Ο Κώστας Καίσαρης, γράφει για τα πρωτοπαλίκαρα του Τσίπρα. Για το ανελέητο κυνήγι της αντίθετης άποψης. Για την αναβίωση του «δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε» του Μένιου Κουτσόγιωργα.
ΕΔΩ τα βάλλανε με τους πυρόπληκτους. Δεν θα τα βάλλουνε με τον Μαρινάκη; Ξέρεις τι είναι, να έχει καεί το σπίτι σου. Να έχει κινδυνεύσει η οικογένειά σου. Φίλοι σου να έχουν καεί κι άλλοι να αγνοούνται. Και να έρχεται ο Καμμένος στη γειτονιά σου και να σου βάζει χέρι κι από πάνω. Να σου κουνάει, το δάχτυλο και να σου υψώνει τη φωνή:
-Όλα είναι καταπατημένα, τα πάντα και δεν έχετε ανοίξει δρόμους στη παραλία.
-Εσείς έχετε άδεια; Έχετε άδεια για το σπίτι; Γιατί, δεν απαιτήσατε ποτέ, ν ανοίξει ένας δρόμος;
-Εγώ θέλω να σας δω, όταν θα πάρουμε ένα μέτρο από τον καθένα σας για ν’ ανοίξουμε δρόμους στη παραλία. Θα δώσετε ένα μέτρο από το σπίτι σας.
-Μόνο ο Πορτοσάλτε κι εσείς τα λέτε αυτά.
ΟΛΑ αυτά επειδή, κάποιος τόλμησε να πει στον φοβερό και τρομερό υπουργό, Εθνικής Άμυνας, ότι όσοι έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν, πάλευαν με τις φλόγες και τα κύματα τέσσερις ώρες αβοήθητοι. Επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει, την ετοιμότητα, των Ενόπλων Δυνάμεων. Πόσο περίσσευμα θράσους πρέπει να διαθέτεις για να εγκαλείς τους ανθρώπους που είδαν στη κυριολεξία το χάρο με τα μάτια τους;
ΟΤΑΝ ο Καμμένος βάζει τις φωνές και ζητάει τα ρέστα από τους πυρόπληκτους, δεν θα τα βάλλει ο Καρτερός με τον Μαρινάκη; Όταν δεν σέβεσαι τους κατεστραμμένους, θα σεβαστείς αυτόν που θεωρείς αντίπαλό σου; Όταν αποκαλείς, ον κάμερα, ψεύτη αυτόν που πάλεψε για να σώσει τα παιδιά του, θα σεβαστείς την αντίθετη γνώμη; Δεν έχουν καμία διαφορά, Πολάκης-Καμμένος-Καρτερός. Αν δεν ταιριάζανε, άλλωστε, δεν συμπεθεριάζανε.
Η αναβίωση του, δεν «δικαιούστε διά να ομιλείτε», στην πιο ελεεινή της μορφή. Ο Μένιος Κουτσόγιωργας τουλάχιστον, τσαμπουκαλευότανε στη Βουλή. Δεν πήγαινε να κάνει μαγκιές στους πυρόπληκτους και να τους βουλώσει, το στόμα. Όταν όμως δεν ντρέπεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν καιγόταν ο κόσμος, να μιλάει για «ασύμμετρα φαινόμενα», θα ντραπούν οι γύρω-γύρω;
ΜΕ ποια επιχειρήματα, ο Θ.Καρτερός, εγκαλεί τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ότι ζητάει να του φέρουν το κεφάλι του Τσίπρα; Τα αναφέρει ο ίδιος. Επειδή, τα Νέα και το Βήμα, γράφουν για «πρωτοφανή φθορά» του Τσίπρα. Επειδή, διατυπώνουν την άποψη ότι η κυβέρνηση βρίσκεται «στα πρόθυρα της κατάρρευσης» κι ότι γίνονται αγωνιώδεις προσπάθειες «για να προστατευθεί ο πρωθυπουργός». (τα εισαγωγικά δικά του).
ΕΙΝΑΙ απλό. Δεν δικαιούσαι να έχεις την άποψη, ότι «η κυβέρνηση έχει φθαρεί κι είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης». Και πολύ περισσότερο να την εκφράζεις δημόσια. Αν το κάνεις, είσαι εγκάθετος, έχεις ιδιοτελείς σκοπούς κι ο στόχος σου είναι «να κρεμάσεις το κεφάλι του Τσίπρα, στον φανοστάτη», όπως αναφέρει ο Καρτερός. Είσαι «εχθρός του λαού» για να θυμηθούμε, τον σύντροφο Ιωσήφ.
ΔΕΝ είναι παράλογο. Δεν είναι ακατανόητο. Είναι ανατριχιαστικό. Η Ρένα Δούρου, είπε σχετικά με τις φωτιές, «έτυχε μία στραβή στη βάρδιά μου». Αν εσύ πιστεύεις ότι έγιναν λάθη στη διαχείριση, είσαι εχθρός του λαού. Θα σε περιλάβει ο αγριάνθρωπος ο Πολάκης και που σε πονεί και που σε σφάζει. Ο Αλέξης μίλησε για «ασύμμετρο φαινόμενο». Ότι δηλαδή, οι φωτιές, μπήκανε από πράκτορες ξένων δυνάμενων, από αναρχικούς, η κι ακόμα κι από εξωγήινους. Αν διαφωνήσεις και δεν έχεις προσχωρήσει στην άποψη-Καμμένου, ότι ο Τσίπρας είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός, από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν, θα σε περιλάβει ο Καρτερός.
ΑΝ είσαι συνδικαλιστής, θα σε καταχεριάσει ο Πολάκης. Αν είσαι συνταξιούχος και βγεις στο δρόμο να διαδηλώσεις τρως ξύλο από τα ΜΑΤ του Τόσκα. Αν είσαι πυρόπληκτος θα σε βάλλει στη θέση σου ο Καμμένος. Αν είσαι εκδότης θα σε αναλάβει ο Καρτερός. Ανατρέχοντας στη Κατοχή, στους γερμανοτσολιάδες, στον Άρη Βελουχιώτη, στον εμφύλιο, στη Μακρόνησο, στην 21 Απριλίου. Αφού δεν μπορούμε να καταργήσουμε την αντίθετη άποψη, τη πολεμάμε με κάθε τρόπο. Βρίζουμε, απαξιώνουμε, συκοφαντούμε. Εμείς είμαστε, οι τίμιοι, οι σωστοί, οι αλάνθαστοι.
Όποιος θεωρούμε, ότι είναι απέναντί μας, είναι «εχθρός του λαού». Κι αναλαμβάνουν να τον σωφρονίσουν τα πρωτοπαλίκαρα του Αλέξη.
Στη μουσική επιλογή, Paul McCartney, Roger Daltrey, Ronnie Wood, Paul Weller- Get Back.