος και ποιος ο ευνοημένος, αρκεί που θα υπάρχει φαλτσοσφύριγμα.

Δε βγαίνει το στόρι με τον Κομίνη λοιπόν, ο τύπος είναι ήδη μέσα στο φέρετρο, ο ιατροδικαστής έχει επιβεβαιώσει το διαιτητικό του θάνατο και τον βάζουν να σφυρίζει με το ζόρι, κάνοντας μεγαλύτερο κακό και στο ποδόσφαιρο και στον ίδιο και στα σχέδια τους.

Ο Κούγιας είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα, λίγο πολύ με όλους έτσι θα συμβαίνει, άσχετα αν δεν είναι το ίδιο εκδηλωτικοί.

Οι παίκτες ας πούμε, θα ξέρουν εκ των προτέρων πως έχουν απέναντί τους κάποιον που αλλάζει αποφάσεις με μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη που ο Ψαριανός αλλάζει κόμματα. Θα δείξει κόρνερ, θα του την πέσουν «τι κόρνερ ρε πέναλτι έγινε, δεν είδες που ο τερματοφύλακας έπιασε τη μπάλα με τα χέρια μέσα στην περιοχή;».

Θα δείξει βούλα λοιπόν, θα τον ορμήξουν καπάκι από την άλλη ομάδα «ποιο πέναλτι ρε, πλάγιο είχε βγει η μπάλα κι ο τερματοφύλακας ήταν οφσάιντ, άρα δεν υπάρχει παράβαση».

Το παιγνίδι θα διακοπεί και σε κάθε βήμα προς τα αποδυτήρια θα αλλάζει το σκορ και ο νικητής…

Και αγνές προθέσεις να έχει ο άνθρωπος, δε προχωράει το πράγμα, απ΄ όποια σκοπιά κι αν το δεις.

Ένας διαιτητής παίζει πάντα για δυο πράγματα ή για την τρέλα του, ή για να εξυπηρετήσει έναν παράγοντα. Ο Κομίνης εκ των πραγμάτων μπορεί να παίξει μόνο για τον εαυτό του και την υστεροφημία μου και να ήθελε όμως δεν του το επιτρέπει το παρελθόν του.

Τελειωμένη υπόθεση είναι, όχι λόγω ανικανότητας, αλλά πεπρωμένου που ο ίδιος κατασκεύασε για πάρτη του κι όσο δεν το καταλαβαίνουν τόσο χειρότερα για τον ίδιο, αλλά και το ποδόσφαιρο, όποτε και όπου έχει ενεργή συμμετοχή…