Αν παίξουνε Αναστασιαδης-Κωστένογλου, με ποιόν θα είναι η Παναγιά;

ΘΑΥΜΑ. Την παραμονή της Παναγίας, οι μπαμπέσιδες οι Τουρκαλάδες, λευτερώσανε τα δύο παλληκάρια που κρατάγανε φυλακισμένα. Ο Οικουμενικός

Πατριάρχης Βαρθολομαίος, δεν έχει τη παραμικρή αμφιβολία: «Αδερφοί μου, φαίνεται ότι η Παναγία με τη ευκαιρία της εορτής Της, θέλησε να μας στείλει, ένα μεγάλο δώρο». Όχι θα ήτανε κορόιδο να μη διαφημίσει το μαγαζί του. Να μιλήσουμε σοβαρά. Την έχει (ακόμα) ανάγκη ο άνθρωπος τη θρησκεία. Ο άνθρωπος φοβάται. Φοβάται τον θάνατό. Φοβάται τις αρρώστιες. Φοβάται τις δυσκολίες. Φοβάται το αύριο. Κάνει το σταυρό του, να είναι καλά. Κάνει το σταυρό του, να μπει το παιδί του στο Πανεπιστήμιο. Κάνει το σταυρό του, να μπει το πέναλτι. Κάνει το σταυρό του, να μπει γκολ για να κλείσει το παρολί και να πληρωθεί. Ο άνθρωπος αισθάνεται αδύνατος. Θεωρεί ότι χρειάζεται βοήθεια. Αυτή ακριβώς τη βοήθεια, την ελπίδα τη δίνει απλόχερα η θρησκεία.

«ΕΓΩ είμαι εδώ», σου λέει ο θεός. «Αν τα έχεις καλά μαζί μου, δεν έχεις, να φοβηθείς τίποτα». Αν όχι σ αυτή τη ζωή, σίγουρα στην επόμενη. Που θα είναι μάλιστα και αιώνια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος παρτάκιας, από τον θρησκευόμενο. Κάνει το σταυρό του, για να έχει καβάτζα την αβάντα του Θεού. Για να τον έχει πισινή στη δύσκολη. Προστάτιδα λέει, των Ενόπλων Δυνάμεων, η Παναγία που γιορτάζει σήμερα. Από κι ως που; Ποιος τη ρώτησε και πήρε τη συγκατάθεσή της; Τι δουλειά έχει η Παναγία με τα άρματα μάχης, τα Μιράζ και τα υποβρύχια; Δηλαδή, άμα πλακωθούμε με τους Τούρκους, που είναι αντίχριστοι, θα πλακωθούνε ταυτόχρονα κι ο Ιησούς με τον Αλλάχ; Κι αν πλακωθούμε, με χριστιανούς όπως στον δεύτερο παγκόσμιο, με ποιόν θα είναι η Παναγιά; Κι αν παίξουνε Αναστασιάδης-Κωστένογλου που είναι αμφότεροι θρησκευόμενοι με ποιόν θα είναι η Παναγιά; Η μήπως θα κόψει το καρπούζι στη μέση και θα το φέρει, ισοπαλία.

ΑΥΤΟ που περισσεύει με τη θρησκεία είναι η υποκρισία. Τους βλέπεις να κουβαλάνε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά. Από τον Γιάννη Ιωαννίδη, που έχει τη χριστοπαναγία για ψωμοτύρι, μέχρι τον Τόσκα που παριστάνει τον αριστερό. Βλέπεις τον Τσίπρα που πλασάρεται για άθεος, να κλείνεται στο Άγιο Όρος στο δωμάτιο με την εικόνα της Παναγιάς. Αν τολμάει ας μη πάει το Πάσχα στην Ανάσταση με τη λαμπάδα στο χέρι. Η εκκλησία στην Ελλάδα, είναι δύναμη. Ουδείς τολμάει να σταθεί απέναντί της.

