ΑΕΚ – Παναθηναϊκός : Γκολ στο 95′, μυαλά καμπριολέ και ξέφρενο γλέντι στα Λιβα-Για της Ευτυχίας

Μερικά ματς είναι ρεβάνς παλαιότερων «τραυμάτων». Βασικά για τους φιλάθλους, αλλά αυτό όλοι το ξέρουν. Το χθεσινό ήταν ρεβάνς για το αντίστοιχο περσινό με εκείνο το γκολ του Μπεργκ στο 90′.

Η ΑΕΚ πήγε κουτσουρεμένη από του τραυματισμούς, χωρίς κέντρο, χωρίς σέντερ φορ και εκτός έδρας απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που στην έδρα του δεν έχει σημειώσει καμία ήττα φέτος και κατάφερε ένα χινάρι από αυτά τα ξεσηκωτικά, με γκολ στο 95′.

Η καλύτερη άμυνα είναι η κατοχή της μπάλας, όπως λέει και μια θιβετιανή παροιμία, οπότε τα πρώτα λεπτά στο ημιχρονάκι κυλάει σαν ταινία του Αγγελόπουλου από πλευράς της ΑΕΚ, σιγα-σιγα, λες κι είναι για χόρταση, μέχρι που η άμυνα της Ένωσης παθαίνει κλακάζ και στην εκτέλεση του φάουλ απάνω σκάει ο Μολέντο -παικταράς και τα σύκα να τα λέμε σύκα- και τσουπ, χώνει ο πρώτο. Και, φυσικά, ως ΑΕΚτζης που σέβεσαι τον εαυτό σου με ποιον πας να τα βάλεις; Με τον Ανέστη. Τον Ανέστη, που χθες είχε εξαιρετική παρουσία, όπως και σε όλα τα τελευταία ματς.

Ε, το υπόλοιπο ημίχρονο κύλησε σαν ταινία του Κουστουρίτσα, τρελός μεθυσμένος χορός, μισός ειρμός, Μολέντο εκτός ματωμένος γιατί συγκρούστηκε με τον Βράνιες, τέτοια. Κι άπαξ κι έφυγε ο Μολέντο, η άμυνα του ΠΑΟ έπαθε κακαράντζα και βρήκε η ΑΕΚ, με μισό σέντερ φορ και δύο παρατηρητές του αγώνα -ονόματα δεν λέμε, ο Κλωναρίδης κι ο Μπακασέτας ήταν- την ευκαιρία να αποκτήσει πρόσωπο στην κενωνία.

Κι έρχεται το δεύτερο και γίνεται αλλαγή του Κλωναρίδη και συνειδητοποιείς ότι, ααα, έπαιζε κι ο Κλωναρίδης, ρε παιδιά! Χαμπάρι δεν τον είχες πάρει σε όλο το πρώτο ημίχρονο, μια-δυο φορές άκουσα το όνομά του κι είπα μπα, συνωνυμία με τον επόπτη θα είναι. Τέλος πάντων, μπήκε ο Λάζαρος, που κάποτε ούρλιαζε «σας γάμησα με αυτό το μαλλί», αλλά τώρα κουρεύτηκε κι άντε να δούμε τι απόδοση θα είχε.

Κι αυτός ο Κολοβέτσιος κώλο δεν έβαλε κάτω. Κολοβέτσιος. Νοσταλγία. Τέλος πάντων, κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις τι μαλακία είναι που άφησες τον παίκτη να φύγει, αλλά έτσι πανε αυτά, τα λούζεσαι, τα κάνεις αβαβά, γυρίζει το μάτι σου παραδίπλα, Κουτρουμπής με Λιβάγια σε ένα αισθαντικό τανγκό που κατέληξε σε μία κίτρινη, αλλά τι να σου κάνει και μοναχός του ο Λιβάγια, χρυσέ μου, που έχεις σε όλο το πρώτο τον Κλωναρίδη -πάνε, Κλωναρίδη μάνα μου στην Αρχιεπισκοπή, ο κόσμος χρειάζεται παλτό για το χειμώνα- και τον Μπακασέτα στο-σπίτι-όλοι-καλά; Φτύσε-φτύσε το πνεμόνι, κάπου σου σπάνε και τα νεύρα.

