Παναθηναϊκός : Γκρίνια για Μακέντα, γιατί οι άλλοι φέρνουν Μέσι…

Μυστικό δεν αποτελεί πλέον. Αντίθετα, έχει γίνει κλισέ. Πούλα μιζέρια και γκρίνια στον Παναθηναϊκό… Τη συνέχεια την ξέρετε.

Με αφορμή τη μεταγραφή του Φεντερίκο Μακέντα ούτε γκρίνια θέλω να πουλήσω, ούτε μιζέρια, αλλά ούτε και υπεραισιοδοξία. Ούτε φυσικά θα τονίσω ότι «στο γήπεδο κρίνονται όλοι πολύ». Χαίρω πολύ… Αυτό που διαπιστώνει εύκολα κανείς, ωστόσο, είναι ότι έχει μπει για τα καλά η μιζέρια, η γκρίνια στο πετσί, στο μυαλό του οπαδού του Παναθηναϊκού. Σαφώς και ο Μακέντα δεν είναι –στα χαρτιά- ο φορ που θα ήθελε ο κάθε φίλος του «τριφυλλιού» για να αποτελέσει τη μία μεταγραφή άνω των 23 ετών που είχε δικαίωμα να κάνει ο σύλλογος.

Σου λέει «μία μπορούμε, ας φέρουμε έναν να κάνει… κλικ». Ενδεχομένως ούτε και οι Δώνης, Νταμπίζας να μην ήθελαν. Αν, βέβαια, είχαν 1-2 εκατ. ευρώ μπάτζετ για ετήσιες αποδοχές. Αλλά όταν το μπάτζετ κυμαίνεται στις 300.000-400.000 ευρώ, δεν έχεις Ευρώπη, ακούγεσαι τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό μόνο για αρνητικό λόγο, δεν έχεις άκρες (επειδή δεν έχεις κάτι να τους προσφέρεις) με μεγαλοατζέντηδες που θα σου φέρουν παίκτες, έστω για να τους μοσχοπουλήσουν έναν χρόνο αργότερα, τότε ποιον περιμένει ο κόσμος να έρθει;

Ένας φορ σαν τον Μακέντα θα έρθει. Για την ακρίβεια με το κασέ του 27χρονου Ιταλού. Ο οποίος λέγεται ότι είχε προταθεί στον Παναιτωλικό με αρκετά λιγότερα χρήματα. Εννοείται ότι μπορεί στο γήπεδο να μην δικαιώσει ούτε το ελάχιστο των προσδοκιών. Υπάρχει, όμως, η πιθανότητα να αποδειχθεί λίρα εκατό. Αυτό που μου άρεσε στην παρουσίαση του ταλαντούχου επιθετικού ήταν ότι εκτός από κίνητρο να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο, έχει και τρομερή αυτοπεποίθηση. Θεωρεί ότι δεν ξόφλησε. Αν έχει υγεία και τύχη, λοιπόν, μπορεί πραγματικά να εκτοξεύσει ξανά την αξία του και να βγει φυσικά ωφελημένος και ο Παναθηναϊκός.

Στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει παίξει. Τι διάολο; Εκεί μεσοεπιθετικοί κι επιθετικοί δεν περνούν ούτε απ’ έξω αν δεν… μιλάνε στη μπάλα. Κι ο Μακέντα της μιλούσε με προπονητή τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Και συμπαίκτες μεταξύ άλλων τους Γκιγκς, Ρονάλντο, Ρούνεϊ… Το γκολ που σημείωσε στο ντεμπούτο του με την Άστον Βίλα, πριν καν κλείσει τα 18 του χρόνια, είναι σπάνιας ποδοσφαιρικής κλάσης (υπάρχει σχετικό βίντεο στην παρουσίαση που έγινε στο to10.gr, αλλά σας διευκολύνουμε με το link https://www.youtube.com/watch?v=TNhmDig9Q0I). Το έκανε σε ματς που έκαιγε και μάλιστα στο 92’. Ένα γκολ που οδήγησε τη Γιουνάιτεντ στον τίτλο. Μετά προφανώς… ψήλωσε απότομα, στάθηκε και άτυχος με τραυματισμούς κι επιλογές και η μοίρα τον έφερε στον πιο φτωχό Παναθηναϊκός της ιστορίας.

Επιπλέον, τον Μακέντα τον επέλεξαν οι Νταμπίζας, Δώνης. Απ’ όλους όσοι διαφωνούν με την επιλογή κάτι περισσότερο ξέρουν. Το αν έπραξαν λάθος θα φανεί. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι θα είχαν κάνει κάτι καλύτερο με τα λεφτά που διέθεταν. Η μιζέρια, ωστόσο, καλά κρατεί. Ο Σακό, που επίσης απασχόλησε, ήταν απλησίαστος. Για τα τωρινά οικονομικά δεδομένα. Κι όμως, αν ερχόταν ο 28χρονος Σενεγαλέζος φορ θα γινόταν πανικός στις τάξεις των οπαδών;

Συγκρίσεις

Αυτό που διακρίνω, λοιπόν, είναι μία γκρίνια για τον παίκτη. Κακώς. Έπρεπε στην κατάσταση που είναι ο σύλλογος, όλοι να είναι συνειδητοποιημένοι ότι δεν είναι εφικτή η υπέρβαση. Και να βάλουν στο μυαλό τους το εξής. Ότι όποιος φοράει τη φανέλα του «τριφυλλιού» πρέπει να στηριχθεί. Για να γίνω πιο κατανοητός ας προχωρήσω σε ορισμένους αριθμούς. Ο Μάρκους Μπεργκ στο Αμβούργο τη σεζόν 2011-12 είχε 13 ματς πρωταθλήματος κι ένα γκολ. Επίσης είχε έναν αγώνα κυπέλλου κι ένα γκολ. Την επόμενη περίοδο στη γερμανική ομάδα είχε 11 αγώνες πρωταθλήματος χωρίς γκολ, ένα ματς στο κύπελλο με ένα γκολ και ένα χειρουργείο. Ανάρρωνε μέχρι και που ήρθε στην ομάδα.

Η συνέχεια γνωστή. Αν δεν ξέραμε τη συνέχεια ποια μεταγραφή θα θεωρούσαμε μεγαλύτερο ρίσκο; Ο Σουηδός είχε θέμα ψυχολογίας και προερχόταν από τραυματισμό. Ο Ιταλός έχει δύο γεμάτες σεζόν έστω και στη Β’ Ιταλίας (έφυγε γιατί έπεσε η ομάδα κι όχι γιατί τον έδιωξαν). Και πιο πριν δύο σχετικά γεμάτες σεζόν με Κάρντιφ, Μπέρμιγχαμ, στην Τσάμπιονσιπ, ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, σε συνδυασμό με 18 γκολ και στις δύο.  

Πάμε και στις άλλες μεγάλες ομάδες. Στον Ολυμπιακό δεν είδα ανάλογη γκρίνια για τον Γκερέρο. Είχε 11 γκολ στη Σεγούντα με τη Σπόρτινγκ Χιχόν τη σεζόν 2014-15. Τις τρεις επόμενες με Χιχόν, Λεγκανές (όλες Πριμέρα) είχε 2, 5 και 4 γκολ αντίστοιχα. Ε, δεν λες ότι τα ξετινάζει τα δίχτυα. Αλλά γκρίνια ο Παναθηναϊκός για τον Μακέντα. Πάμε στον Χασάν. Γιατί είναι τεράστιο ρίσκο ο Μακέντα που έχει 213 ματς και 38 γκολ (δεν υπολογίζω τα 8 στις ρεζέρβες τις Γιουνάιτεντ) και δεν είναι έστω απλό ρίσκο ο Χασάν με 203 ματς και 56 γκολ. Τα 32 στη Ρίο Άβε. Μοναδική σεζόν με διψήφιο αριθμό γκολ τη σεζόν 2015-16. Τις δύο τελευταίες είχε συνολικά δέκα τέρματα.

Ο Γκερέρο είναι 28, ο Χασάν 25. Και ο Μακέντα 27 έχοντας αγωνιστεί σε Γιουνάιτεντ, Σαμπντόρια, Στουτγκάρδη και Τσάμπιονσιπ. Πάμε και στην ΑΕΚ. Τρέλα με Πόνσε. Εδώ η διαφορά είναι ότι μιλάμε για έναν παίκτη 21 ετών. Ταλεντάρα. Σίγουρα δεν μιλάμε για killer όμως. Γεμάτη χρονιά στη Λιλ, αλλά με δύο γκολ, γεμάτη χρονιά στη Γρανάδα επίσης με δύο γκολ. Και ήρθε δανεικός με οψιόν έξι εκατ. ευρώ απ’ όσο διάβασα. Είχε φυσικά και τον Λιβάγια. Αλλά δανεικό τον είχε φέρει αρχικά. Και κανείς φίλος της ΑΕΚ δεν νομίζω ότι αρχικά πετούσε από τη χαρά του για τον Κροάτη. Ο ΠΑΟΚ πήρε πριν ενάμιση χρόνο τον Πρίγιοβιτς με δύο εκατ. ευρώ. Πλήρωσε καλά, αλλά δεν μπορούσες να πεις ότι ο Σέρβος είναι και ο killer της Ευρώπης. Φέτος ουσιαστικά δεν έχει κλασικό φορ αντικαταστάτη του, αλλά περιφερειακούς όπως οι Ακπόμ, Καρέλης. Δηλαδή, αν δεν φέρνουν από το πάνω ράφι ρε παιδιά αυτοί που το φυσάνε το χρήμα και παίζουν ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα τι περιμένετε από τον Παναθηναϊκού του Αλαφούζου; Καταλαβαίνω ότι η γκρίνια για τον Μακέντα έχει ρίζες στη γενικότερη κατάσταση. Μόνο που πλέον τείνει να γίνει βίωμα για τον φίλο του Παναθηναϊκού. Έχει μπει στο DNA του.

ΥΓ.: Απλώς να σημειώσουμε ότι ο Παναθηναϊκός τη σεζόν που ξεπετάχθηκε ο Μακέντα, έφτανε κοντά στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ… Μετά το 2010 ταυτόχρονη η φθίνουσα πορεία τους και ψάχνουν σύλλογος και παίκτης την αναγέννηση.

ΥΓ.1: Όσοι λένε ότι ο Μακέντα θα πάρει χρόνο από τα νεαρά Ελληνόπουλα, καταλαβαίνω ότι δεν θέλουν να χαθούν παιδιά από τα σπλάχνα της ομάδας. Αλλά δεν βγαίνει η χρονιά με 18χρονους και 20χρονους. Πρώτοι το πιστεύουν αυτό οι Νταμπίζας, Δώνης. Γι’ αυτό ήθελαν φορ. Αν δεν υπήρχε ηλικιακός περιορισμός να είστε σίγουροι ότι ακόμα και τώρα αν μπορούσαν και χαφ θα έπαιρναν και (κυρίως) στόπερ.

ΥΓ.1: Δεν θέλω να κάνω καμία αναφορά στον Πιεμπονγκσάντ και γιατί δεν βοήθησε οικονομικά για έναν φορ υπέρβαση. Καταλαβαίνω και τη θέση του Νταμπίζα ότι δεν θα έκανε αναφορά αν πιεζόταν. Θα άρχιζε τις διπλωματικές απαντήσεις (όπως και για ισορροπίες στα συμβόλαια και τα αποδυτήρια) και δεν έχουν νόημα αυτές.

ΥΓ.2: Ο Μακέντα ό,τι κι αν πιστεύει ο καθένας μας ταλέντο έχει. Περισσότερο από πολλούς φορ που ήρθαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Ούτε μου λέει κάτι ότι είχε ξεπέσει στη Νοβάρα. Υγιής να είναι, ηρεμία να υπάρχει στην ομάδα και να φτάνει η μπάλα σ’ αυτόν. Παίζει κι αυτό ρόλο για να φανεί ένας φορ, εκτός από το να δημιουργεί φάσεις μόνος του. Έχει, πάντως, το πιο μεγάλο προσόν. Ισχυρό κίνητρο…