Ξυπόλητοι ήρωες

Ο μηχανισμός της μνήμης είναι περίεργος. Αν περάσεις μπροστά από ένα ατύχημα ασυναίσθητα προσέχεις περισσότερο στον δρόμο, αλλά λίγα χιλιόμετρα μετά ξεχνάς ό,τι είδες και συνεχίζεις βασισμένος στην οδηγική σου συνήθεια. Άλλα πράγματα τα συγκρατεί, άλλα τα σπρώχνει για να ξεχαστούν. Έτσι στιγμές που ζήσαμε έντονα, είτε ξεθωριάζουν, είτε περιθωριοποιούνται, είτε είναι καθοδηγητής για την υπόλοιπη ζωή μας.

Όπως θα ξεχαστεί σύντομα η πετυχημένη παρουσία στον στίβο, η συζήτηση για τη Βούλα, το… αμόκ για τον Τσιτσιπά, έτσι ξεθωριάζει κι η ιστορία με το Μάτι. Ενδεχομένως όχι για εκείνους που έχασαν ανθρώπους και βιός, αλλά για όλους τους υπόλοιπους. Κι έτσι οι ήρωες πυροσβέστες επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους, μένοντας απλοί… πυροσβέστες.

Τους αποθεώσαμε, τους λατρέψαμε, τους βάλαμε φωτογραφίες παντού, αλλά -αλήθεια- πόσοι πήγαν να τους αγγίξουν, να τους ρωτήσουν, να μιλήσουν μαζί τους; Από τύχη (έχω έναν φίλο που είναι στην ΕΜΑΚ, που ήταν από αυτούς που πρώτοι πήγαν στο δυστύχημα του «Ήλιος») και από επαγγελματική διαστροφή, προχθές έπιασα κουβέντα μαζί του. Όσα μου είπε για το Μάτι θα τα κρατήσω για μένα, καθώς δεν έχουν την ισχύ πορίσματος. Άλλα είναι πιο σοβαρά.

Από την καταστροφή και μετά, οσάκις υπάρχει μια φωτιά ανά την Ελλάδα, όλοι οι υποσταθμοί μπαίνουν σε κατάσταση επιφυλακής. Γιατί, όταν καίγεται η Εύβοια να είναι επιφυλακή η… Καλαμάτα (για παράδειγμα); Μήπως, αν κληθούν, προλαβαίνουν να δράσουν; Για τα μάτια του κόσμου, για να μην πει κανείς ότι οι έχοντες την ηγεσία αδιαφορούν.

Βεβαίως, οι… ήρωες μπαίνουν 50 σε έναν θάλαμο που χωρά 10, κοιμούνται -δίχως λόγο κι αιτία- ο ένας πάνω στον άλλον, τη στιγμή που μένουν (κάποιοι) σε απόσταση λιγότερη του χιλιομέτρου από τον υποσταθμό. Αλλά… διαταγές. Μην αναρωτηθείτε αν στην επιφυλακή μένει μέσα κι ο διοικητής, την απάντηση τη γνωρίζετε ήδη.

Απ’ όσα μου είπε συγκράτησα το ότι υπάρχουν πυροσβέστες που έχουν αιτηθεί εδώ και 12 χρόνια αρβύλες! Από το 2005-2006. Ακόμα δεν έχουν παραλάβει καινούριες. Και ψηλοτάκουνα που θα φορούσαν μια δυο φορές τον χρόνο σε γάμους οι σύζυγοί τους να ήταν, μετά από τόσα χρόνια θα είχαν φθαρεί. Αυτοί, που μπαίνουν στις φωτιές, σε υψηλές θερμοκρασίες, σε κακοτράχαλα μέρη, πώς να τις διατηρήσουν σε καλή κατάσταση;

Ήρωες, αλλά ξυπόλητοι. Κι εμείς περιοριζόμαστε να συζητάμε γι’ αυτούς (δίχως να τους αγγίζουμε) στα ΜΚΔ, να βρίσκουμε ευφάνταστα στιχάκια, να ξεδιπλώνουμε όλη τη συγγραφική μας δεινότητα, όχι γιατί αίφνης ασχοληθήκαμε μαζί τους, αλλά γιατί… πουλάνε. Κι όταν σταματήσουν να πουλάνε, θα γράψουμε για τη Γιουροβίζιον, για το Survivor, για ό,τι είναι της μόδας. Κι οι… ήρωες θα περιμένουν εις μάτην να εγκρίνει η υπηρεσία το αίτημά τους για νέες αρβύλες. Υπάρχει και η κρίση…