Όσες σελίδες και να ρίξετε, χάρτινοι θα παραμείνετε

Δε συνηθίζω να αναφέρομαι σε προσωπικά θέματα από τέτοιους και παρόμοιους χώρους επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Το βρίσκω περιττό και εκτός πραγματικότητας, δεν είμαι επιχείρηση να πείσω για την ποιότητα της πραμάτειας μου, ούτε ξέκ@λο που ψάχνω πλούσιο γαμπρό, διαφημίζοντας τις καμπύλες μου. Κάποια απολύτως απαραίτητα είχα γράψει στην πρεμιέρα μου στο to10.gr με τις απαραίτητες συστάσεις κι αυτό για να πάρετε μια πρώτη γεύση όσων θα ακολουθούσαν.

Θα κάνω μια εξαίρεση σήμερα, αν και πάλι δε θα επικεντρωθώ σε προσωπικό ζήτημα, αυτό θα αποτελέσει απλώς την αφορμή, για να καταστήσω πιο κατανοητά πράγματα και συμπεριφορές, που σχετίζονται με την αντίληψη του καθενός για τη ζωή και την καθημερινότητα..

Σαν παιδί κι εγώ λοιπόν, είχα μια σελίδα στο facebook, κάπου 22χιλ κόσμο είχε μέσα. Κάναμε το χαβαλέ μας, συζητούσαμε θέματα της ομάδας μας κατά κόρον και ενίοτε, αλλάζαμε κάνα μπινελίκι όταν διαφωνούσαμε.

Τη σελίδα μου την έριξαν οπαδοί της χάρτινης την περίοδο που το θέμα της εισόδου Σαββίδη βρισκόταν σε έξαρση. Γίνεται εύκολα όταν μαζευτούν πολλά άτομα και κάνουν μαζικές και στοχοποιημένες αναφορές, αφορμή ήταν μια φωτογραφία που έγραφε «Mao Mao on tour, 12 May» αυτό και τίποτα άλλο. Δεν υπήρχε ούτε σχολιασμός για να πεις πως προκαλούσε τη βία ή κάτι σχετικό. Ο Τζάμπας μας είχε βαφτίσει έτσι και απλώς διαφημίζαμε την περιοδεία μας.

Τη φωτό την κοινοποίησαν αρκετοί, χωρίς να αντιμετωπίσουν πρόβλημα, άρα δεν περιείχε κάτι εξ’ ορισμού απαγορευτικό. Είχα μια σελίδα κάβα, αναγκαστικά άρχισα να χρησιμοποιώ εκείνη, μετά από δυο μήνες που την έριξαν κι αυτήν.

Έκανα τρίτη μου την έριξαν πάλι μερικές εβδομάδες μετά, έκανα τέταρτη και κράτησε μόλις τέσσερις ημέρες, πριν από δυο μέρες έκανα μια ακόμα. Ίσως να είναι περισσότερες, έχω χάσει το λογαριασμό, ίσως πάλι μόλις ολοκληρώσω αυτές τις γραμμές, να έχουν ρίξει και την τελευταία.

Μην αναρωτιέστε πως ξέρω ότι το έκαναν οπαδοί της χάρτινης, δεν ήταν μόνο η δική μου σελίδα, το έκαναν και με άλλες ΠΑΟΚτσήδικες αφενός, οι χάρτινοι είναι τόσο θολωμένοι αφετέρου που δίνουν σύνθημα για ομαδικές αναφορές δημόσια, σε αντίστοιχες δικές τους, ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε . Η τελευταία επίθεση στη δική μου, έγινε μετά το άρθρο για τον Λεάνη.

Το να φτιάξεις μια σελίδα στο facebook είναι εξαιρετικά απλό, δε χρειάζονται περισσότερα από δυο λεπτά και ο κόσμος αργά ή γρήγορα μαζεύεται. Είναι όλοι αυτοί που αναζητούν την παλιά σελίδα σου και έτσι ή αλλιώς σε ξαναβρίσκουν.

Η απορία μου έχει να κάνει με τις εγκεφαλικές διαδρομές των οπαδών της χάρτινης, πιστεύουν στ’ αλήθεια πως καταφέρνουν κάτι; Άντε και μου έκοψαν όλους τους τρόπους επικοινωνίας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από το to10.gr, πως θα το καταφέρουν;

Χάριν της κουβέντας, ας πούμε ότι βρήκαν και τρόπο να με στείλουν κι από δω, ότι με έκλεισαν φυλακή, ότι μου έκοψαν τη γλώσσα και τα δάχτυλα των χεριών, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να εκφραστώ.

