Οι κανόνες που επιβάλλουν, τον αποκλεισμό της Α4

Δε νομίζω να υπάρχει υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος, που να επιθυμεί επικράτηση της χάρτινης στα πλέι οφ και είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ.

Τονίζω τα περί φίλαθλης ιδιότητας, διότι ο οπαδικός κώδικας επιβάλλει το αντίθετο, αφού διέπεται από την αρχή πως «ο αντίπαλος του εχθρού είναι ο καλύτερος φίλος μου». Ο οπαδισμός από τη φύση του εξάπτει τα πάθη, τα μίση και φτάνει τα συναισθήματα στα άκρα. Απ΄όποια οπτική κι αν το δείτε στο ίδιο το συμπέρασμα θα καταλήξετε, ακόμα και από αρχιτεκτονικής άποψης τα ποδοσφαιρικά γήπεδα αποτελούν μετεξέλιξη της Ρωμαϊκής αρένας. Αν δε νιώθαμε όλοι κάπως έτσι, θα ήμασταν θαμώνες του Μεγάρου μουσικής και θα μοιραζόμασταν αναμνήσεις από κονσέρτα του Παβαρότι.

Αντιλαμβάνομαι και αποδέχομαι πλήρως πως την Τρίτη που ο ΠΑΟΚ παίζει με την Μπενφίκα, η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών των άλλων ομάδων θα είναι με τους Πορτογάλους, δεν είναι παρεξηγήσιμο αυτό.

Συμβαίνει παντού στον κόσμο, στον πρόσφατο τελικό του Τσάμπιονς λιγκ, οι οπαδοί της Έβερτον, της Μάντσεστερ κλπ ήταν με την Ρεάλ και οι αντίστοιχοι της Μπαρτσελόνα και της Ατλέτικο με την Λίβερπουλ. Το ότι αν όλοι αυτοί λίγο καιρό μετά, συναντιόντουσαν στην Ρωσία κι έπαιζαν ξύλο μεταξύ τους επειδή οι εθνικές τους ήταν αντίπαλες στο Μουντιάλ, είναι μια παράμετρος ακατανόητη μεν για τους άσχετους με το αντικείμενο, απολύτως ερμηνεύσιμη δε για όσους ταυτίζονται με κάποια ομάδα.

Όσο για εκείνους που όταν παίζει πχ ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη, σχολιάζουν σε κάποια ιστοσελίδα «καλή επιτυχία στον Ολυμπιακό, από έναν Παναθηναικό, διότι είναι καλό για το Ελληνικό ποδόσφαιρο να μαζέψουμε βαθμούς, για να ανέβουμε στην κατάταξη της Ουέφα, μπλα-μπλα-μπλα», στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι τύποι που το κάνουν για να ικανοποιήσουν την αυταρέσκεια τους μετρώντας like και την ώρα του αγώνα θα κεράσουν σφηνάκια στην παρέα, μόλις ο γαύρος φάει γκολ.

Είπαμε, μπορεί να διαφωνούμε σε πολλά, ίσως κατά περίσταση να λέμε και καμμιά κουβέντα παραπάνω, μεταξύ μας όμως θα είμαστε ειλικρινείς.

Πέρα από τα οπαδικά που είναι και αυτονόητα λοιπόν, υπάρχει και η αμιγώς φίλαθλη οπτική, που δε σε κάνει μόνο να αποστρέφεσαι δογματικά πρόσωπα, συμπεριφορές, καταστάσεις, και χρώματα, αλλά κάποιες φορές να εκτιμάς κάποια από αυτά, έστω και δια της σιωπής. .

Ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς πχ,ο Ολυμπιακός του Ίβκοβιτς, ο αντίστοιχος ποδοσφαιρικός του Βαλβέρδε, όπως και η χάρτινη -πριν γίνει χάρτινη- του Μπάγεβιτς, ήταν ομάδες γενικής αποδοχής, σε κάποια σημεία προκαλούσαν σεβασμό, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και  θαυμασμό, στους αντιπάλους. Οπαδικά σκεπτόμενοι οι γαύροι έκαναν βουντού για να χάσει η ομάδα του Ομπράντοβιτς και γιόρταζαν όποτε αποτύγχανε σε έναν στόχο, ενδόμυχα όμως παραδέχονταν την αξία ίσως και την ανωτερότητα του αντιπάλου.

