Χωρίς ρυθμό, χωρίς φάσεις, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, θα περάσει στην ιστορία περισσότερο για τα νεύρα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Τέλος πριν από λίγα λεπτά στο ντέρμπι της Αθήνας. ΑΕΚ και ΠΑΟ αναδείχθηκαν ισόπαλοι στη Λεωφόρο σε ένα παιχνίδι που θα ξεχαστεί γρήγορα από τους φιλάθλους
και των δύο ομάδων. Χωρίς ρυθμό, χωρίς φάσεις, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων,θα περάσει στην ιστορία περισσότερο για τα νεύρα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Απαράδεκτος για πολλοστή φορά στις αντιδράσεις του ο Ισπανός προπονητής της Ένωσης ο οποίος έκρινε σωστό σε μια στιγμή, που το γήπεδο έβραζε, που οι παίκτες των δύο ομάδων είχαν αρπαχτεί μέσα στο χορτάρι, να κάνει άσεμνη χειρονομία προς τον κόσμο του τριφυλλιού προκαλώντας τον.
Ευτυχώς οι φίλαθλοι των γηπεδούχων προς τιμήν τους δεν αντέδρασαν και έτσι όλα τελείωσαν με ομαλό τρόπο. Θα πρέπει όμως οι υπεύθυνοι του αθλήματος να επιληφθούν άμεσα και να τιμωρήσουν παραδειγματικά τον Ισπανό τεχνικό για την συμπεριφορά του. Όποιος τον έχει παρατηρήσει, ειδικά σε ματς που η Ένωση δεν πάει καλά, ειρωνεύεται διαρκώς τις αποφάσεις του διαιτητή και προκαλεί με τις αντιδράσεις του. Ε, σήμερα πήγε ένα βήμα παραπάνω.
Η κριτική για τον Χιμένεθ βέβαια δεν σταματά στην συμπεριφορά του εκτός των γραμμών του αγωνιστικού χώρου. Πιθανότατα πολύ θα το ήθελε ο ίδιος αλλά η κακή γι΄αυτόν βραδιά ξεκινά νωρίτερα. Συγκεκριμένα από τον καταρτισμό της αρχικής ενδεκάδας.
Η επιλογή του να ξεκινήσει το παιχνίδι χωρίς ουσιαστικά καθαρό επιθετικό, αφού ο Λιβάγια έχει δείξει ότι λειτουργεί καλύτερα ως περιφερειακός ή δεύτερος, και με τον Λάζαρο εκτός βασικού σχήματος μάλλον δεν του βγήκε.
Βρέθηκε πίσω στο σκορ από μια στημένη φάση, που έδειξε ότι δεν είχε δουλευτεί αμυντικά στην προπόνηση, αν και φαντάζομαι ότι το scouting report της ομάδας τον είχε ενημερώσει τι εστί Μολέδο, δεν αντέδρασε καθόλου στο πρώτο ημίχρονο και δεν εκμεταλλεύτηκε σε κανένα σημείο την αναστάτωση των γηπεδούχων από τον τραυματισμό του Βραζιλιάνου στόπερ που τους άφησε μάλιστα και για λίγο χρονικό διάστημα με δέκα παίκτες στο ματς.
Για ένα ακόμη παιχνίδι, για μια ακόμη αναμέτρηση όπου η ΑΕΚ ήθελε το κάτι παραπάνω δεν το πήρε κυρίως λόγω της αλαζονείας του προπονητή της.
Όπως αντιμετώπισε το παιχνίδι στην Τρίπολη, που μπέρδεψε την ομάδα του σε μέγιστο βαθμό, έτσι και απόψε επέλεξε να βάλει τον εαυτό του παραπάνω από την ανάγκη της ομάδας του. Θα μου πει κανείς ότι τον χτύπησαν οι τραυματισμοί και οι τιμωρίες μιας και Αραούχο, Μάνταλος και Γιόχανσον δεν αντικαθίστανται εύκολα, πόσο μάλλον από το υπάρχον ρόστερ.
Από την άλλη πολλοί θα πουν ότι ακολουθεί ο «τελικός» με την Ριέκα την Πέμπτη όποτε υπήρχε και αυτό το ματς στο πίσω μέρος του μυαλού του. Οκ να το δεχθώ αλλά νομίζω ότι πρώτος στόχος των φιλοξενούμενων είναι η επιστροφή στην κορυφή της Ελλάδας.
Δεύτερο στοιχείο ή καλύτερα συναίσθημα, που σου γεννά σχεδόν αυτόματα στο μυαλό το αποψινό ματς, είναι η θλίψη και η απογοήτευση που σου προκαλεί η εικόνα του Παναθηναϊκού.
Θλίψη γιατί βλέπεις έναν προπονητή και τα λιοντάρια του να παλεύουν μόνοι τους κόντρα σε θεούς και δαίμονες και απογοήτευση γιατί το μέλλον τους είναι ζοφερό. Σου γεννά όμως, ειδικά αν είσαι φίλαθλος του τριφυλλιού, και θυμό.
Θυμό για την απερχόμενη (;) διοίκηση του Συλλόγου. Για την άτακτη φυγή της, για την εγκατάλειψη της ομάδας στα δύσκολα, για το «έγκλημα» που συντελείται στην ιστορία του μεγάλου αυτού μεγέθους που ονομάζεται Παναθηναϊκός.
Ντροπή στον Αλαφούζο, που ενώ στο παρελθόν στήριξε με χρήματα τις επιλογές τυχάρπαστων, τυχοδιωκτών και αλεξιπτωτιστών που ο ίδιος έφερε στην ομάδα και αρνείται πεισματικά να της δώσει λίγο, ελάχιστο οξυγόνο για να επιβιώσει ακόμα και φέτος που δείχνει να δουλεύει καλύτερα.
Ντροπή στον Αλαφούζο, που ενώ γνώριζε πως δεν θα συνεχίσει στα κοινά χρέωσε περαιτέρω την ομάδα υποθηκεύοντας το άμεσο μέλλον της. Ντροπή στον Αλαφούζο, που δεν πληρώνει τους διακανονισμούς που ο ίδιος υπέγραψε και έβαλε το Σύλλογο σε περιπέτειες.
Ντροπή στον Αλαφούζο, που ακόμα και τώρα έχει αφήσει το τοπίο θολό στα διοικητικά και που κανείς δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι. Η καταστροφή έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ …