Γιά δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει

ΘΑΥΜΑ. Δεύτερο θαύμα, μετά την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών. Η Παναγία έδωσε τη θεία φώτιση στον Αλέξη και κράτησε στη κυβέρνηση τον Τέρενς Κουίκ. Τι άλλο εκτός από θαύμα, μπορεί να συνιστά η υπουργική ιδιότητα, του εν λόγω Τέρενς; Γιά τρία συναπτά έτη. Και συνεχίζει, ακάθεκτος. Όλα στον υπερθετικό βαθμό τα διαθέτει ο Τέρενς. Μέγας Ολυμπιακός, μέγας χριστιανός, μέγιστος πατριώτης. Με μία βαλίτσα στο χέρι, να ταξιδεύει ανά τη υφήλιο. Υποδυόμενος τον υφυπουργό εξωτερικών με αρμοδιότητα τιν απόδημο ελληνισμό. Από το Ατζερμπαιτζαν μέχρι το Τιμπουκτού. Από την υποσαχάρια Αφρική μέχρι το Τζατζικστάν. Αν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επιστρέφοντας από τη συνθήκη των Σεβρών τον Αύγουστο του 1920 είπε «σας φέρνω την Ελλάδα των δύο ηπείρων και την πέντε θαλασσών», ο οξύνους Τέρενς έκανε πράξη την Ελλάδα των έξι ηπείρων και των επτά θαλασσών.

ΤΗΝ ίδια ώρα, κλαματα και μοιρολόγια, έχουν κατακλύσει άπασα την επικράτεια. Είναι ο θρήνος γιά την απώλεια του λεβέντη του καραμπουζουκλή του Παναγιώτη Κουρουμπλή: «Κλαίνε πενθούνε τα βουνά, πενθοφορούν οι κάμποι». «Χτυπούν καμπάνες θλιβερά, πικρά φαρμακωμένα, γιά να τ ακούσει η γειτονιά να έρθει η πάνω ρούγα». «Που πας Παναγιώτη μ´ και δεν μας λες και ζώνεις τ άρματά σου; Μένα με κλαίνε τα πουλιά με κλαιν τα χελιδόνια». Η αποχώρηση του υπερήφανου Κουρουμπλή, από τη κυβέρνηση έχει συγκλονίσει τη χώρα. Ο ανιδιοτελής αγωνιστής Παναγιώτης αντιμέτωπισε τη καρατόμησή του, με ηρωισμό. Σαν δεύτερος Αθανάσιος Διάκος, α «Γιά δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γη χορτάρι».

ΑΣ αφήσουμε όμως τις μεμονωμένες προσωπικές περιπτώσεις στην άκρη γιά ν ασχοληθούμε με το μείζων πολιτικό γεγονός του ανασχηματισμού. Και τη μικροψυχία σύμπασης της αντιπολίτευσης. Να υποβαθμίσει, να ευτελίσει μπορείς να πεις, την ικανότητα του,πρωθυπουργού να ανακατεύει τη τράπουλα. Οι κρουπιέριδες στα καζίνο δηλαδη, τι παραπάνω έχουνε από τον Αλέξη; Λοιδορούν τη περίπτωση της Παπακώστα που αποκαλούσε τους μετανάστες κατσαρίδες. Τι θέλουνε δηλαδή; Να κατέχει η Ελένη Αυλωνίτου την απόλυτη αποκλειστικότητα; Με τη Κατερίνα στη κυβέρνηση μιλάμε γιά δύδιμο του θανάτου. Η χαρά του Αυτιά και του Παπαδάκη. Μία ακόμα επιφανής πελάτισσα. Και γιά του λόγου το αληθές, ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα, της υψηλής πολιτικής σκέψης της Κατερίνας. Όταν σαν βουλευτής της ΝΔ, αναφερόμενη στην υπόθεση Βατοπεδίου, αποφάνθηκε: «Τι επιθέσεις δεχτήκαμε τότε, αλλά σταθήκαμε στο ύψος της σπονδυλικής μας στήλης».

ΕΚΑΝΕ λέει ο Αλέξης μεταγραφή, την επάγγελμα-ΠΑΣΟΚ, Μαριλιζα Ξενογιαννακοπούλου. Από πουλέν του Τσοχατζόπουλου, στην αυλή του Γιωργάκη κι ακολούθως στη φιλόξενη, γιά όλους τους μετανοούντες Πασόκους, αγκαλιά του Σύριζα. Ανέσυρε από τη ναφθαλίνη κι έκανε υπουργό Πολιτισμού, μία Μυρσίνη Ζορμπά, εκλεκτή του Σημίτη. Στο ομορφοκόριτσο τη Κατερίνα Νοτοπούλου έδωσε προαγωγή. Κομψή και γοητευτική, πρώτη της δουλειά στα 28, διευθύντρια του γραφείου του πρωθυπθργού στη Θεσσαλονίκη. Δεύτερη δουλειά, στα 30 της Υπουργός. Από που κι ως που όμως η έκπληξη και ο αιφνιδιασμός. Όταν ο συγκεκριμένος Αλέξης, έχει κάνει υπουργούς ,Χαϊκάλη, Ζουράρι και διατηρεί στη κυβέρνηση, την εφεύρεση-Τέρενς Κουίκ, θα κολώσει στη Μαριλιζα και τη Κατερίνα; Όταν υπογράφει με χέρια και με πόδια τα μνημόνια. Πουλάει, λιμάνια αεροδρόμια, ξεπουλάει Ελληνικο. Όταν κάνει το όχι ναι και επιμένει να υποδύεται τον αριστερο, μπορεί να κάνει τα πάντα. Και τα κάνει. Το πιό ωραίο πάντως, το είπε ο Ρουβίκωνας σχετικά με την Γεροβασίλη στο Δημοσίας Τάξεως σε επτά, λέξεις: «Δεν τη λυπάσε την Όλγα ρε Αλέξη»;

ΟΠΩΣ όμως, θα έχουν διαπιστώσει τα εκατομμύρια των αναγνωστών, η ταπεινώτητά μου (προσπαθεί τουλάχιστον να) κόβει το καρπούζι στη μέση. Μακρυά από μένα, η μεροληψία, η εμπάθεια και η προκατάληψη. Ωφείλω λοιπόν να αναγνωρίσω γιά μία ακόμα φορά, ότι το ρεκόρ του Αντώνη Σαμαρά, παραμένει ακατάρριπτο. Ότι και να κάνει ο Αλέξης τρώει τη σκόνη του. Ο ανασχηματισμός τον Ιούνιο του 2014 έγραψε ιστορία: Σοφία Βούλτεψη, Αργύρης Ντινόπουλος, Βασίλης,Κικίλιας, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Γιώργος Ορφανός. Τέτοιος θίασος επί σκηνής δεν έχει ματαγίνει.Τον Ράσελ Γουέστμπρουκ και τον ΛεΜπρόν Τζέημς να έχεις στην ομάδα σου, αυτή τη πεντάδα δεν την κερδιζεις με τίποτα.

ΓΙΑ το τέλος άφησα το πλέον σπουδαίο και σημαντικο: Την αποπομπή από τη κυβέρνηση του ιδιαίτερα δημοφιλούς στις τάξεις των αθλητικογράφων Χαράλαμπου Σταύρου Κοντονή. Της Υπουργάρας. Αυτός που κατανίκησε τον καταδρομέα-Γκιρτζίκη. Αυτός που έβαλε πλάτη στον Καμμένο γιά να μιλάει με τις ώρες με τον ισοβίτη, απλός βουλευτής. Ο δημοσιογραφικός κόσμος ταράχτηκε σφόδρα. Ουδείς περίμενε ότι ο σκληροτράχηλος αυτός αγωνιστής, θα τεθεί στο περιθώριο. Τη μεγαλη συγκίνηση γιά το αναπάντεχο αυτό γεγονός, την έχει περιγράφει η λαϊκή μούσα: «Θέλω να κλάψω μιά ψυχή, μα τ όνομα δεν λέω. Αν μελετήσω τόνομα βουρκόνομαι και κλαίω».

ΘΑ ενθυμείστε, όταν αποχώρησε σπό το Υφ.Αθλητισμού, ο κραταιός Χαράλαμπος Σταύρος, έκανε το τραπέζι σε επιλεγμένους συναγωνιστές αθλητικογράφους. Σε ψαροταβέρνα της ηρωικής Καισαριανής. Όπου και τους χάλασε την ωραία βραδυά, η επίσκεψη της ανάγωγης Θύρας 7. Σύμφωνα λοιπόν με ασφαλείς πληροφορίες ο Σύλλογος φίλων δημοσιογράφων του ακάματου Ζακυνθινού, θα ανταποδώσει τη χειρονομία. Τις στενάχωρες αυτές ώρες, θα προσκαλέσει σε τραπέζι τον Χαράλαμπο
Σταύρο.

Με ψαρόσουπα, όπως απαιτεί η περίσταση. Να ζήσουμε να θυμόμαστε τα υπουργιλίκια. Nα τσουγκρίσουν τα ποτήρια και να θυμηθούν, να αναπολήσουν, της ηρωικές στιγμές, του κοινού αγώνα. Τότε, που όποτε γουστάραμε ξσταματάγαμε και ξεκινάγαμε το πρωτάθλημα.

Στη μουσική επιλογη, Rolling Stones- Suzie Q.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…