Πιστεύω πως κάτι αντίστοιχο προκαλεί και ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου που είναι πραγματική απόλαυση, αν και δε μου πέφτει λόγος, δε μπορώ να το δω ως τρίτος. Φόβο πάντως σίγουρα προκαλεί και φάνηκε πέρσι όταν οι δυο φερόμενοι ως συνδιεκδικητές, την έκαναν από την πίσω πόρτα

Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι είναι αυτό που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ψήγμα έστω, αποδοχής, ή και ουδετερότητας ακόμα, σε αυτό το πράγμα που πέρσι χάρισαν το πρωτάθλημα, με την απονομή να γίνεται στα δικαστήρια.

Τι να εκτιμήσεις άραγε, ακόμα και το γεγονός πως παίζει μόλις δυο προκριματικούς γύρους και για να περάσει στους ομίλους θα πρέπει να αποκλείσει ομάδα με χαϊδευτικό που θυμίζει κανίς, προερχόμενη από χώρα που παράγει σαλάμι, είναι δώρο του Φλαμπουράρη, του Κοντονή και του Βασιλειάδη.

Πήραν το χάρτινο πρωτάθλημα παίζοντας θέατρο, ακύρωσαν με το ζόρι ένα κανονικό γκολ επειδή έτσι ήθελαν και μετά έκαναν τους τρομοκρατημένους.

Στο βίντεο του αγώνα φαίνεται καθαρά ο Κομίνης να σφυρίξει για να επιστρέψουν οι ομάδες, σύμφωνα με την κρίση του δικαστή όμως «δεν προκύπτει ο λόγος για τον οποίον σφύριξε»!

Σωστά, στον ελεύθερο χρόνο του άλλος παίζει τένις, άλλος κάνει ορειβασία, το χόμπι του Κομίνη είναι να  παριστάνει τον τροχονόμο και προφανώς ήθελε να ρυθμίσει την κίνηση των οχημάτων στα στενά των αποδυτηρίων..

Ο λόγος που σφύριξε βέβαια προκύπτει από τις δηλώσεις του Κονέ, όπως και η μοναδική αλήθεια που το παιγνίδι δε συνεχίστηκε ποτέ.

Αυτή ήταν η αιτία, η άρνηση της χάρτινης και όχι η είσοδος του Σαββίδη με το κουμπούρι, όπως προσπάθησε να περάσει ο επικοινωνιακός καταιγισμός εκείνων των ημερών. Αναφέρεται στο φύλλο αγώνα, το δήλωσε ο Κονέ, το επιβεβαιώνει και το βίντεο, ποιος διάολε είναι αυτός που απεφάνθη πως η διακοπή χρεώνεται στον Σαββίδη;

Ακόμα όμως κι αν διαγράψουμε όλα τα παραπάνω, εκείνο που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη αποστροφή είναι πως δεν φρόντισαν να εκμεταλλευτούν έστω και στο ελάχιστο, αυτό το δώρο.

Να πατήσουν πάνω και να επενδύσουν προσπαθώντας να γίνουν καλύτεροι, όπως έκανε ο ΠΑΟΚ που αν και  καλύτερη ομάδα πέρσι, επικεντρώθηκε στην περαιτέρω βελτίωση της. όλες οι καλοκαιρινές κινήσεις αυτό δείχνουν.. Ακόμα κι ο γαύρος, μπορεί κατέφυγε σε κάποιες επιλογές επικοινωνιακού χαρακτήρα τύπου Φετφατζίδη και Τοροσίδη, σε γενικές γραμμές όμως οι κινήσεις του έχουν ποδοσφαιρική λογική, έφερε καινούργιο προπονητή και κάνει απόπειρα να χτίσει κάτι φρέσκο, από τα θεμέλια.

Θα μπορούσαν και οι χάρτινοι να επαναφέρουν τουλάχιστον τον Χρήστο Αρδίζογλου, και τον Τάκη Καραγκιοζόπουλο, αντ΄ αυτού αρκούνται σε κινήσεις με βασικό γνώμονα το κόστος! Φέρνουν δανεικούς και πανηγυρίζουν επειδή τους πήραν με leasing, λες και οι ρεπόρτερ είναι λογιστές του Τζάμπα. Αν ποτέ ο τελευταίος βάλει το χέρι στην τσέπη, το πρώτο θέμα στα ρεπορτάζ τους θα είναι «μαύρες μέρες για την οικογένεια Μελισσανίδη, πάει καιρός από την τελευταία φορά που είδαν κρέας στο τραπέζι, με σπανακόρυζο τη βγάζουν»

Το κόστος είναι ένα θέμα βέβαια, ουδείς επιθυμεί να σκορπά τα λεφτά του χωρίς λόγο, εκείνο που προέχει όμως είναι η ποιότητα. Και στη λαϊκή θα βρεις ντομάτες με 10 σεντ το κιλό,  όταν τις φας όμως θα ρωτάς τη γυναίκα σου τι νούμερο σουτιέν να αγοράσεις κι εκείνη για αντάλλαγμα θα σου ζητάει τον αφρό ξυρίσματος.

