Τι ντροπή, τι ντροπή!

«Μας ζάλισε ο μαύρος που το παίζει Έλληνας»! Αυτή την άποψη έχει ένας διακεκριμένος (κατά τα άλλα) καθηγητής στο πανεπιστήμιο UCL του Λονδίνου, Ευάγγελος Μαρκόπουλος, για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Κι είναι η απόδειξη ότι ο ρατσισμός, ο φασισμός, το μίσος, δεν αντλούν δύναμη από την αγραμματοσύνη και τους περιορισμένους ορίζοντες.

Ο κ. Μαρκόπουλος μας… διδάσκει ότι δεν πρέπει να υποτιμούμε τη φασίζουσα νοοτροπία και την υπολανθάνουσα ρατσιστική κατάσταση, που ακόμα κι ένας επιστήμονας -εκ των κορυφαίων του είδους- μπορεί να κουβαλά.

Το να επιχειρήσεις να απαντήσεις στο παραλήρημα του ανδρός είναι μάλλον περιττός κόπος. «Το παίζει Έλληνας» για ένα παιδί που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, κατέχει νόμιμα την ελληνική υπηκοότητα, μετείχε της ελληνικής παιδείας, είναι προσβολή στους θεσμούς του κράτους. Αλλά κι αν ξεπεράσουμε τις τυπικότητες, ένα παιδί που τυλίγεται με την ελληνική σημαία, που συγκινεί τους Έλληνες της διασποράς και μαζί τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο, που αρνείται να υπογράψει πάνω στη σημαία – σύμβολο του έθνους (χρησιμοποιώ όρους, τους οποίους θαρρώ αντιλαμβάνεται) δεν το… παίζει Έλληνας, ΕΙΝΑΙ Έλληνας.

Αδυνατώ να φανταστώ την άποψή του για τον Νίκο Γκάλη, ο οποίος γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ. Ευτυχώς δεν είχε ζητηθεί η γνώμη του (όχι πως τώρα ζητήθηκε)…

Αν το ζήτημα είναι «χρωματικής» επιλογής, αντιλαμβάνομαι ότι ούτε ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης καλύπτει τις προδιαγραφές του. Κι ειλικρινά χαίρομαι που κινούμενος στο Λονδίνο, θα αναγκάζεται να… ακουμπά ανθρώπους άλλου χρώματος από το δικό του, ώστε να νιώθει τόσο βρώμικος, όσο είναι τα λόγια του.

Αν πάλι το πρόβλημά του είναι ότι δεν αγωνίστηκε το καλοκαίρι στην Εθνική, άρα εκπίπτει του δικαιώματος να θεωρείται (στην κατά Μαρκόπουλο αντίληψη) Έλληνας, φαντάζομαι ότι επόμενο βήμα είναι να ζητήσει τη στέρηση της υπηκοότητας στον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Βασίλη Σπανούλη, τον Νίκο Ζήση, τους παίκτες του Ολυμπιακού και άλλους.

Αν για κάτι λυπάμαι, είναι που άνθρωποι με τα δικά του μυαλά (περί της επιστημονικής του επάρκειας ουδείς λόγος) ανήκουν στην εκπαιδευτική κοινότητα, και δη στην υψηλότερη βαθμίδα. Αποδεχόμενος, όμως, την αριστεία και αναγνωρίζοντας ότι εγώ δεν μπορώ να σταθώ απέναντί του για να συνομιλήσουμε, «δανείζομαι» τα λόγια ενός τεράστιου άνδρα, του Ουμπέρτο Έκο, ένεκα του ότι η άποψη του κ. Μαρκόπουλου εκφράστηκε μέσω των social media.

«Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων, που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ. Είναι η εισβολή των ηλιθίων».

Αντί επιλόγου: Το «μαύρο» του δέρματος δεν είναι ίδιο χρώμα με το μαύρο της ψυχής.

Υ.Γ.: Το πανεπιστήμιο UCL επικροτεί τέτοιες απόψεις;