Ο Φλωρινιώτης κι ο Μπετόβεν, η Μαριλίζα κι ο Κάρλ Μαρξ

ΤΟ θέμα με όλους αυτούς, είναι ότι δεν ντρέπονται. Δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να αμολήσουν με τη μεγαλύτερη ευκολία, τις μεγαλύτερες τερατολογίες. Λες κι έχουνε να κάνουνε με τίποτα, μπαζιμπουζούκους, που λέει κι ο Σάββας. Λες και απευθύνονται, σε Μάου Μάου. Λες κι αυτοί που τους ακούνε, είναι καθυστερημένοι.

Ερωτηθήσα λοιπόν, η περιβόητη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, πως και προέκυψε το νταραβέρι να χρισθεί Υπουργός από τον Αλέξη, απάντησε μέσω του Καρλ Μαρξ: «Απελευθερώνει σε κάθε συγκυρία η συνειδητοποίηση της κοινωνικής ανάγκης». Πράγματι, τους βγάζεις το καπέλο. Υποκλίνεσαι για το μέγεθος και του μεγαλείο του θράσους. Από που κι ως που η Μαριλίζα επικαλείται τον Κάρλ Μαρξ ; Έχει καμία σχέση ο βίος και η πολιτεία της, με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο; Είναι σα να ρωτήσουν τον Φλωρινιώτη για τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες κι αυτός να επικαλεσθεί τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.

ΚΙ ο μεν Φλωρινιώτης, είναι σεμνός και ταπεινός. Δεν υποπίπτει σε τόσο σοβαρές απρέπειες. Δεν προκαλεί. Σε αντίθεση με τη Μαριλίζα, που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Κάτι Αχτσιόγλου και κάτι Νοτοπούλου, είναι σε σχέση με τη Μαριλίζα, του παρθεναγωγείου. Της σχολής Καλογραιών. Από τα 23 της ξεκίνησε τους διορισμούς. Σαν επιστημονική συνεργάτης της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.

Το σωτήριο έτος 1986. Γιά να καταλήξει υπουργός της κυβέρνησης-Παπαδήμου. Έχουνε αναστενάξει τα δημόσια ταμεία σε Ευρώπη και Ελλάδα. Κι έρχεται στα 55 της να εκφραστεί δια μέσου του Κάρλ Μαρξ. Μιλάμε γιά παγκόσμιο ρεκόρ, αναίδειας και θράσους. Αφορμής δοθείσης λοιπόν, ανασύρω από το συρτάρι, ένα προφητικό κείμενο της ταπεινότητας μου, περί του φαινομένου Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου. Προ τετραετίας. Στις 5 Οκτωβρίου 2014. Όταν η Μαριλίζα την είχε κάνει λος πούλος από το ΠΑΣΟΚ κι είχε αρχίσει την αρθρογραφία στην Αυγή προκειμένου να πιάσει πόρτα το χειμώνα στον Σύριζα. Με τίτλο «και πιάτα έπλυνε». Δικό σας.

«ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι δια μέσου των αιώνων υπάρχουν κάποια σημαντικά, αγωνιώδη και αναπάντητα ερωτήματα: να ζει κανείς ή να μη ζει; Βουνό ή θάλασσα; Ζεϊμπέκικο ή χασάπικο; Με αφρό ή χωρίς; Κρέας ή ψάρι; Ξανθιά ή μελαχρινή γκόμενα; Ξανθός ή μελαχρινός γκόμενος; Βίσση ή Βανδή; Αντώνης ή Ρέμος; Σκέτο ή απ’ όλα; Και πολλά άλλα. Σε όλα αυτά τα σπουδαία και τα σοβαρά ήρθε τελευταία να προστεθεί κάτι το μεγαλειώδες. Κάτι το συνταρακτικό: ποιος εκφράζει τη δημοκρατική παράταξη; Το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία; Διανοητές, φιλόσοφοι, πολιτικοί αναλυτές, ακαδημαϊκοί, ιχνηλάτες, τρόφιμοι του Δρομοκαϊτείου, καθηγητές, ταχυδακτυλουργοί, επιφανείς ξυλογλύπτες, διάσημες μπαργούμεν και δεξιοτέχνες της χείρας, ή χήρας με τα πέντε ορφανά, έχουν βάλει τον κώλο τους κάτω κι έχουν πέσει σε βαθύ στοχασμό: ποιο κόμμα εκφράζει τη σήμερον ημέραν τη Δημοκρατική Παράταξη. Η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ;

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ λαός με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί τις εξελίξεις και περιμένει με αγωνία το αποτέλεσμα: ποια θα είναι η απόφαση των σοφών, που σπάνε τη γκλάβα τους, προκειμένου να δώσουν τη σωστή απάντηση; Δεν παίζει κανείς, άλλωστε, με τέτοια σοβαρά θέματα. Όταν μάλιστα είναι πολύ πιθανό οσονούπω να προκηρυχθούν εκλογές. Πως θα πάει ο ελληνικός λαός στις κάλπες, χωρίς να έχει υπάρξει απάντηση;

Η συζήτηση αυτή πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατό. Ειδικότερα όταν καραδοκούν οι λαϊκιστές του Σύριζα. Κάτι τύποι σαν τον Στρατούλη και τον Γιώργο Πάντζα, που έχουν ήδη ράψει τα κοστούμια, που θα ορκιστούν οι Υπουργοί. Ένα χειμωνιάτικο και ένα καλοκαιρινό. Κάποιος άλλος είπε να το παίξουνε μονά-ζυγά. Ένας άλλος να βρούνε ένα δίφραγκο και να το στρίψουν: κορώνα κερδίζει η Νέα Δημοκρατία, γράμματα το ΠΑΣΟΚ. Εξυπνάδες της κακιάς ώρας για ένα μείζον εθνικό θέμα. Με τη Δημοκρατική Παράταξη, όλο το τελευταίο διάστημα να παραμένει ορφανή και να μην έχει που τη κεφαλή κλίναι.

