Ας δούμε λοιπόν μια ορθολογικά στημένη ομάδα για να παίξει επίθεση και ας εγκαταλειφθούν τα φοβικά σύνδρομα που υπάρχει κίνδυνος να περάσουν στην ψυχολογία των διεθνών. Δεν είναι και τόσο ποδοσφαιρικό να αντιμετωπίζεις το Βέλγιο εκτός με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεις την Εσθονία μέσα.
Tα πράγματα είναι πιο απλά από όσο φαίνονται . Όχι πάντα. ορισμένες φορές όμως είναι καλό να παραιτείσαι από περίπλοκες σκέψεις όταν αυτές δεν σε φέρνουν κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Κόντρα στην σχετικά δύναμη Εσθονία στο μακρινό Ταλίν, ο Μίκαελ Σκίμπε επιδιώκει να ξεκινήσει με νίκη η Εθνικής Ομάδα την περιπέτειά της στο λεγόμενο Κύπελλο των Εθνών.
Εδώ που τα λέμε κάθε άλλο αποτέλεσμα αποτυχία θα θεωρηθεί. Όταν από την έτσι κι αλλιώς συμπαγή άμυνά σου, δεν λείπει κανείς και όλοι οι σπουδαίοι μεσοεπιθετικοί είναι διαθέσιμοι και μάλιστα φορμαρισμένοι και με παιχνίδια στα πόδια τους δεν γεννάται θέμα αλλά απαίτηση: η Εθνική να νικήσει και μάλιστα να μην μας καρδιοχτυπήσει βραδιάτικη.
Η απαίτηση αφορά πρωτίστως τον προπονητή αλλά αφορά και τους παίκτες. Είναι και δική της υποχρέωση, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους να νικήσουν και να ανοίξουν τον δρόμο για την επάνοδο στις επιτυχίες. Λένε πολλοί ότι δεν είναι τώρα η ώρα να ψάχνουμε γωνία στο δεκάρικο. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι η νίκη και τίποτα περισσότερο. Αντικρίζω τα πράγματα από διαφορετική γωνία. Με αντιπάλους την Εσθονία, την Ουγγαρία και την Φινλανδία επιβάλλεται εκτός από την βαθμοθηρία, να παίξεις μπάλα της προκοπής. Να καταδείξεις την αγωνιστική σου ανωτερότητα. Αυτή που προκύπτει από το status των παικτών σου που αγωνίζονται σε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σε ελληνικές ομάδες που συνεχίζουν στην Ευρώπη.
Βάλτε κάτω τα ρόστερ και θα καταλάβατε τι εννοώ. Ήρθε η ώρα η Εθνική να παίξει κόντρα στην Εσθονία με αυτοπεποίθηση και επιθετικό πνεύμα. Μα επιχειρήσει να επιβάλλει στο χορτάρι την ανωτερότητά της. πολλές φορές έχει επαινεθεί ο Μίκαελ Σκίμπε για τις ιδέες του όταν η ομάδα παίζει με αντιπάλους υψηλής ποιότητας και χρειάζεται να αμυνθεί για να πάρει αποτέλεσμα. Αντίθετα, ιδέες του για να παίξει η ομάδα επιθετικά και να δημιουργήσει ευκαιρίες δεν έχουμε δει ακόμα από τον Γερμανό κόουτς.
Ίσως να πρόκειται εδώ για μια αδυναμία του Σκίμπε που καλά έκανε να μιμηθεί τα αμυντικογενή συστήματα του Ρεχάγκελ και του Σάντος αλλά επιθετικά μείναμε φτωχοί ως μη οφείλαμε με βάση πάντα την ποιότητα των παικτών μας και τον κάθε φορά αντίπαλο. Ερχόμαστε τώρα σε όσα σημειώσαμε στην αρχή του κειμένου. Αν ορισμένα πράγματα φαίνονται και μπορεί να είναι περίπλοκα τότε ανάμεσά τους ας επιλεγεί το λιγότερο περίπλοκο, το πιο απλό. Στην προκειμένη περίπτωση ας δούμε την Εθνική να παίζει με έναν κλασσικό σέντερ φορ (διάθετε έναν) δυο κλασσικούς εξτρέμ (διαθέτει δυο) και ένα κλασσικό οργανωτή πίσω τους (εδώ έχει υπερεπάρκεια, διαθέτει τρεις).
Ας δούμε λοιπόν μια ορθολογικά στημένη ομάδα για να παίξει επίθεση και ας εγκαταλειφθούν τα φοβικά σύνδρομα που υπάρχει κίνδυνος να περάσουν στην ψυχολογία των διεθνών. Δεν είναι και τόσο ποδοσφαιρικό να αντιμετωπίζεις το Βέλγιο εκτός με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεις την Εσθονία μέσα. Κόουτς, ας μην αγνοηθούν κι αυτή τη φορά ορισμένα πράγματα που αποτελούν την «αλφαβήτα του αθλήματος. Καλή επιτυχία….