Θα τρομάζει Ευρώπη και Ελλάδα, δυο φορές την εβδομάδα

Όλα ήταν ωραία σήμερα το βράδυ στην Τούμπα και η αύρα που υπήρχε πριν το παιγνίδι, αλλά και το φινάλε. Είναι μοναδικό συναίσθημα να παρατηρείς τον κόσμο που βλέπει την ομάδα του να υφίσταται βαριά ήττα, να περιμένει στο τέλος να την χειροκροτήσει και τη θύρα 4 από το 70 να δίνει ασταμάτητα το δικό της ρυθμό στο παιγνίδι, λες και ο ΠΑΟΚ είχε εξασφαλίσει την πρόκριση.

Σας το είχα γράψει και μετά την ισοπαλία μέσα στην Λισσαβόνα, το έχω επαναλάβει και κάποιες φορές παλιότερα, πως τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα είναι διαφορετικός, δε θέλουμε να γίνουμε σαν τους άλλους, δεν υπάρχει περίπτωση να μας καταλάβουν.

Σε περίπτωση που είχαμε πάρει την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ με αντίπαλο μια Λουίς Βιτόν ή κάπως έτσι, με τους παίκτες μας να κάνουν καθυστερήσεις από το 80 και κορυφαίο τον τερματοφύλακα, απλώς θα αποχωρούσαμε από το γήπεδο σκυθρωποί, όντας περισσότερο προβληματισμένοι.

Όχι τόσο για την εμφάνιση ούτε για τη νοοτροπία χωριού που θα είχε ξεπεράσει ακόμα και το χωρίο που είχαμε απέναντι αλλά γι εκείνο που ξέραμε πως μας περιμένει.

Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε χαρούμενοι με τον ΠΑΟΚ, διότι σε ένα ακόμα παιγνίδι αποδείχτηκε πως εκείνο που έρχεται είναι ακόμα πιο συναρπαστικό απ’ αυτό που ζήσαμε μέχρι σήμερα.

Δε νομίζω να δικαιούται κάποιος εντός ΠΑΟΚ να βγάζει τάσεις γκρίνιας, παίξαμε με ομάδες επιπέδου ομίλων Τσάμπιονς λιγκ κάναμε τρεις νίκες, φέραμε δυο ισοπαλίες και χάσαμε μια φορά.

Ακόμα και αυτή η ήττα μάλιστα, ότι κι αν δείχνει το ταμπλό είναι μαγική εικόνα, ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος σήμερα από τους Πορτογάλους.

Έχασε και μάλιστα με μεγάλο σκορ επειδή στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.

Ο ΠΑΟΚ έκανε τις ευκαιρίες, ο ΠΑΟΚ λειτούργησε πολύ πιο οργανωμένα στο χορτάρι, τα υπόλοιπα δεν είναι στο χέρι μας. Ακόμα και τα ατομικά λάθη. Στο ποδόσφαιρο πάντως συνήθως κερδίζει ο καλύτερος και αυτός είναι ο λόγος που όχι μόνο δε χαλαστήκαμε, αλλά φύγαμε γεμάτοι με ωραία συναισθήματα

Σε κανένα προηγούμενο κείμενο μου μετά από αγώνες, δεν πανηγυρίσα νίκες, ή προκρίσεις. Στεκόμουν πάντα στην εμφάνιση, στη συνολική εικόνα της ομάδας..

Γι αυτό και δεν αλλάζει κάτι σήμερα, όσα έγραψα όχι μόνο ισχύουν μέχρι κεραίας αλλά ενισχύθηκαν.

Η συνολική εικόνα και τα χαρακτηριστικά ομάδας είναι αυτά που σε πάνε μακριά, σε ταξιδεύουν, σε καθιερώνουν και σε γιγαντώνουν, όταν παίρνεις πρωτάθλημα παίζοντας θέατρο και περνάς την ομάδα του Ντάνι ντε Βίτο ξαπλωμένος το χορτάρι, είσαι καταδικασμένος

Μπορείς να κλέψεις ή να ξεγελάσεις μια, δυο, άντε τρεις φορές, συνέχεια δε θα έχεις. Θα αναγκαστείς κάποια στιγμή να παίξεις ποδόσφαιρο και τότε η πρώτη σκέψη που θα σου έρθει στο μυαλό θα είναι «ποδόσφαιρο; Τι ΄ναι τούτο; Πως παίζεται;»

Πρόσφατα, έκανα μια μίνι αναδρομή στις προσεγγίσεις που έκανα κατά το παρελθόν, πριν τον τελικό του κυπέλλου κλπ.

Είναι δεδομένο πως θα επανέλθω στα σημερινά γραφόμενα και το χειμώνα, που προβλέπεται βαρύς για όσους χαζοχαίρονται σήμερα. Το έκαναν και στην Τούμπα όπου δήλωναν τρομοκρατημένοι, στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ, δε θα χρειαστεί να υποδυθούν τους ρόλους, θα είναι απλά ο εαυτός τους..

Η διαφορά του ΠΑΟΚ με όλους τους υπόλοιπους, είναι πως με το σκορ 1-3 στο ημίχρονο, δεν έκλεισε κανείς την τηλεόραση, άπαντες σκέφτηκαν «άσε, ποτέ δεν ξέρεις, αυτοί είναι ικανοί για όλα».

Και δεν είναι επειδή υπήρχε το προηγούμενο με τη Σπαρτάκ, είναι αυτό που σου βγάζει η ομάδα, που στο τέλος, ακόμα και με 10 παίκτες και κουβαλώντας όλο το βάρος ενός αποκλεισμού που δεν της άξιζε, πάλευε για να σκοράρει.

Με πρώτο και καλύτερο τον Λουτσέσκου, που προτίμησε να βάλει δυο φορ, αντί να κάνει συντήρηση, φοβούμενος ίσως περαιτέρω άνοιγμα του σκορ.
Σκορπίζει φόβο αυτός ο ΠΑΟΚ και σήμερα το απέδειξε για μια φορά ακόμη, πως και στη συνέχεια, θα «τρομάζει και Ευρώπη και Ελλάδα, δυο φορές την εβδομάδα..»