Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο… χειμώνα!

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τη λήξη του περασμένου πρωταθλήματος! Λες και δεν μεσολάβησαν τέσσερις μήνες! Είτε αγωνιστικά, είτε εξωαγωνιστικά! Κάτι ποδοσφαιριστές άλλαξαν μονάχα και σιγουρεύεσαι ότι παρακολουθείς το καινούργιο κι όχι το προηγούμενο…

Απολύτως λογικά, οι ομάδες -τέσσερις από τις περσινές πέντε πρώτες, άλλωστε- που είχαν ή έχουν ακόμα ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, να παρουσιαστούν ανταγωνιστικότερες και πιο έτοιμες. Η ΑΕΚ, π.χ., παρά το μίνι ροτέισον του Ουζουνίδη, απείχε παρασάγγας σε ποιότητα, ικανότητα και ρυθμό του ΠΑΣ (άνευ Κόντε κιόλας)! Αρκούσε να ξεκλειδώσει το σκορ -όταν θα νικούσε τον Βελλίδη- το έκανε με τον Πόνσε (ν’ ανέβει και ψυχολογικά) και ως πρωταθλήτρια σχόλασε τον γάμο…

Ομοίως και ο Ατρόμητος. Με τον Κουλούρη πρωταγωνιστή, που τον έχουμε ως ποδόσφαιρο ανάγκη, καθώς σε εθνικό επίπεδο σπανίζουν πια οι φορ όταν τυχόν ο Μήτρογλου δεν (θα) είναι καλά. Βέβαια, ο μικρός πρέπει να φάει πολλά ψωμιά ακόμα, ωστόσο, είναι βέβαιο πως στα χέρια του Κάναντι και στην ομάδα του Περιστερίου θα εξελιχθεί -το πόσο εξαρτάται απ’ αυτόν…

Α, κάτι ακόμα για το ματς του Αγρινίου: Ζόρικη θα είναι η χρονιά για τον Δέλλα. Είναι αξιοπρόσεχτο ότι στο δυναμικό του Παναιτωλικού αξιοποιούνται τόσα παιδιά από τις υποδομές, όμως, ο φετινός μαραθώνιος θα είναι γενικώς ο πιο δύσκολος όλων των εποχών, καθώς θα πέσουν απευθείας τρεις κι ίσως μπλέξει με μπαράζ και ο 4ος από το τέλος…

Όσο δύσκολος, δηλαδή, θα είναι ο μαραθώνιος και για τον Απόλλωνα, ο οποίος -όπως και ο Παναιτωλικός- συνεχίζει από εκεί που τον αφήσαμε (για την ακρίβεια, μερικές αγωνιστικές πριν από το φινάλε), προβληματικός! Αντιθέτως, η ΑΕΛ φαντάζει -για το επίπεδο του ανταγωνισμού της- να έχει κάνει ουσιαστικότερες μεταγραφές και να ξέρει τι ζητάει (για τον Κούγια μπορείς να πεις χιλιάδες πράγματα, αλλά άμπαλο δεν τον λες)…

Και φτάσαμε σ’ αυτό που όλοι περιμένετε έχοντας αγόγγυστα διαβάσει ως εδώ, στο ματς στην Τούμπα! Με τον Αστέρα σκληροτράχηλο και ικανό να επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις αναγκαστικές αλλαγές του Λουτσέσκου. Συμπέρασμα πρώτο: Ο Πασχαλάκης διανύει εξαιρετική περίοδο (το γράφω -θαρρώ- σε κάθε φετινό ματς του δικεφάλου). Συμπέρασμα δεύτερο (από πέρσι αυτό): Χωρίς Πέλκα οι επικίνδυνες τελικές μειώνονται αρκετά…

Ηταν πέναλτι; Οχι, παρότι επαφή υπάρχει, αφού ο Παπαδόπουλος δεν προλαβαίνει να μαζέψει εντελώς τα χέρια του και ο Πρίγιοβιτς βρίσκει πάνω τους. Αυτές όμως, οι λεπτομέρειες μετά από κάμποσα ριπλέι. Στην κανονική ροή, στο κλάσμα του δευτερολέπτου, θα το έδινα κι εγώ. Κι όλα τα υπόλοιπα -ένθεν κακείθεν- εξυπηρετούν επικοινωνιακά, αλλά δεν έχουν την παραμικρή ουσία. Πλην ίσως ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής είναι ανεπαρκής (όχι τόσο για τη συγκεκριμένη φάση, κι ας έκρινε το ματς, αλλά για μπόλικες άλλες)…