Όλα αυτά αν κάνουν κι άλλα τόσα που δε μπορώ να σκεφτώ τούτη τη στιγμή, θα καταστήσουν μήπως κανονικό το πρωτάθλημα που πήραν; Όσες σελίδες κι αν μου ρίξουν, χάρτινο ήταν και χάρτινο θα παραμείνει…

Αντιλαμβάνομαι πως είναι ενοχλητικό να ακούει η πόρνη πως είναι πόρνη, έχει βέβαια την εναλλακτική να αλλάξει επάγγελμα. Δεν την υποχρεώνει κανείς, αφού θέλει να παραμείνει όμως στο χώρο, θα ακούει υποχρεωτικά την αλήθεια.

Συνειδητή είναι η επιλογή της οπότε θα υποστεί τις συνέπειες, δε γίνεται λοιπόν να αντιμετωπίζεται η χάρτινη πρωταθλήτρια ως κανονική, ούτε να έχει σεβασμό των υπολοίπων. Χλεύη και μόνο χλεύη της αξίζει για ότι έκανε και θα το εισπράττει για μια ζωή.

Η πόρνη μάλιστα απολαμβάνει και τα θετικά ενός επαγγέλματος που παραμένει σταθερά επικερδές, οι φουκαράδες οι χάρτινοι πήραν πρωτάθλημα και δε μπορούν να το χαρούν, όλοι γελάνε μαζί τους. Διακοπές δεν μπόρεσαν να κάνουν φέτος, όπου πήγαιναν τους έδιωχναν λέγοντας τους «μακριά εσείς, είστε χάρτινοι, από εύφλεκτο υλικό, πάρτε δρόμο μην πάρουμε φωτιά όπως στο Μάτι».

Τους το έγραφα και τότε που το θέμα ήταν στην κορυφή της επικαιρότητας πως δεν άξιζε τον κόπο, για μια κατσαρόλα έγιναν ανέκδοτα και θα υποφέρουν μια ζωή. Ακόμα και από τους όψιμους συνεργάτες τους εκείνη την εποχή, η υπόλοιπη παρέα των ΠΟΚεμον δηλαδή, που συγκυριακά στήριξαν το επικοινωνιακό τους παιγνίδι.

Τώρα είναι αργά για δάκρυα, λούζονται τα αποτελέσματα της θεατρικής τους παράστασης και τρελαίνονται, αφού πρωτάθλημα πήραν μεν, αλλά δε μπορούν ούτε και οι ίδιοι να νιώσουν σαν κανονικοί πρωταθλητές.

Είναι τραυματικό να μη μπορείς ούτε να αισθανθείς πρωταθλητής, ούτε να αντιμετωπιστείς αναλόγως. Στη ζωή όμως, οι λαδιές και οι αλητείες πληρώνονται και το αντίτιμο μάλιστα είναι πιο ακριβό από το προϊόν της κλοπής.

Μεγαλύτερη απόδειξη από τις σπασμωδικές κινήσεις ομαδικών αναφορών σε σελίδες δε μπορεί να υπάρχει, κάθε μέσο επικοινωνίας άλλωστε, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας φορέας απόψεων και ιδεών. Αυτά τα τελευταία, πολεμιούνται και απαντιούνται μόνο με αντίστοιχα «όπλα», για τον ίδιο λόγο που στον κανονικό πόλεμο, πολεμάς με τουφέκια και όλμους, όχι με διαλέξεις.

Τα ασόβαρα επιχειρήματα ή όσα στερούνται περιεχομένου, ευνουχίζονται εύκολα και εννοείται πως δεν γίνεται προσπάθεια να θαφτούν, μέσω αναφορών. Προσωπικώς, αν έβλεπα κάτι αστείο, θα το κοινοποιούσα, με τη λεζάντα «δείτε τι γράφει ο βλαξ». Σε περίπτωση που η απάντηση μου ήταν «βρείτε τρόπο να το εξαφανίσετε», θα ήταν η σαφέστερη ένδειξη, αδυναμίας να αντιπαρατεθώ.

Έτσι κάνουν και οι χούντες, άλλωστε…

Ουδείς από τη χάρτινη έδωσε πειστική απάντηση, για το λόγο που οι τρομοκρατημένοι ποδοσφαιριστές τους, όπως διατείνονταν, χασκογελούσαν στα αποδυτήρια.

Να πουν έστω βρε αδερφέ, πως «ο Τζάμπας τους έταξε έξτρα πριμ και δεν μπόρεσαν να κρατηθούν, από τα γέλια». Ας το έκαναν και λίγο πιο πιπεράτο, λέγοντας πως έψαχναν στο διαδίκτυο αυτές τις δερμάτινες θήκες που βάζουν τα κέρματα οι εισπράκτορες των ΚΤΕΛ για να χωρέσουν το πριμ, να γελάσουμε κι εμείς.

Δε μας είπαν για ποιο λόγο ο Κονέ υποστήριζε μετά το τέλος του αγώνα πως δεν επέστρεφαν αν δεν μάθαιναν την απόφαση Κομίνη για το γκολ και τελικά δε γύρισαν επειδή είχε περάσει ώρα και είχαν κρυώσει.

Δεν είναι δικά μας λόγια αυτά, ούτε κατασκευάσαμε τις εικόνες χαρωπών χαρτοποδοσφαιριστών, δικά τους τα λόγια, δικές τους και οι φάτσες, φταίμε εμείς που τα μνημονεύουμε ή αναρωτιόμαστε για τα αυτονόητα;

Δε μας είπαν επίσης, τι θα έκανε ο δικός τους ιδιοκτήτης σε περίπτωση που σε αγώνα που ισοδυναμούσε με πρωτάθλημα, ο διαιτητής ακύρωνε καθαρό γκολ, που αρχικά είχε μετρήσει, επειδή τον ανάγκασαν αντίπαλοι ποδοσφαιριστές.

Πόσο δε όταν 15 μέρες πριν, έχει χάσει κι άλλο αγώνα στα χαρτιά, από θέατρο. Θα καθόταν στ’ αυγά του, ή θα έψελνε τροπάρια Αγίων στη σουίτα του;

Ρητορικό το ερώτημα, μάλλον αυτό θα έκανε, αν λάβουμε υπόψιν την ιστορική διαδρομή όλων των εμπλοκών του με τη δικαιοσύνη, όπου κατά διαβολική συγκυρία, έσκαγαν μπόμπες σε αυτοκίνητα και σπίτια εισαγγελέων και ανακριτών. Σύμπτωση ήταν, από προβοκάτορες που ήθελαν να τον διαβάλουν…

Ιδού η πραγματικότητα που ενοχλεί λοιπόν, όπως εξηγούσα και στην περίπτωση των συνεντεύξεων του Λουτσέσκου μερικές ημέρες πριν, τα γεγονότα τα διαμορφώνουν και τα καθορίζουν άνθρωποι.

Αυτοί είναι που ευθύνονται, όχι εκείνοι που τα επαναφέρουν στην μνήμη όσων πιστεύουν αφελώς πως αποσιωπώντας μια δολοφονία, μια προδοσία, ή μια ληστεία, αυτόματα διαγράφεται και η πράξη, με ταυτόχρονο εξαγνισμό του φονιά, του προδότη και του ληστή.

Το αποτέλεσμα μάλιστα είναι το ακριβώς αντίθετο από το ποθούμενο. Η πράξη του θαψίματος που μαρτυρά ψυχή Τιτίκας και dna Μυκόνου, ενεργοποιεί άλλα ένστικτα και θεωρώ πως είναι και δίκαιο εδώ που τα λέμε.

Αφού τα γραφόμενα μου τους δίνουν αφορμές για να μου ρίχνουν σελίδες, θα κάνω ότι περνάει από το πληκτρολόγιο μου, για να ικανοποιήσω την επιθυμία τους να μου ρίξουν και τις επόμενες.

Μα την αλήθεια δηλαδή, ο Χαραλαμπόπουλος μου είχε δώσει εντολή να κάνω θέμα σήμερα για την αναπαραγωγή του ροζ αρκούδου του Αμαζονίου με το τιρκουάζ καλαμάρι της Σιβηρίας!

Με αυτό θα καταπιανόμουν, αφού όμως τους ανακουφίζει να ρίχνουν σελίδες μου, σκέφτηκα να δώσω παράταση στην χαρά τους, θυμίζοντας τους αυτά που ντρέπονται να διαβάζουν..

MUST READ

Έφες: Η πιο… καυτή ομάδα της Euroleague απειλεί τον Παναθηναϊκό (pic, vids)

ΥΓ. Ομολογώ πάντως πως η ταχύτητα και η τακτική που εφαρμόζουν στο να ρίχνουν σελίδες είναι άξια συγχαρητηρίων, μόνο οπαδοί ομάδας που έχει πέσει στη Γ εθνική, θα μπορούσαν να είναι τόσο εξοικειωμένοι, με τα μυστικά των πτώσεων…