Δεν υπάρχει κάτι λοιπόν που να σου προκαλεί στοιχειώδη εκτίμηση σε όσα κάνει η χάρτινη, ίσα ίσα που προκαλεί απέχθεια! Εξαπατώντας  πήραν πρωτάθλημα, με την ίδια τακτική προσπαθούν να προχωρήσουν παραπέρα, εξαπατώντας τώρα την κοινή ποδοσφαιρική λογική.

Δεν αξιοποίησαν ούτε το χαρισμένο πρωτάθλημα που τους έδωσαν στα χαρτιά, επιμένουν να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, μαζί και τους υπόλοιπους.

Οι ομάδες κοινής αποδοχής που προανέφερα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν και παράδειγμα προς μίμηση σε ορισμένους τομείς λειτουργίας τους, γι αυτό και τα φίλαθλα κριτήρια τους κατέταξαν ψηλά.

Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη πχ, όσες αντιπαλότητες και ίντριγκες κι αν προκαλεί, πατάει σε ένα συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό πλάνο, οι χάρτινοι επενδύουν στο ψεύδος και την κατασκευασμένη παραίσθηση, γι αυτό και δεν υπάρχει κάτι πιο αποκρουστικό, από την ίδια τους την ύπαρξη.

Όσο για τα γλυκανάλατα περί «των βαθμών που έχει ανάγκη το Ελληνικό ποδόσφαιρο», τα ακούω βερεσέ για τον απλούστατο λόγο πως το Ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται πάνω απ΄όλα αξιοπιστία και αξιοπρέπεια, αυτά είναι τα πιο απαραίτητα συστατικά για να ανέβουν επίπεδο οι ομάδες μας και να κάνουν στο μέτρο του δυνατού αισθητή την παρουσία τους στην Ευρώπη, σε σταθερή βάση εννοείται και όχι ως διάττοντες αστέρες.

Χωρίς αξιοπιστία και αγωνιστικό ανταγωνισμό θα βράζουμε μονίμως στο ζουμί μας, σήμερα που μιλάμε η Ελλάδα δε βάζει πρωταθλητή απευθείας στους ομίλους, κάποτε όχι μόνο έβαζε, αλλά στα προκριματικά συμμετείχε μέχρι και ο τρίτος, προνόμια που χάθηκαν στην πορεία, άρα το θέμα είναι καθαρά εσωτερικό.

Δε γίνεται σε μόνιμη βάση να ξεφτιλίζουμε το Ελληνικό ποδόσφαιρο, καθιστώντας το αναξιόπιστο, να καταργούμε τα αποτελέσματα που προκύπτουν στους αγωνιστικούς χώρους, οδηγώντας την έκβαση τους στα δικαστήρια, συνοδεία θιάσου και ξάφνου να επικαλούμαστε το συμφέρον για τη συγκέντρωση βαθμών.

Είναι πέρα από κάθε λογική, αυτοί που ευθύνονται για το διασυρμό και την ποδοσφαιρική απαξίωση της χώρας, να θυμούνται το καλό της, επειδή αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τσέπης τους μια δεδομένη στιγμή!

MUST READ

H «πτώση» του Ομπράντοβιτς: Τα 23 εκατομμύρια της Παρτιζάν και το... 2-8 (vids)

Προκαλεί τη νοημοσύνη μας όταν από τη μια κλείνουμε τα μάτια στην γελοιοποίηση του αθλήματος από αδίστακτους θεατρίνους επειδή αυτό επέβαλε το εφήμερο συμφέρον, η ματαιοδοξία και η καταγεγραμμένη πλέον στο dna τους νοοτροπία επαρχιώτη και στην πορεία να γίνεται επίκληση των συμφερόντων της χώρας, που απαξιώθηκαν εκ προθέσεως, βάναυσα και απροκάλυπτα από κλέφτες και θεατρίνους…