Αν η Εβίνα ήταν άντρας…

Αν η Εβίνα Μάλτση ήταν άντρας, δεν θα περνούσε μέρα που να μη διαβάζατε κάτι γι’ αυτήν. Όλοι μαζί της θα ασχολούνταν και θα την αποθέωναν. Έκανε αυτό, έκανε εκείνο, πέτυχε το άλλο, πόσταρε στο Instagram, «τιτίβισε» στο twitter… Ό,τι συμβαίνει δηλαδή (και δικαίως, μην παρεξηγηθούμε…) με όλους τους σούπερ σταρ του επαγγελματικού μπάσκετ, εγχώριους και μη.

Αλλά είναι γυναίκα. Και το γυναικείο μπάσκετ βρίσκεται στην αφάνεια. Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα. Δεν έχει ούτε τη λάμψη ούτε τα χρήματα που απολαμβάνουν οι άνδρες που ασχολούνται επαγγελματικά με το σπορ. Κοινώς, ουδείς ασχολείται.

Και για να στρέψει λίγο το κεφάλι και να ασχοληθεί για μερικές στιγμές, θα πρέπει η αθλήτρια να έχει πετύχει κάτι αρκούντως εντυπωσιακό, σχεδόν υπερβατικό για τα ελληνικά δεδομένα. Να έχει αναδειχθεί δεύτερη σκόρερ σε τουρνουά Ολυμπιακών Αγώνων, για παράδειγμα, όπως έκανε η Εβίνα στην Αθήνα το 2004. Ή να έχει κερδίσει τον τίτλο της MVP σε Ευρωμπάσκετ, όπως επίσης έκανε η Εβίνα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Λετονίας το 2009.

Η Μάλτση έχει σημειώσει στην πλούσια καριέρα της μεγάλα επιτεύγματα, τα οποία οι περισσότεροι από όσους διαβάζετε αυτές τις γραμμές είναι περίπου βέβαιο ότι αγνοείτε παντελώς. Πόσοι από εσάς ξέρετε ότι έχει κερδίσει νταμπλ στο πανίσχυρο ισπανικό πρωτάθλημα με την Κάσερες; Ότι έχει κερδίσει νταμπλ και στην Τσεχία με την USK Πράγας; Ότι έχει παίξει σε τρία συνεχόμενα all star games της Ευρωλίγκας μεταξύ 2007 και 2009; Ότι μαζί με την Αναστασία Κωστάκη είναι οι μοναδικές Ελληνίδες που έχουν παίξει στο γυναικείο ΝΒΑ (WNBA);

Όμως αυτό που κάνει την Εβίνα ξεχωριστή είναι η διάρκειά της, μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Από το 1997 και μετά, εδώ και 21 συναπτά έτη δηλαδή, παίζει ανελλιπώς στο κορυφαίο επίπεδο, ενώ για 12 συνεχόμενα χρόνια, από το 2004 ως το 2016, αγωνίστηκε στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα και κερδίσει με τον Ολυμπιακό άλλα δύο εγχώρια πρωταθλήματα.

Πέρυσι, σε ηλικία 39 ετών, οδήγησε την Εθνική ομάδα στην 4η θέση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Χθες, σε ηλικία 40 ετών, έσπασε το φράγμα των 3000 πόντων με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας και αύριο ποιος ξέρει πού μπορεί να την οδηγήσει (την Εθνική) στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Σε αυτή την προχωρημένη αθλητικά ηλικία εξακολουθεί να παίζει με το ίδιο πάθος, την ίδια προσήλωση, αλλά-κι αυτό είναι το εντυπωσιακό-και την ίδια ποιότητα και ανταγωνιστικότητα στο παιχνίδι της. Μοιάζει σα να μην πρόκειται να έρθει ποτέ το πλήρωμα του χρόνου γι’ αυτήν, σα να πρόκειται να παίζει και να πρωταγωνιστεί ες αεί, ως τα βαθιά γεράματά της.

Η Εβίνα Μάλτση είναι αδικημένη από όλους μας. Ακόμα και παιδιά από άλλα αθλήματα, που τα ανακαλύπτουμε αίφνης κάθε καλοκαίρι, κερδίζουν, έστω και πρόσκαιρα, τη δόξα που τους αναλογεί μετά από ένα μεγάλο κατόρθωμά τους στο στίβο, τη γυμναστική ή όπου αλλού. Η Εβίνα, όμως, δεν πήρε ποτέ τη δόξα που της πρέπει. Ούτε την αναγνώριση.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αν ήταν άντρας, θα ήταν ήδη εκατομμυριούχος, σούπερ σταρ και role model. Ως γυναίκα πρέπει να παλεύει και να ξεπερνάει το εαυτό της κάθε μέρα, ώστε να στρέψει για λίγο τα κεφάλια και προς τη μεριά του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ, τη σημαία του οποίου κρατάει ψηλά εδώ και τόσα χρόνια. Ίσως γι’ αυτό συνεχίζει να παίζει με το ίδιο πάθος σε αυτή την ηλικία. Γιατί είναι πεισματάρα και δεν συμβιβάζεται με κανενός είδους ήττα.