ΝΑ πάει, να λημεριάσει στο ΠΑΣΟΚ ή να αράξει στη Νέα Δημοκρατία; Κι ενώ η αγωνία είχε φτάσει στο κατακόρυφο και τα γραφεία στοιχημάτων δεν προλάβαιναν να παίρνουν παιχνίδι η απάντηση ήρθε σαν το μάνα εξ ουρανού. Η λύση στο μέγα αυτό ζήτημα ήταν τόσο ριζοσπαστική, όσο και του Χριστόφορου Κολόμβου όταν πήρε στα χέρια του το αβγό. Η λύση ήρθε μάλιστα από γυναικείο μυαλό. Θηλυκό που γεννάει.

Η απάντηση ήρθε από τη μια και μοναδική Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ή αλλιώς «επάγγελμα ΠΑΣΟΚ». Η εν λόγω Μαριλίζα άστραψε και βρόντηξε: «Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν θλιβερό και ενδεικτικό της πολιτικής συγκυρίας που διανύουμε. Τσακώνεται, λέει, η Νέα Δημοκρατία με το σημερινό ΠΑΣΟΚ για το ποιος εκφράζει τη «Δημοκρατική Παράταξη». Κανένας βέβαια από τους δύο».

ΙΔΟΥ λοιπόν, πως επιβεβαιώνεται η ρήση, του ινδουιστή φιλόσοφου «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω», «το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χαθεί, αλλά οι ΠΑΣΟΚτζήδες ποτέ». Ούτε η πρώτη θα είναι η Μαριλίζα που θα ανοίξει τη μεγάλη πόρτα του Σύριζα, ούτε η τελευταία. Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι μπαρ, να έχουνε φέις-κοντρόλ στην πόρτα. «Εσύ μπαίνεις, εσύ έβγα έξω με το καλό μη σε πετάξουμε με τις κλωτσιές».

Τα πολιτικά κόμματα είναι σαν τα «Χαρντ Ροκ καφέ»: «όλους τους σερβίρουμε κι όλους τους αγαπάμε». Σε κανέναν δεν λένε όχι. Και για αυτό έδωσαν απλόχερα στη Μαριλίζα τις σελίδες της Αυγής. Να αρθρογραφεί, εκφράζοντας τις ανησυχίες της και τους προβληματισμούς της. Για αυτό ακριβώς και η Μαριλίζα γυρίζει την πλάτη στο κακό ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Επειδή είδε φως στη Κουμουνδούρου κι ετοιμάζεται να μπει μέσα.

ΛΕΣ και απευθύνονται σε βαζιβουζούκους. Ότι το ΠΑΣΟΚ για 38 χρόνια ήταν καλό και χάλασε τώρα με τον Βενιζέλο. Μπορεί τώρα στα στερνά ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία να ενώθηκαν σε σάρκα μια, αλλά επί της ουσίας ποτέ δεν είχαν διαφορές. Το ίδιο πράμα ήταν. Την ίδια ιδεολογία είχαν, το ίδιο σύστημα υπηρετούσαν. Κι έρχεται σήμερα η Μαριλίζα να ανακαλύψει την Αμερική.

Αν διαβάσεις το βιογραφικό της, στον ιδιωτικό τομέα δεν έχει ούτε ένα μεροκάματο. Ούτε ένα ένσημο. Ούτε ένα. Όλες οι δουλειές της ήταν κομματικές. Από τα πενήντα χρόνια της ζωής της, τα τριάντα τα έχει περάσει στο ΠΑΣΟΚ. Βουλευτής, Υπουργός, Ευρωβουλευτής, γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου, μέλος του γραφείου διεθνών σχέσεων, επιστημονικός συνεργάτης της ΚΟ, εκπρόσωπος στο Προεδρείο της Ένωσης Σοσιαλιστικών Κομμάτων, αναπληρώτρια διευθύντρια του γραφείου του Έλληνα Επίτροπου στις Βρυξέλλες. Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Εμπορίου και πολλά άλλα.

ΤΟ ότι μικρή έπλενε τα πιάτα στη Χαριλάου Τρικούπη, δεν το αναφέρει στο βιογραφικό της από σεμνότητα. Να το κλείνουμε τώρα. Λένε και ξαναλένε για τον Βορίδη, ότι δεν απαρνιέται το χουντικό παρελθόν του, όταν κυκλοφορούσε σαν φοιτητής με το τσεκούρι στο χέρι. Κι έτσι είναι.

Όσο λοιπόν επικίνδυνο ότι δεν μετανιώνει ένας ακροδεξιός, είναι εξίσου επικίνδυνο όταν δεν μετανιώνει μια τρόφιμος της «Δημοκρατικής Παράταξης», που έχει εξ ημισείας την ευθύνη για τη καταστροφή της χώρας. Όταν η Ελλάδα δανειζόταν και χρεοκοπούσε, η Μαριλίζα απολάμβανε για τριάντα συναπτά έτη εντός και εκτός των συνόρων την εξουσία».

Στη μουσική επιλογή, Andrea Motis Joan Chamorro Quintet & Scott Hamilton- Summertime.