Ο Τζανής του Νάμμος, υπουργός Οικονομικών

ΚΑΘΕ χρόνο τέτοια εποχή, τα ίδια και τα ίδια. Για τους κραιπαλιστές της Μυκόνου. Που πληρώνουν 180 Γιούρο τη ξαπλώστρα. Για ξεκίνημα το πάρκινγκ τριάντα ευρώ. Για τα ρωμαϊκά όργια με σαμπάνιες Moet. Για τα ψώνια και τους δήθεν, που ποζάρουν, πρώτη ξαπλώστρα στη Ψαρού. Για μαγαζιά, που πουλάνε το φιλέτο μία πεντακοσάρα. Για τα αίσχη και τις προκλήσεις, όταν η υπόλοιπη Ελλάδα, στέναζε μέχρι χθες κάτω από τη μπότα του Μνημονίου. Για το Βατικανό της ανομίας και της διαφθοράς των Κυκλάδων.

Περισπούδαστες αναλύσεις, για το σύνδρομο-Πέτρου Κωστόπουλου, που εξακολουθεί να διακατέχει κάποιους Έλληνες. Που ακόμα και σήμερα, θέλουν να ζήσουν από κοντά, έστω και για ένα Σαββατοκύριακο, τη γκλαμουριά και τη χλιδή. Τρίχες κατσαρές.

Κατ αρχήν, κανένας δεν κάλεσε κανέναν, για να πάει στη Μύκονο. Ούτε καμία καμπάνια έκανε ο Δήμος, «ελάτε στο νησί των ανέμων», ουτε τα μαγαζιά, κάνουνε προσφορές με κουπόνια στις Κυριακάτικες εφημερίδες. Και πολύ περισσότερο τα ξενοδοχεία. Σολντ άουτ είναι Ιούλιο-Αύγουστο, το νησί. Όχι δωμάτιο δεν βρίσκεις. Αλλά ούτε κοτέτσι. Κι αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της Μυκόνου: Δεν αντέχει άλλο κόσμο. Σε όλα τα νησιά παρακαλάνε και στη Μύκονο, διώχνουνε κόσμο.

ΓΙΑ ΝΑ μην πολυλογούμε, η Μύκονος δεν απευθύνεται σε Έλληνες. Μειοψηφία είναι οι Έλληνες. Μπαίνεις στο λεωφορείο κι ανάθεμα αν οι πέντε από τους πενήντα που είναι μέσα, μιλάνε ελληνικά.

Το «Έλληνας τουρίστας», είναι για τη Μύκονο ανέκδοτο. Έλληνες υπάρχουνε στη Μύκονο. Δεν πρόκειται όμως για τουρίστες. Που πληρώνουν για να κάνουν διακοπές. Είναι αυτοί, που έχουνε δικά τους σπίτια. Με δεδομένο ότι η μεσαία τάξη έχει πεθάνει, Ιούλιο Αύγουστο τα νοικιάζουνε.

Κάποιοι μάλιστα όλη τη σεζόν. Θραύση κάνει η Airbnb. Κι όσοι κατεβαίνουνε στο νησί Ιούνιο Σεπτέμβριο, μετράνε και το δίφραγκο. Στα σπίτια τους μαγειρεύουνε και τρώνε και δεν χαλάνε ούτε ένα ευρώ παραπάνω, σε σχέση με τα έξοδά τους στην Αθήνα. Η επίδειξη πλούτου στη Μύκονο, σε ότι έχει να κάνει με τους Έλληνες, έχει πεθάνει προ πολλού. Το ποσοστό των Ελλήνων, που χαλάνε λεφτά στη Μύκονο, είναι όσο και του Πάνου Καμμένου των ΑΝΕΛ.

Η ΜΥΚΟΝΟΣ έχει ξεφύγει. Κάθε χρόνος που περνάει, ξεφεύγει ακόμα περισσότερο. Η Μύκονος είναι ίσως, ο Νο1 προορισμός στον πλανήτη, για VIP τουρισμό. Για πρίγκηπες και βασιλιάδες. Για λαμόγια άλφα διαλογής και για μαφιόζους φερστ κλας.