ΣΕ βαριά βιομηχανία έχει εξελιχθεί η εκκλησία στην Ελλάδα. Τύφλα να’ χει το θησαυροφυλάκιο του Φορτ Νοξ, είναι το παγκάρι της Παναγίας της Τήνου. Κι επειδή κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη στον άλλον, τα κλειδιά είναι τρία. Ένα κλειδί η εννεαμελής Επιτροπή, ένα το Δημόσιο κι ένα η Εθνική τράπεζα. Τα τάματα, τα στέλνουν στη Τουρκία, τα λιώνουν και τα επιστρέφουν σε πλάκες χρυσού στο Ίδρυμα της Ευαγγελιστρίας της Τήνου. Που στη συνέχεια τις πουλάει έναντι μετρητών στην τράπεζα της Ελλάδος. Με καταγγελίες για μίζες και τον κοριό της ΕΥΠ να καταγράφει ενδιαφέρουσες συνομιλίες.

ΘΥΜΑΜΕ μία φορά που είχα πάει στο αποκαλούμενο Άγιον Όρος. Κανονικό, εργοτάξιο η Μονή Βατοπεδίου. Μέγας επιχειρηματίας και τεράστιος νταραβεριτζης ο Εφραίμ. Όποια πέτρα κι αν σήκωνες τον έβρισκες από κάτω. Μέχρι και με τον Βγενόπουλο είχε κάνει δουλειά. Τη γνωστή μάκινα της Μαρφίν. Έδινε δάνεια, για να αγοράσεις μετοχές της. Τα μοναστήρια είναι σαν εμποροπανήγυρης. Πουλάνε τα πάντα. Εικόνες, κομποσκοίνια, χαϊμαλιά, μπρελόκ, σταυρούς, τίμιο ξύλο. Που τόσο τίμιο ξύλο που κυκλοφορεί, δεν θα φτάνανε όλα τα δέντρα της ζούγκλας του Αμαζονίου.

ΟΙ τρεις φίλοι, που με πήγανε, γιατροί κι αυτό έχει τη σημασία του. Του Εφραίμ δεν του φτάνει να εμπορεύεται όλα αυτά τα μπιχλιμπίδια. Όταν είσαι φιλοχρήματος, γίνεσαι πλεονέκτης. Η Μονή Βατοπεδίου, πουλάει και γιατροσόφια. Ματζούνια σε μικρά πλαστικά μπουκαλάκια. Που γράφουνε απ’ έξω γιατί δουλειά είναι το καθένα: Για αιμορροΐδες, για κάλους, για το στομάχι, για τη ποδάγρα. Κι ο αθεόφοβος ο Καίσαρης, λέει στον παθολόγο: «Νίκο να πάρω αυτό για το στομάχι»; Χάλια έγινε ο γιατρός.

ΧΙΛΙΑΔΕΣ χρόνια θα πρέπει να περάσουν για να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από τη μάστιγα της θρησκείας. Δεν είναι, ότι διαπαιδαγωγείς σωστά μία-δύο γενιές και καθάρισες. Το πιο ωραίο πάντως το έχει πει ένας αναρχικός: «Θα έχει μεγάλη πλάκα να υπάρχει θεός. Θα είμαι με τους φίλους μου στον παράδεισο και θα βλέπουμε τους «χριστιανούς» στη κόλαση και θα γελάμε». Κι έχει απόλυτο δίκιο. Εσείς τι νομίζεται δηλαδή; Αν υπάρχει θεός, ο Καρατζαφερης, ο Καμμένος κι ο Ψωμιάδης, θα πάνε στο παράδεισο; Αν υπάρχει θεός δεν μπορεί να είναι τόσο κορόιδο. Να τους έχει αυτούς στον παράδεισο και να στείλει τον Ρουβίκωνα στη κόλαση.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το θέμα δεν είναι, αν, που και πόσο πιστεύεις. Το θέμα είναι τι άνθρωπος είσαι. Αν κάνεις το καλό κι όχι το κακό. Όχι, για να πας στον παράδεισο. Αλλά, επειδή έτσι πρέπει.

Στη μουσική,επιλογή Neil Young & Paul McCartney- A Day In The Life.