Φαντάζεστε να έπαιζε κι αυτός άμυνα και να ήταν παρέα με τον Βράνιες; Γκρανγκινιολικό σενάριο.

Εν τω μεταξύ, η ΑΕΚ που είναι μανούλα στο καλό, γνήσιο, άναρχο, βαθιά συναισθηματικό κατσαπλιάδικο ποδόσφαιρο, ξαφνικά αρχίζει τις πιρουέτες χωρίς χαφ, κάνει ο Λάζαρος κάτι μανούρες, αλλά κουρεμένος στη Λεωφόρο είναι πιο μίζερος. Και μπήκε και αργά. Κλωναρίδη μου ήθελες στο πρώτο, λούσου τα τώρα.

Κάποια στιγμή μπαίνει ο Γιακουμάκης, το θεριό, ο ταλεντάτος στην θέση του Μπακασέτα και κάπως στρώνει η φάση, κέντρο εξακολουθείς να μην έχεις, ο Σιμόες δεν κάνει απλά αγώνα, κάνει κατάθεση ψυχής με ευθύνες αναντίστοιχες της τεχνικής του, Ο δε Μπακάκης, αλάνθαστος φέτος, όχι απλά ξεχωρίζει, αλλά στην έξη «φιλότιμο» -αγρινιώτικη λέξη, μόνο στα μπακακιώτικα, σε καμία άλλη γλώσσα- θα έπρεπε να μπει φωτογραφία του.

Εκτέλεση φάουλ από Λάζαρο σα να πετά σερπαντίνες, φάση μεταξύ Βιγιαβάνιες -γερός παίκτης, αλλά τι τσόγλανος, κύριε Μαρίνο μου, στα τέτοια του σας έγραφε σε όλον τον αγώνα- και Λόπες, που πήρε ανάποδες, πήρε και κάρτα και τα αίματα άναψαν.

Τέσσερα λεπτά οι καθυστερήσεις, ο Ανέστης έχει χάσει 10 πόντους από τη νευρικότητα, εν τω μεταξύ έχει μπει κι ο Αϊντάρεβιτς κέντρο, άλλο που εσύ περίμενες να δεις Κονέ, και το κέντρο όσο να πεις παθαίνει μία κατολίσθηση. Όχι ότι πριν ήταν καλά, απλά βάρυνε περισσότερο.

Τέλος πάντων, το παιχνίδι ήταν χαμένο, οι φίλοι του Παναθηναϊκού με την γνωστή τους έπαρση ξεκίνησαν τα αχώνευτά τους και στρώνει ο Αϊντάρεβιτς πάσα μαγική στον Λιβάγια, χτυπάει ο Λιβάγια πάσα δυνατή, αποσυντονίζει τον πολυτιμότατο και υπέροχο Βλαχοδήμο και τσουπ, να’το το 1-1!

1-1 τρομερό, σα να κυλιέσαι σε ΛιβάΓια με παπαρούνες! Θα μπορούσε να είχε κερδίσει η ΑΕΚ; Πιστεύω πως όχι. Σε αντίθεση με το μέσο ΑΕΚτζη που μετά από κάθε αγώνα θεωρεί ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε και να κερδίσει, πιστεύω πως όχι. Χωρίς Μάνταλο, Γιοχανσον, Αραούχο και Τσόσιτς τα προβλήματα που εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια του αγώνα φάνηκαν σαν παρασπονδίες των παικτών, ενώ επί της ουσίας επρόκειτο για -λογική- αδυναμία.

Ο αγαπημένος της Original, Βράνιες, ο σταθερά ανοδικός Λιβάγια, ο Ανέστης ως εγγύηση και ο καταπληκτικός Μπακάκης απέδειξαν ότι κρατούν την ομάδα ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες.

Τέλος πάντων, ωραία κύλησε η χθεσινή Κυριακή, αν και οι μόνοι Πράσινοι που πήραν χαρά ήταν οι ψηφοφόροι της Φώφης.

Σημείωση: Το ταλέντο του Βλαχοδήμου είναι από τα ασυνήθιστα, υπέροχο να το βλέπεις αυτό το παιδί σε κάθε αγώνα. Μπράβο.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Σημείωση 2: Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να ορκιστείτε αιώνια πίστη κι αφοσίωση, να πείτε «Θα σε αγαπώ μέχρι να μάθει η ΑΕΚ τις στημένες φάσεις».