ΠΑΟΚ – Ατρόμητος : Το φεγγάρι ήταν ΠΑΟΚ, αμφότεροι κέρδισαν

Τις νίκες του ΠΑΟΚ τις χαίρομαι όχι επειδή η ομάδα κατακτά τους βαθμούς της νίκης, αλλά επειδή ο εγκέφαλός μου γλυτώνει από τη γκρίνια και τα απροσδιόριστης λογικής ξεσπάσματα.

Όποιος ζει στο ίδιο περιβάλλον με μένα θα καταλάβει τι εννοώ, χωρίς κόπο.
Εκείνος που αγνοεί την ασπρόμαυρη πραγματικότητα, θα νομίζει πως υπερβάλλω, αν γνωρίσει κάποτε την κατάσταση όμως θα με νοιώσει απόλυτα.

Ειδικά σε μια χρονιά που η κατάκτηση του πρωταθλήματος θεωρείται περίπου ως υποχρέωση για τον ΠΑΟΚ, η μιζέρια βαράει κόκκινα.

Παράλογο για μια ομάδα που δεν έχει μπολιαστεί έστω σε συνθήκες πρωταθλητισμού, αλλά τι θα θες τι τα γυρεύεις.

Αφού έτσι είναι, πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό.

Σχετικά με το παιχνίδι, ήταν από εκείνα που η δυσκολία του επιβεβαιώθηκε από την αρχή της αναμέτρησης.

Ο ΠΑΟΚ έδειχνε πως θα φτύσει αίμα για να κατακτήσει τη νίκη, δεν ήταν όπως τα προηγούμενα εντός, που από το ξεκίνημα φαινόταν πως αργά η γρήγορα ο αντίπαλος θα λυγίσει.

Ο Ατρόμητος δεν είναι συγκυριακά στη θέση που βρίσκεται και ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκε, παρέπεμπε εμφανώς στον αντίστοιχο που του χάρισε τα δυο απίστευτα προηγούμενα διπλά σε ΟΑΚΑ και Καραισκάκη.

Μπετόν αρμέ άμυνα και ποντάρισμα στην πιθανότητα να σκοράρει σε αντεπίθεση.
Τελικά του έκατσε γκολ από στημένο, ο φετινός ΠΑΟΚ άλλωστε είναι ευάλωτος σε αυτό το κομμάτι.

Και γκολ τρώει και δε βάζει μάλιστα.

Το θετικό για τον ΠΑΟΚ ήταν πως δεν έδειξε να τα χάνει, άσχετα αν γνώριζε πως αναγκαστικά θα έπαιζε με τη φωτιά, μια και το ενδεχόμενο να γίνει πιο επιθετικός, θα δημιουργούσε αυξημένους κινδύνους αφήνοντας περισσότερους ελεύθερους διαδρόμους.

Το διαχειρίστηκε μάλλον συνετά ο Λουτσέσκου, αφού αύξησε την πίεση μεν, χωρίς όμως να παίξει φουλ επίθεση.

Κι ο ΠΑΟΚ φάνηκε τυχερός, αφού κατάφερε να ισοφαρίσει πριν το ημίχρονο, ουδείς γνωρίζει πως θα εξελισσόταν το παιγνίδι σε περίπτωση που ο Ατρόμητος πήγαινε στο αποδυτήρια προηγούμενος στο σκορ.

Υποθετικά δε γίνεται να μιλάμε για ποδόσφαιρο πάντως, ίσως γίνει σε επόμενο παιγνίδι και το δούμε στην πράξη.

Όπως είδαμε και στο σημερινό τον ΠΑΟΚ να γυρνά το παιχνίδι, κάτι που δε χρειάστηκε να γίνει σε κάποιο από τα προηγούμενα, αφού προηγήθηκε.

Το πέναλτι ήταν δύσκολη φάση, όταν ο αμυντικός παίρνει και μπάλα και παίκτη, συνήθως βλέπεις αυτό που σε βολεύει, αναλόγως οπαδικής προέλευσης.

Προσωπικώς δε θα το έδινα, γιατί απλά είμαι υπέρ του physical game, αν ήμουν διαιτητής θα σφύριζα μόνο αν έβγαινε αίμα.

Ο αμυντικός του Ατρόμητου βρήκε μεν μπάλα ανέτρεψε όμως και τον αντίπαλο, εμφανώς χωρίς πρόθεση, κάτι που δεν έχει σημασία όμως. Ο επιθετικός του ΠΑΟΚ αντίστοιχα, ακόμα κι αν ο διαιτητής έλεγε «παίζετε» δε θα υποστήριζε κάποιος πως έκανε θέατρο.

Είναι από τις λεγόμενες φάσεις που αν είσαι αμυντικός, παρακαλάς να μη σου κάτσει…

Σε περίπτωση που ο επιθετικός σε βάλει πλάτη, τον ανατρέπεις έστω και κατά λάθος.

Γενικότερα και το φεγγάρι ήταν ΠΑΟΚ σήμερα, αφού και το γκολ της νίκης θύμιζε μπιλιάρδο, κρίνοντας όμως από την εικόνα του β ημιχρόνου, ο ΠΑΟΚ θα είχε να λέει για την ατυχία του, αφού έχασε αρκετά γκολ.

Το παραδέχτηκε κι ο Κάναντι, κάνοντας μνεία στις ευκαιρίες του αντιπάλου..

Κατά μια έννοια αμφότεροι κέρδισαν από κάτι, ο Ατρόμητος επιβεβαίωσε πως είναι σκληρό καρύδι και δυσκολοκατάβλητη ομάδα, ο ΠΑΟΚ κέρδισε τους 3 βαθμούς και κάτι εξίσου σημαντικό όπως η ηρεμία του, που στο περιβάλλον που κατοικοεδρεύει είναι πανάκεια.

Μέχρι το επόμενο που είναι εκτός έδρας, όπου ο ΠΑΟΚ ακόμα δεν έχει πετύχει νίκη.