Ιστορική… κατάθλιψη

Όλοι και πρώτος απ’ όλους ο απερχόμενος διοικητικός ηγέτης, Σταύρος Αλευρογιάννης, μιλούν για το «μέγεθος» και την ιστορία του Πανιωνίου. Μόνο που, παρότι την επικαλούνται συχνά, ενίοτε είναι ασεβείς προς αυτή. Και πράξη ασέβειας ήταν η ανακοίνωση της συμφωνίας του «γιατρού» με τον Γιώργο Χριστοδουλόπουλο.

Κατ’ αρχάς, ΔΕΝ ανακοινώνεις την αλλαγή διοικητικής σκυτάλης στις 11 το βράδυ. Ακόμα και πρωτοετείς ΙΕΚ δημοσιογραφίας το γνωρίζει, αλλά κι ο κοινός μέσος νους αντιλαμβάνεται πως τόσο σοβαρές ανακοινώσεις γίνονται στο φως της ημέρας. Όπως επίσης, δεν αλλάζει χέρια ο Πανιώνιος (ο «ιστορικός» Πανιώνιος είναι, όχι… μεταχειρισμένο μηχανάκι), με τον νυν και τον πρώην σε μια φωτογραφία, θολή και σκοτεινή, τραβηγμένη από κινητό, που δεν έγινε πρωτόλεια επεξεργασία στο Photoshop.

Αλίμονο, αν κάποιος αναλαμβάνει τον Πανιώνιο, το κάνει (και) για να ακουστεί το όνομά του. Δεν λέμε να φωταγωγηθεί η πόλη, ούτε να γίνει συγκέντρωση έξω από το δημαρχείο, αλλά διάολε μια συνέντευξη Τύπου, μια σοβαρή παρουσίαση. Αλλά ας δεχθούμε πως αυτά ήταν επικοινωνιακά λάθη, που όμως ΔΕΝ κάνει ένας τόσο αξιόλογος κι έμπειρος συνάδελφος (είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του, γνωρίζω πολύ καλά ότι είναι εκ των καλυτέρων), όπως ο υπεύθυνος Τύπου του Πανιωνίου.

Ακόμα κι αν αυτά τα προσπεράσουμε, δεν έπρεπε να υπάρχει ένα υποτυπώδες βιογραφικό του νέου διοικητικού ηγέτη; Ποιος είναι, βρε παιδί μου, από πού κρατά η σκούφια του. Ομάδα -και τι ομάδα- πήρε, δεν πρέπει να μας συστηθεί;

Βεβαίως, ο συγκεκριμένος «παράγοντας» (δεν τον λες) συστήθηκε πέρυσι στα Τρίκαλα, όταν μεσούσης της περιόδου ανέλαβε το τιμόνι της ομάδας, το οποίο με την πάροδο λίγων εβδομάδων παρέδωσε ξανά στα χέρια του προηγούμενου ιδιοκτήτη (ας ελπίσουμε ότι στη δεύτερη απόπειρά του θα είναι πιο… τυχερός). Αν δεν κάνουμε λάθος κατάγεται από την Αμαλιάδα κι έτσι αίφνης προκύπτει -τυχαίο γεγονός, δίχως καμία άλλη προέκταση- το τρίγωνο του περσινού θρίλερ, με Τρίκαλα, Κόροιβο και Πανιώνιο…

Πρώτη πρόθεση φαίνεται να είναι η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Φώτη Τακιανό, με τον Θανάση Σκουρτόπουλο να είναι (αν δεν κάνουμε λάθος) ο δεύτερος που προσλήφθηκε και απολύθηκε δίχως να μπει καν στο γήπεδο. Είχε προηγηθεί κάπου στο 1990-’91 ο Σπύρος Φώσκολος, ο οποίος είχε ανακοινωθεί από τον Ολυμπιακό, όμως η έλευση του Σωκράτη Κόκκαλη, ήταν αιτία για να μην ενεργοποιηθεί ποτέ η συμφωνία, αφού τις τύχες των «ερυθρόλευκων» ανέλαβε ο Γιάννης Ιωαννίδης.

Έτσι δικαιώνονται εκείνοι που πιστεύουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, ή ως τραγωδία. Από τις αντιδράσεις των φίλων του Πανιωνίου στα ΜΚΔ γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η εμφάνιση Χριστοδουλόπουλου είναι αντιθέτως αντίστροφη με την εμφάνιση του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου στον Ολυμπιακό, ή του Μάκη Χριστοδουλόπουλου σε νυχτερινά κέντρα. Ούτε ένας δεν… χειροκρότησε. Και σκεφτείτε πως έκαναν «αμάν» για να φύγει ο κ. Αλευρογιάννης, άρα το… κακό είναι μεγαλύτερο.

Ο Σταύρος Αλευρογιάννης φαίνεται ότι δεν το… έχει με τον «Ιστορικό». Δεν έπεισε ότι άξιζε να κρατά το τιμόνι, παρότι ξόδεψε πολλά χρήματα, παρότι έκανε πράγματα (και καλά) που άλλοι πρόεδροι δεν έκαναν. Δεν έπεισε για καμία από τις προπονητικές του επιλογές. Δεν έπεισε όταν -στο απόγειο της χαράς- είπε «σας έκανα περήφανους». Δεν πείθει και τώρα ότι βρήκε διάδοχη κατάσταση, ικανή να σταθεί στο μπόι του Πανιωνίου.

Όσο για την επόμενη μέρα; Για το «σήμερα» και το «αύριο» του «Ιστορικού»; Καλά, εσείς τι κάνετε; Τι άλλα νέα;