Για τον Τζόρτζιο Αρμάνι και τον Ζοζέ Μουρίνιο. Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Γιουσέιν Μπολτ. Γι αυτούς, που γεμίζουνε τα ξενοδοχεία που ξεκινάνε τη διανυκτέρευση από ένα πεντακοσάρικο και φτάνουνε στα τρία χιλιάρικα και βάλε. Για Ρώσσους και Λιβανέζους μούλτιμιλιονέρ. Γι αυτούς, που νοικιάζουνε βίλες και πληρώνουνε πολλά περισσότερα.

Και να σας πω και το άλλο; Ποιός είναι ο μέσος όρος παραμονής στη Μύκονο; Το 90% για τρεις μέρες. Δεν αντέχουνε για παραπάνω. Ούτε να μεθύσεις δεν μπορείς πλέον στη Μύκονο. Στα καλά τα μαγαζιά, πάει 40 ευρώ το κοκτέιλ. Διαμονή, διατροφή, παραλία το πρωί, διασκέδαση το βράδυ τα λεφτά είναι πολλά. Όταν μιλάμε για μήνα Αύγουστο, ένα πεντακοσάρικο την ημέρα, το ζευγάρι, είναι τσίμα -τσίμα.

Για δωμάτιο, παραλία, φαγητό και διασκέδαση. Μετρημένα και προσεκτικά. Αν θέλεις βέβαια, τη βγάζεις με τη πετσέτα στην άμμο, στον Ορνό κι από μάσα με σουβλάκια από τον Τζίμη. Ο Ιάπωνας φερ ειπείν, κάνει το πρόγραμμά του. Τέσσερις μέρες Παρίσι, τέσσερις Ρώμη, τρεις Μύκονο και καθάρισε. Δεν έρχεται κάθε χρόνο στην Ευρώπη. Αλλά και ο Ευρωπαίος τώρα με τη κρίση, έχει μαζευτεί.

ΚΙ ΕΔΩ είναι, που πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά. Ούτε απλά είναι όλα αυτά, ούτε εύκολα. Πρέπει να είσαι μάγκας για να βγάζεις αυτά τα λεφτά. Πρέπει να είσαι μεγάλος μάγκας, για τους παίρνεις τα λεφτά. Ο ήλιος και η θάλασσα δεν φτάνουνε. Αυτοί ακριβώς οι μάγκες, είναι που έχουνε τραβήξει όλον αυτόν τον κόσμο, στη Μύκονο. Που ξέρουνε να στήνουνε μαγαζιά, ξέρουνε να τα δουλεύουνε και να τα λειτουργούνε.

Ο ανταγωνισμός σε όλο τον πλανήτη είναι τεράστιος. Δεν υπάρχει μόνο η Μύκονος. Για να ψειρίσεις, όλους αυτούς τους φορτωμένους ,πρέπει να ξέρεις να τους κουλαντρίσεις. Δεν πρόκειται για κορόιδα, που πετάνε τα λεφτά τους. Κανένας που έχει λεφτά, δεν είναι κορόιδο. Το φαινόμενο-Μύκονος, έχει να κάνει αποκλειστικά με κάποιες μαγκαδούρες. Που στήσανε την παροχή υπηρεσιών πέντε αστέρων, σε όλα τα επίπεδα: Διαμονή, διατροφή, διασκέδαση. Πρέπει να ξέρεις τον τρόπο, για να παίρνεις τα λεφτά. Αν ήταν εύκολο θα μπορούσε να το κάνει ο καθείς .

Και κοντά σε όλους αυτούς, αναβαθμίστηκε σιγά-σιγά, όλη Μύκονος. Όλοι, φτιάχνουνε τα μαγαζιά τους. Όλοι, τα βελτιώνουνε. Όλοι, κάνουνε μία μικρή, η μεγάλη ανακαίνιση. Κάθε χρόνο. Κανένα μαγαζί, δεν είναι ίδιο σε σχέση με πέρυσι. Με τα ψέμματα δεν γίνεται να επιβιώσεις σαν επιχειρηματίας στη Μύκονο. Ο ανταγωνισμός, είναι τόσο ισχυρός, που αν δεν βελτιωθείς και μείνεις πίσω, θα μαζεύεις φραγκοδίφραγκα.

