Γιατί πρέπει να πάρει και επιθετικό;

Η πρώτη νίκη, κόντρα στην Ξάνθη εκτός έδρας, ήταν για πολλούς ένα τυχαίο ή απλό γεγονός που του απέδωσαν στην πρεμιέρα, στην πιθανή υποτίμηση των πρασίνων από την τοπική ομάδα, στην τύχη. Μετά και την δεύτερη, το Σάββατο επί της Λαμίας, πολλοί έψαχναν που να την αποδώσουν. Οι περισσότεροι όμως φαίνεται ότι πλέον αποκτούν ξεκάθαρη άποψη.

Η δουλειά του Δώνη, οι επιλογές του Νταμπίζα και η προστασία και εμπιστοσύνη με την οποία αυτοί οι δύο άνθρωποι περιέβαλαν τα νιάτα της ομάδας αρχίζει να αποδίδει. Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι ο μεγάλος άγνωστος.

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει που μπορεί να φτάσει. Έχοντας ως δεδομένο ότι ο βασικός στόχος ήταν και παραμένει η άνετη παραμονή στην κατηγορία, καλό θα ήταν να μπουν ορισμένα πράγματα στη σωστή τους βάση.

Πρώτον το ιδιοκτησιακό. Είτε τελειώσει το θέμα με τον Ταϊλανδό άμεσα είτε όχι, είτε μείνει τελικά ο Αλαφούζος είτε όχι, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κάνει τρομερές αλλαγές στο ρόστερ. Ο λόγος; Στην μεν πρώτη περίπτωση, με Παϊρότζ στο τιμόνι, λόγω περιορισμών εξαιτίας της μη αδειοδότησης, στη δε δεύτερη περίπτωση, με παραμονή Αλαφούζου, εκτός από τις όποιες απαγορεύσεις είναι και θέμα διάθεσης χρημάτων. Δεύτερον το αγωνιστικό.

Η εικόνα που βγάζει η ομάδα στο χορτάρι συνιστά έκπληξη για τους μη γνώστες της δουλειάς που γίνεται από το τεχνικό τιμ. Το ταλέντο περισσεύει, ο νεανικός ενθουσιασμός επίσης, όποτε το ζητούμενο αρχικά ήταν η διαχείριση του χάντικαπ του -6 και το άγχος από το μέγεθος της φανέλας για τους μικρούς. Με τα αποτελέσματα των δύο πρώτων αγωνιστικών να βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση μένει να δούμε τι μέλλει γενέσθαι όταν επιστρέψουν από τη διακοπή λόγω εθνικών ομάδων.

Τρίτον το μεταγραφικό. Από παντού ακούγονται φωνές για το ποια θα είναι η τελική επιλογή για τη θέση του βασικού επιθετικού. Για ποιο ακριβώς λόγο λέω εγώ; Όσο μεγάλος και αν είναι ο συγκεκριμένος παίκτης, που με βάση τις οικονομικές δυνατότητες του Συλλόγου δεν μπορεί να είναι και κάτι πρώτης γραμμής, πόσο μπορεί επί της ουσίας να διαφοροποιήσει την εικόνα; Ελάχιστα. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει πρόβλημα στο γκολ. Όχι γιατί έβαλε και στα δύο πρώτα ματς, αλλά γιατί αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας.

Ο τρόπος με τον οποίο παίζουν οι πράσινοι δείχνει ότι ένας επιθετικός της κλάσης και του μεγέθους που μπορεί να αποκτηθεί δεν θα αλλάξει κατά πολύ τα δεδομένα. Ο Καμπετσής φανέρωσε αρκετά καλά στοιχεία και δυνατότητα να αγωνιστεί τόσο στην κορυφή όσο και στα πλάγια. Ο Βέργος ακόμα δεν έχει μπει στο rotation για να ξέρουμε πόσο μπορεί να βοηθήσει.

Τα χαφ της ομάδας σκοράρουν, υπάρχει και ο πολύ κινητικός Εμμανουηλίδης όποτε προς τι η πρεμούρα να παρθεί και άλλος στην γραμμή κρούσης. Αφήστε τα παιδιά να μεγαλώσουν, να την πατήσουν σε ματς μέσα στη σεζόν, να κλάψουν, να χαρούν και αφήστε τις μεταγραφές. Ας δούμε τι ψάρια θα πιάσουν φέτος και για του χρόνου βλέπουμε. Μια επισήμανση μόνο που δεν αφορά τους Νταμπίζα και Δώνη, αλλά όλους τους υπόλοιπους.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Του χρόνου όταν – και αν με το καλό- δημιουργηθούν οι συνθήκες κανονικότητας για έναν Σύλλογο του μεγέθους των πρασίνων να μην γίνουν τα λάθη του παρελθόντος. Αν τα πιτσιρίκια αποδείξουν ότι αξίζουν να είναι μέλη της ομάδας πρέπει να στηριχθούν και σε μια νέα πλήρη εκδοχή της. Να μην πάνε πάλι πίσω στα αζήτητα ή να μετατραπούν σε συμπληρώματα. Η χρονιά που μόλις ξεκίνησε αποτελεί ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Ας το έχουν όλοι καλά στο μυαλό τους αυτό.