Αυτό που λείπει είναι χρόνος

Είδα και διάβασα πολλά μετά από το πρώτο φιλικό του Άρη μπροστά στο κοινό του. Η δική μου πρώτη εντύπωση για όλο αυτό είναι πως συνήθως στο κλαμπ προκύπτουν αντιδράσεις που σε ένα μεγάλο ποσοστό δεν εδράζονται σε ανάλυση και δεν εκτείνονται σε βάθος χρόνου, απλώς γιατί δεν υπάρχει πια υπομονή. Και το καταλαβαίνω, κοντεύουν 50 χρόνια από το κύπελλο του 70. Υπ’ αυτή την έννοια δε με εξέπληξαν ούτε τα «μη φοβάστε να ονειρευτείτε μπορούμε να πάρουμε πρωτάθλημα», μετά από 4 νίκες σε φιλικά.

Ο Άρης ήταν ασύνδετος και με εξαίρεση ένα «μικτό» 45λεπτο δεν ήταν και καλός κόντρα στη Λάρισα. Ήταν κατώτερος του προηγούμενου ματς που είδαμε. Αλλά υπάρχουν και αιτίες γι’ αυτό:

Δεν μπορείς να είσαι όσο γρήγορος και εκρηκτικός μπορείς, όταν αισθάνεσαι ότι το «πάτημά» σου δεν είναι σταθερό. Δε σου κόβει μόνο ταχύτητα η συγκυρία ενός χλοοτάπητα που δεν έχει «δέσει» ακόμη. Σε κάνει και ανασφαλή, ένα «λάθος» πάτημα σε μια αλλαγή κατεύθυνσης και το «κρακ» στο γόνατο του παίκτη, τελειώνει τη σεζόν και στιγματίζει όλη την καριέρα.

Στην επίθεση, χωρίς το Ντιγκινί, που είχε ενοχλήσεις και με την επιλογή του Ερέρα να παίξει δεξιά ο Γιουνές, η γραμμή είχε «στη θέση του» μόνον έναν, το Ματέο Γκαρσία. Το φετινό ”big thing”.

Στη μεσαία γραμμή, ο Κολάσο ήταν φανερά επηρεασμένος από το γήπεδο. Τον περίμενα πολύ καλύτερο, πιο συμμετοχικό στη δημιουργία του παιχνιδιού. Ο Μπάσα μ’ άρεσε, ελπίζω ότι θα γίνει λίγο πιο εκρηκτικός συν τω χρόνω, αλλά είναι φανερά ένας καλός παίκτης.
Κι ο Ματίγια μ’ άρεσε. Η ικανότητα που έχει να μεταβιβάζει σωστά τη μπάλα πιεζόμενος, είναι δυσεύρετη στην ελληνική λίγκα.

Στο κέντρο της άμυνας η δουλειά θα γίνει, εκεί που φάνηκε ότι υπάρχει θέμα είναι στη λειτουργία των ακραίων μπακ. Οι πάσες στα νώτα τους περνάνε και όσο είναι ασύνδετο το σύνολο, βγάζουν φάσεις για τον αντίπαλο. Όπως και έγινε στο γκολ της ΑΕΛ. Υπάρχει θεματάκι εκεί…

Ο Άρης θα γίνει καλύτερος όσο προσθέτει εργατοώρες το γκρουπ στα πόδια του, είναι βέβαιο. Ο Γκάμα και ο Ντιγκινί είναι σημαντικοί παίκτες, ο Γιουνές επίσης θα παίξει στην κορυφή με τον τρόπο του στράικερ, έχοντας τα ακριβή χαρακτηριστικά.

Δε με «τρόμαξε» ούτε με «χάλασε» το 1-1 σε φιλικό. Μιλάμε για μια νέα ομάδα που χρειάζεται και την τελευταία προπόνηση για να γίνει πραγματικά σύνολο, δεν είναι παράλογο να είναι ασύνδετη σε κομμάτια του παιχνιδιού.

Πιθανολογώ, ας πούμε, ότι αυτό θα το διαπιστώσουν όσοι δουν το αυριανό φιλικό στην Ξάνθη, γιατί θα καταλάβουν ότι οι γηπεδούχοι που άλλαξαν λίγα πράγματα στο ρόστερ θα βγάζουν στο γήπεδο κινήσεις και συνεργασίες από τη δύναμη της συνήθειας.

Το αντικειμενικό συμπέρασμα είναι πως το δυναμικό γέμισε με καλούς ποδοσφαιριστές. Χρόνο χρειάζονται, μοιάζει στα δικά μου μάτια… αναπόφευκτη μια σεζόν στην οποία ο Άρης θα είναι στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας.