Αρχή σήμερα στη νεοσύστατη διοργάνωση της UEFA σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Με σύστημα διεξαγωγής, που μπέρδεψε πολλούς, με την αναγκαιότητα ύπαρξης της να αμφισβητείτε από τους περισσότερους, καλό θα ήταν να βάλουμε μια τάξη στις σκέψεις και στα δεδομένα που γεννά η δημιουργία της.
Η απόφαση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου να θεσπίσει μια νέα διοργάνωση είναι αλήθεια ότι δίχασε πολλούς. Όχι μόνο τους φορείς του αθλήματος- παίκτες, προπονητές, ομοσπονδίες, αλλά και τους φιλάθλους. Για αρκετούς, έχοντας και ως δεδομένο το πρότερο βίο των ιθυνόντων της UEFA, ο καινούριος θεσμός έγινε με γνώμονα μόνο το κέρδος. Περισσότερα χρήματα για όλους, μεγαλύτερη καταπόνηση για τους ποδοσφαιριστές. Είναι όμως έτσι ή εκτός από τα όποια οικονομικά οφέλη υπάρχει και κάτι άλλο στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς;
Για να γίνει σωστότερα η αποτίμηση πρέπει να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα το Nations League. Το σύστημα διεξαγωγής του είναι γεγονός ότι ζαλίζει. Αν όμως το ψάξεις λίγο πιο προσεκτικά και καταλάβεις τι προσφέρει στις εθνικές ομάδες θα γίνει ευκολότερα αντιληπτό. Οι χώρες, 55 τον αριθμό, χωρίστηκαν σε τέσσερις κατηγορίες με βάση το ισχύον ranking της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Κάθε κατηγορία έχει τέσσερις ομίλους των τριών ή τεσσάρων ομάδων. Οι νικητές των ομίλων, πλην της πρώτης, θα » προβιβάζονται» στην ανώτερη κατηγορία, ενώ οι τέσσερις τελευταίες, πλην της τέταρτης, θα » υποβιβάζονται» στην πιο κάτω. Οι νικήτριες ομάδες θα μπαίνουν, για κάθε κατηγορία ξεχωριστά, σε μια νέα φάση play- off με έπαθλο για τον τελικό νικητή της ένα εισιτήριο για το επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με δεδομένο ότι η κανονική προκριματική φάση θα διεξάγεται παράλληλα κανείς δεν θα μπορεί να παρουσιάζεται αδιάφορος σε καμία από τις δύο διοργανώσεις. Αν μια από τις νικήτριες των ομίλων έχει εξασφαλίσει την συμμετοχή της ήδη μέσω των προκριματικών στο EURO, τότε δεν θα μπαίνει στα play- off και τη θέση της θα παίρνει η επόμενη του group από το οποίο προήλθε.
Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε, αλλά τελικά τι κερδίζουν οι χώρες από αυτό το θεσμό; Δεν είναι μόνο οι χώρες που κερδίζουν, αλλά όλο το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου στη Γηραιά Ήπειρο κατά τη γνώμη μου. Πρώτον καταργούνται τα χωρίς, πολλές φορές, νόημα φιλικά των εθνικών ομάδων, που έμοιαζαν με αγγαρεία τόσο για τους παίκτες όσο και για τους φιλάθλους. Δεύτερον εγκαθιδρύεται, μέσω του Nations League, ένα δικαιότερο σύστημα αξιολόγησης των εθνικών συγκροτημάτων. Ο λόγος προφανής. Δεν υπάρχει πλέον επιλογή αντιπάλου για εύκολη απόκτηση βαθμών στο ranking, αλλά καλείσαι να αντιμετωπίσεις ισάξιους ή και ανώτερους αντιπάλους. Τρίτον δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία σε ορισμένες ομάδες που αξίζουν να βρεθούν μέσω του νέου αυτού θεσμού στη γιορτή του EURO. Τέταρτον δίνεται στους λεγόμενους μικρούς δικαίωμα στο όνειρο της συμμετοχής σε μια μεγάλη διοργάνωση. Αν δείτε τις ομάδες που απαρτίζουν την τέταρτη κατηγορία θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ. Με εξαίρεση την Λετονία καμία άλλη δεν έχει φθάσει στην πηγή. Από τη στιγμή που δίδεται σε κάθε κατηγορία ένα εισιτήριο η διεύρυνση είναι δεδομένη.
Ποιο είναι επομένως το συμπέρασμα; Η νέα αυτή διοργάνωση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση για πάρα πολλούς λόγους. Οικονομικά ενισχύει τα ταμεία των εθνικών ομοσπονδιών, αγωνιστικά αυξάνει το κίνητρο των ποδοσφαιριστών, αφού τα παιχνίδια θα είναι πιο ανταγωνιστικά και σημαντικότερα από τα ανούσια φιλικά και κυρίως αποδίδει, στο μέτρο του δυνατού, δικαιοσύνη σε ότι έχει να κάνει με την αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση του σύνολου του φάσματος του ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Ξεκίνημα σήμερα με ένα μεγάλο ευρωπαϊκό ντέρμπι. Την τιτανομαχία των δύο τελευταίων παγκόσμιων πρωταθλητών,της Γερμανίας, που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο το 2014 και της Γαλλίας που το πήρε στην Ρωσία πριν από δύο μήνες. Καλή αρχή λοιπόν με την ευχή να αποδειχθεί η νέα αυτή διοργάνωση το καλύτερο τονωτικό εν μέσω των μεγάλων ραντεβού.