ΠΩΣ ΗΤΑΝΕ, όταν ξεκίνησε το Κάβο Παραντίσο και πως είναι σήμερα; Η μέρα με τη νύχτα. Γι αυτό και είναι μέσα στα πέντε κλαμπ , στον κόσμο. Γι αυτό εχει τη δυνατότητα να φέρνει DJ με πενήντα Γιούρο είσοδο και για χιλιάδες μάλιστα κόσμο. Πως ήταν, όταν ξεκίνησε το Νάμμος και πως είναι σήμερα; Μια ταβέρνα ήτανε, όταν το πήρε ο Τζανής. Το σήκωσε και ανέβασε το τζίρο στα Ιμαλάια.

Δεν προλαβαίνουνε, όταν κάνουνε ταμείο να μετράνε λεφτα. Ένα καλύβι ήτανε κι έχει γίνει ολόκληρη πολιτεία. Μέχρι και κομμωτήριο άνοιξε. Το ίδιο και ο Πάνορμος. Μία παράγκα είχε ο Αντώνης Σκανδάλης. Ο Σκορπιός στη Παράγκα, πλήρωσε πέρυσι το μήνα Αύγουστο πάνω από δύο εκατομμύρια ΦΠΑ. Όποιος σκαμπάζει, μπορεί να κάνει το λογαριασμό γιά το πόσος ήτανε ο τζίρος. Στο Σαντάνα χρεώνουνε 150 γιούρο τη μία ξαπλώστρα.

Οι Υπουργοί Οικονομικών τι έχουνε κάνει όλα αυτά τα χρόνια; Τι ξέρει να κάνει ο Τσακαλώτος, εκτός από το να βάζει φόρους. Ούτε γιά τσεκαδόρο δεν τον παίρνει σε μαγαζί του ο Τζανής. Αν ήτανε ο Τζανής στο Οικονομικών, χίλιους τρόπους θα είχε βρει για να βγάζει λεφτά. Τον Τσακαλώτο τον κόβεις, ότι μπορεί να επιβιώσει σαν επιχειρηματίας;

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, στη Μύκονο, δεν κάθονται απάνω στα λεφτά. Δεν είναι σουβλάκια «ο Θανάσης» στο Μοναστηράκι. Φυσική ομορφιά έχει όλο το Αιγαίο. Αυτό που έχει κάνει τη Μύκονο να διαφέρει, είναι οι νταραβεριτζιδες.

Αυτοί που ξέρουνε να παίρνουνε τα λεφτά. Άνοιξε εσύ μαγαζί και πουλά τη μεγάλη σαμπάνια τη Μoet, εκατόν είκοσι χιλιάρικα. Κι έν πάση περιπτώσει, ποια είναι τα κριτήρια, για το αν κάποιος πετάει τα λεφτά του; Όταν δηλαδή ο Αμπράμοβιτς πληρώνει για τις μεταγραφές της Τσέλσι, είναι κιμπάρης και κουβαρντάς. Κι όταν τα χαλάει στη Μύκονο, για πάρτη του, κορόιδο; Μήπως ισχύει το αντίθετο;

Όταν μάλιστα, υπάρχουν μουλτίμιλιονέρ, που ξοδεύουν στη Μύκονο , ένα τσουβάλι λεφτά , χωρίς να τους βλέπει κανένας, χωρίς να το ξέρει κανένας, χωρίς να τους αναφέρει κανένα περιοδικό και χωρίς να φωνάζουνε τους παπαράτσι. Ότι κάνουνε, το κάνουνε για πάρτη τους.

ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΣ, σε όλα αυτά και την συμβολή του παγκόσμιου αδελφάτου. Τομέας πού η Μυκονος έχει τη παγκόσμια πρωτοπορία και αποκλειστικότητα. Απλά πράγμματα: Είναι δύο καταπιεσμένες αδελφές. Από το οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη.

Που θα πάνε για μία εβδομάδα διακοπές, να χαρούνε τον έρωτά τους; Να τρώνε μαζί πρωινό και να ταΐζει ο ένας το άλλον με το κουτάλι στο στόμα. Να πάνε για μπάνιο και να βάζει ο ένας, λάδι στον άλλον. Να περπατήσουνε και να κάνουνε τη βόλτα τους πιασμένοι χέρι-χέρι. Να φάνε κάτω απο το φως των κεριών.

