Το χαζεύεις, το θαυμάζεις κι ας μην το καταλαβαίνεις

 Το παιχνίδι είχε τελειώσει σχεδόν μια ώρα. Οι σφυγμοί είχαν επιστρέψει σε (σχετικά) νορμάλ επίπεδα. Και ο Κώστας Φορτούνης στάθηκε μπροστά στην κάμερα της NOVA, για να μιλήσει για ό,τι προηγήθηκε. Όχι τόσο για τη δική του εξωγήινη εμφάνιση, αλλά για τη συνολικά σαρωτική παρουσία του Ολυμπιακού, κόντρα σε μια από τις πιο σκληρές και βρώμικες ομάδες που έχουν περάσει από το Γεώργιος Καραϊσκάκης εδώ και πολλά χρόνια. Κόντρα στην 7^η ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ, μια ομάδα αξίας σχεδόν 200 εκατομμυρίων. Ο φύσει και θέσει ηγέτης των Ερυθρόλευκων, αποκάλυψε το… μυστικό: «Είμαστε ομάδα. Με όλη τη σημασία της λέξης. Και είμαστε καλή ομάδα, με καλό προπονητή, με καλούς παίκτες, με καλούς χαρακτήρες, με παίκτες που τα δίνουν όλα για τον συμπαίκτη τους. Χαίρομαι να παίζω για αυτή την ομάδα και τον κόσμο. Χαίρομαι να παίζω αυτό το ποδόσφαιρο. Είμαι χαρούμενος».

Η χαρά του ποδοσφαίρου επέστρεψε στον Πειραιά. Η χαρά του κυριαρχικού, το όμορφου, του επιθετικού και του δημιουργικού ποδοσφαίρου. Του μοναδικού είδους ποδοσφαίρου που «αντέχει» η μενταλιτέ του μέσου Ολυμπιακού. Ένα ποδόσφαιρο που έλειψε πέρυσι. Αλλά έλειψε γιατί μαζί έλειπαν πολλά από αυτά που ανέφερε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του αγώνα, του Ολυμπιακού, του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Κώστας Φορτούνης χαίρεται να παίζει και να «σκοτώνεται» για αυτόν τον προπονητή, για αυτούς τους συμπαίκτες, για αυτόν τον κόσμο, για τη διοίκηση, για όλους. Χαίρεται και η χαρά του αποτυπώνεται ως πίνακας ζωγραφικής στον αγωνιστικό χώρο. Ως ένα αριστούργημα της τέχνης, που το χαζεύεις, το θαυμάζεις κι ας μην το καταλαβαίνεις.

Η εικόνα του Ολυμπιακού αποτυπώνεται στην ψυχωμένη εικόνα του Φορτούνη. Ενός «φτερού», που έκανε τους «γορίλες» της Μπέρνλι να κουτουλάνε μεταξύ τους από τις ποδιές, τα τακουνάκια, τις ντρίμπλες, τις προσποιήσεις, τις 40άρες πάσες, λες και πήγαινε βόλτα στο πάρκο. Δεν είναι τυχαίο ότι… 11 στα 10 παιδιά λατρεύουν τον Φορτούνη. Τα παιδιά θέλουν να χαίρονται το ποδόσφαιρο, θέλουν να διασκεδάζουν, είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι που τους μαγεύει. Και στα δικά τους μάτια, ο Φορτούνης είναι και θα είναι πάντα ο εκλεκτός, ο καλύτερος του παιχνιδιού τους. Αυτός που τους κάνει να χαίρονται, να διασκεδάζουν, να ψυχαγωγούνται.

Όταν ένας ποδοσφαιριστής με την ποιότητα, το ταλέντο και τις δυνατότητες του Φορτούνη χαίρεται και αισθάνεται καλά με αυτό που κάνει, το αποτέλεσμα είναι σαρωτικό. Στο χθεσινό του άρθρο ο Γιώργος Χελάκης σημείωνε ότι ο καλός Ολυμπιακός μπορεί να νικήσει με κακό Φορτούνη. Αλλά ο Ολυμπιακός με καλό Φορτούνη, ποτέ δεν θα είναι κακός. Γιατί η επιρροή αυτού του τόσο χαρισματικού αθλητή, είναι τόσο μεγάλη και σημαντική στους Ερυθρόλευκους, που όταν είναι καλά τους ανεβάζει επίπεδο. Και ειδικά τώρα που έχει δίπλα του καλούς ποδοσφαιριστές, που τον καταλαβαίνουν, που δεν τον κοιτούν με μισό μάτι επειδή είναι αυτός που είναι και δεν λυπούνται με τη χαρά του, φροντίζει να τους το ανταποδίδει.

Η χημεία του Ελληνα επιτελικού μέσου με Ποντένσε, Λάζαρο και Γκερέρο είναι συγκλονιστική. Η αλληλοσυμπλήρωσή τους, επίσης. Η κατανόηση από τον καθένα ξεχωριστά του παιχνιδιού των συμπαικτών του, εντυπωσιακή για το σημείο που βρισκόμαστε. Οι φίλοι του (Τσιμίκας, Μπουχαλάκης) μπήκαν και «σκοτώνονται». Ο Καμαρά του ψιθυρίζει αφρικανικές ευχές για καλή τύχη, όλοι είναι «ένα»!

Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, είναι αποτέλεσμα και της εξαιρετικής δουλειάς που κάνει ο Πέδρο Μαρτίνς, αλλά ο Πορτογάλος είναι από μόνος του ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, με το οποίο θα ασχοληθούμε αργότερα. Διότι οι πρωταγωνιστές του αγώνα της Πέμπτης ήταν οι παίκτες. Και ο Πορτογάλος ήταν ο πρώτος που τους έβγαλε το καπέλο. Και ειδικά στον Φορτούνη. Η αγκαλιά και το πατρικό φιλί του Μαρτίνς στον «Κωστάκη», την ώρα της αλλαγής του ήταν η μεγαλύτερη επιβράβευσή του για ό,τι έκανε για την ομάδα του. Μια ομάδα που είναι πιο «δική του» από ποτέ. Με το περιβραχιόνιο να μην τον «βαραίνει», πλέον, αλλά να βρίσκεται στη φυσική του θέση…

Αντί επιλόγου, καταγράφουμε τα εξής: 2 γκολ, 4 σουτ, 3 σουτ στο τέρμα, 1 ασίστ, 43 πάσες, 93% (!!!) ευστοχία στις πάσες, 6 πάσες κλειδιά. Και αυτά είναι μόνο τα νούμερα της παρουσίας του Φορτούνη. Με την πραγματικότητα, ωστόσο, να είναι αποστομωτική και την «επιβεβαίωση» να είναι απλώς περιττή. Και για να τελειώνουμε. Ο Φορτούνης ήταν πάντα καλός παίκτης. Απλώς φέτος δούλεψε ακόμη πιο σκληρά και πλέον αισθάνεται την πίστη των γύρω του προς τον ίδιο. Και αυτή η πίστη του δημιουργεί χαρά και ικανοποίηση. Και ο χαρούμενος και ικανοποιημένος Φορτούνης, δημιουργεί ωσάν ένας καλλιτέχνης που έχει βρει τη μούσα του. Τα θηρία της Μπέρνλι, που δεν καταλαβαίνουν γρι από τέχνη, μπορούν να σας το επιβεβαιώσουν.

ΥΓ. Κάθε παίκτης του Ολυμπιακού που αγωνίστηκε κόντρα στην Μπέρνλι «αξίζει» ένα κείμενο για την παρουσία του. Ολοι. Αλλά αυτός που σίγουρα το δικαιούται είναι ο Γιάγκος Βούκοβιτς. Ενας γίγαντας, που ισοπέδωσε τους επιθετικούς της Μπέρνλι και απέδειξε ότι πέρυσι ήταν ίσως ο μόνος από όλους τους παίκτες εκείνου του ρόστερ, που αδικήθηκε. Διότι και από άποψη χαρακτήρα, αλλά και συνολικής παρουσίας στα αποδυτήρια, δείχνει ότι έχει θέση στον Ολυμπιακό. Εκείνα τα αδιαμαρτύρητα 7 λεπτά της συμμετοχής-καψώνι στο εκτός έδρας αδιάφορο παιχνίδι Κυπέλλου με τον Πλατανιά, έπρεπε να έχουν αποτελέσει οδηγό. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά…

ΥΓ2. Ο Ολυμπιακός δεν προκρίθηκε ακόμη. Αλλά η εικόνα του συνόλου που έχει δημιουργήσει ο Πέδρο Μαρτίνς σε πείθει ότι θα πάει στο Μπέρνλι, όχι για να διατηρήσει τα κεκτημένα, αλλά για να νικήσει.