Παναθηναϊκός : Επιτέλους… ποδόσφαιρο

Αυτό είναι το πιο σημαντικό που βλέπει ο κόσμος. Γι’ αυτό έφυγε χθες χαρούμενος από το γήπεδο και γι’ αυτό στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι θα έρθουν περισσότεροι από τους 7-8 χιλιάδες που ήρθαν χθες. Το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα. Όλα όσα προσπαθεί να κάνει εντός γηπέδου. Είχαμε ξεχάσει εδώ και ένα χρόνο στον Παναθηναϊκό να ασχολούμαστε με ποδόσφαιρο.

Μας ενδιέφερε να μάθουμε αν και πότε θα πληρωθούν οι παίκτες, τι κάνει και τι δεν κάνει ο Αλαφούζος, πόσα δικαστήρια έχει ο σύλλογος, σε ποιους χρωστάει, ποιοι τον απειλούν, αν θα παίξει Ευρώπη. Ασχολούμασταν με το διοικητικό, με το ποιος θα έρθει μετά τον Αλαφούζο, με το τι συνέβη και έφυγε ο Μαρίνος, με το γήπεδο που θα αγωνίζεται, με τους περιορισμούς στις μεταγραφές. Με όλα τα υπόλοιπα, εκτός από το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Γι’ αυτό και οι μέρες αυτές φέρνουν ενθουσιασμό. Ή καλύτερα ΚΑΙ γι’ αυτό. Σχεδόν είχαμε ξεχάσει τι θα πει αλλάζει ένα σχήμα ο προπονητής για να φέρει το παιχνίδι στα δικά του μέτρα. Δεν υπήρχαν αναλύσεις στα μίντια, δεν υπήρχαν ποδοσφαιρικές κουβέντες στις παρέες, δεν πήγαινε στο γήπεδο ο φίλαθλος για να δει ένα ωραίο γκολ ή μια ωραία ντρίπλα, αλλά για να δει μια ομάδα με απλήρωτους παίκτες, που πολλές φορές σχεδόν… βαριούνταν να αγωνιστούν, κουρασμένοι από την όλη κατάσταση. Μια ομάδα που έτρωγε τρία γκολ από τη Λιβαδειά, τέσσερα από τη Λαμία και κανείς δεν είχε ασχοληθεί να βρει τα αίτια αυτής της εικόνας. Μία έφταιγε το… χιόνι, μία οι τραπεζικοί λογαριασμοί, μία η απεργία από την προπόνηση.

Δύο παιχνίδια στην «εποχή Δώνη – Νταμπίζα» και το ποδόσφαιρο επανήλθε στην καθημερινότητά μας. Όπως θα έπρεπε να είναι κάθε στιγμή. Ο Παναθηναϊκός του Δώνη είναι μια ομάδα που αξίζει να την παρακολουθήσεις. Να παρακολουθήσεις τη δουλειά της, την εξέλιξή της, όλα όσα προσπαθεί να κάνει μέσα στο γήπεδο, όλα όσα δουλεύει στην προπόνηση. Έχει πολλούς πιτσιρικάδες, αλλά δεν την πτοεί αυτό. Ο Δώνης λέει και ξανά λέει πως στο αγωνιστικό κομμάτι όλα λειτουργούν σε επίπεδο παλιού, καλού, δυνατού και μεγάλου Παναθηναϊκού. Δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε. Και η εικόνα στο χορτάρι τον δικαιώνει απόλυτα.

Παρακολουθώντας το ματς με τη Λαμία, έβλεπες πως ο Παναθηναϊκός κατάφερε αρχικά να αποβάλλει το άγχος που έφερνε αυτό το 1-1 του ημιχρόνου και σταδιακά να βάζει πράγματα στο παιχνίδι του που θα τον έφερναν πιο κοντά στη νίκη. Ακόμα κι αν αυτή δεν ερχόταν και πάλι θα άξιζαν το χειροκρότημα. Διότι προσπάθησαν να παίξουν κανονικό ποδόσφαιρο, δεν σήκωσαν την μπάλα από το έδαφος, δεν άρχισαν τις γιόμες από το 60′, ούτε πήγαν να πάρουν το παιχνίδι με ηρωισμό και… γιούργια. Μπορεί να γίνει κι αυτό κάποια στιγμή. Όμως μέχρι τότε, θα εξελίσσονται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο. Στην προπόνηση και στο γήπεδο.

Όταν αντιλήφθηκε ο Δώνης ότι η Λαμία παίζει ένα… περίεργο 6-2-2, έχοντας ουσιαστικά 8 παίκτες μεσοαμυντικά, έναν πίσω από τον φορ και τον φορ, ανέβασε όλη του την άμυνα 15 μέτρα, άλλαξε το 3-4-2-1 που φέρνει 2+2 παίκτες του (τα αμυντικά χαφ και τα επιθετικά χαφ) στον άξονα σε 4-2-3-1, άπλωσε τους εξτρέμ του στις γραμμές και άνοιξε τους χώρους. Από το 57′, όταν έριξε και τον Εμμανουηλίδη, έπαιξε ουσιαστικά με δύο φορ, αυτόν και τον Καμπετσή, άφησε λίγο πιο πίσω τον Στάικο για τις όποιες κόντρες της Λαμίας, ανέβασε 5 μέτρα τον Κουρμπέλη για τη… σκούπα στις απομακρύνσεις της άμυνας του αντιπάλου και έφερε τους εξτρέμ του πιο κοντά στους επιθετικούς.

Το αποτέλεσμα; Ο Παναθηναϊκός να πνίξει τη Λαμία. Οι τέσσερις μπροστά (Εμμανουηλίδης, Μπουζούκης, Χατζηγιοβάννης, Καμπετσής) παίκτες με καλή τεχνική κατάρτιση, μπορούσαν και να συνδυαστούν μεταξύ τους και να πάνε ο καθένας ξεχωριστά στο ένας εναντίον ενός. Πολλοί τρόποι, δηλαδή, για να μπεις στην αντίπαλη περιοχή του αντιπάλου. Δεν είναι τυχαίο πως στο δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού συνεργάζονται οι 3 από τους 4 (Μπουζούκης σε Καμπετσή, Καμπετσής σε Εμμανουηλίδη, γκολ). Υπήρξαν στιγμές που οι τέσσερις αυτοί έπαιζαν… τίκι – τάκα.

Αυτή η μεγάλη αγκαλιά των 7-8 χιλιάδων φίλων του Παναθηναϊκού που βρέθηκαν χθες στο γήπεδο θα μεγαλώσει κι άλλο. Παιχνίδι με το παιχνίδι θα γίνεται όλο και καλύτερο. Οι μπέμπηδες του Δώνη έχουν μπροστά τους την ευκαιρία της ζωής τους. Και ο Παναθηναϊκός μια δική του ευκαιρία: να φτιάξει νέα είδωλα και να δημιουργήσει ποδοσφαιρικές αξίες που αύριο – μεθαύριο θα τον βγάλουν νικητή και σε αγωνιστικό και σε οικονομικό επίπεδο.