Να πάνε μετά για ποτό και να χορέψουνε. Κι ολα αυτά, χωρίς κανένας να ασχολείται μαζί τους. Να τους κοιτάει, να τους δείχνει με το δάχτυλο και να τους ειρωνεύεται. Χώρια, τις ξέμπαργκες αδερφές, που κατεβαίνουνε στη Μύκονο, για να ψωνιστούνε. Όλα αυτά πληρώνονται και ακριβά μάλιστα .

Πέρα από τον κόσμο δηλαδή που δείχνει την ανοχή του και την αδιαφορία του, κάποιοι έχουνε στήσει αυτό το νταραβέρι. Κάποιοι, έχουνε επενδύσει στον τουρισμό του αδελφάτου. Και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μάλιστα. Αν είναι δύσκολο μια φορά να κοροϊδέψεις έναν κανονικό, για να δουλέψεις μια αδελφή είναι δέκα. Με τα ψέμματα δεν παίρνεις τα λεφτά.

ΣΤΑ πέντε χιλιάρικα Γιούρο, έφτασε το κοστολόγιο για την ανακαίνιση της παραλίας στη Ψαρού, πρόπερσι. Για το σετ ξαπλώστρα, ομπρέλα. Στα 2.800 η ξαπλώστρα, στο ένα χιλιάρικο το στρώμα , στα 1.200 η ομπρέλα, η σούμα βγάζει, το τάληρο που λέγαμε. Ειδική παραγγελία από την Ιταλία. Και δεν πρόκειται για παραμύθι. Δεν υπάρχει άλλωστε λόγος, να τεντώσανε τα νούμερα για να γίνει ντόρος.

Το μοναδικό ίσως μαγαζί στο πλανήτη, που δεν έχει ανάγκη από διαφήμιση είναι το Νάμμος. Διώχνει κόσμο. Δεν φωνάζει. Και στο φινάλε, δεν ξαπλώνουν οποίοι κι οποίοι κώλοι, σ αυτά τα στρώματα. Όσο πάνε στη Ψαρού, έχουνε απαιτήσεις. Μιλάμε για ένα από τα πρώτα μαγαζιά στον πλανήτη σε κατανάλωση Σαμπάνιας. Κι όχι Καιρ. Από Κρύσταλ και πάνω. Όταν λοιπόν, κάνεις σαν επιχείρηση τέτοιους λογαριασμούς, όλες οι υπηρεσίες σου, ωφειλείς να είναι φερστ κλας. Εκατόν εξήντα χιλιάρικα, τους στοιχήσανε οι πετσέτες. Έτσι πάει. Πρέπει να ξέρεις να παίρνεις τα λεφτά. Αν ήτανε εύκολο θα μπορούσε να το κάνει ο καθείς.

Ας πάει ένας άλλος επιχειρηματίας, σ ένα άλλο νησί, να κάνει ένα δεύτερο Νάμμος. Ένα δεύτερο Κάβο Παραντίσο. Δεν γίνεται. Κάποιες καταστάσεις, είναι μοναδικές. Όχι στη Μύκονο. Όχι στην Ελλάδα. Όχι στη Μεσόγειο. Σε ολόκληρο το πλανήτη. Και δεν είναι το πλεονέκτημα του φυσικού περιβάλλοντος που κι αυτο μετράει. Είναι η μαγκιά του επιχειρηματία. Που είναι δημιουργικός. Που βελτιώνεται. Που κάθε σεζόν γίνεται καλύτερος. Κάθε σεζόν προσθέτει και κάτι. Που ρίχνει δύο δραχμές στο μαγαζί, για να βγάλει δέκα.

Κι αυτό, τηρουμένων των αναλογιών, το έχουνε όλοι οι επιχειρηματίες στη Μύκονο. Όλοι κάτι κάνουνε. Δεν κάθονται απάνω στα λεφτά. Γι αυτό και η Μύκονος, έχει απογειωθεί. Επειδή ανεβάζει συνεχώς τη ποιότητα.

Στη μουσική επιλογή, Muddy Waters & Rolling Stones -Hoochie Coohie Man