Παίζοντας με τις λέξεις, την φωτιά και την Δικαιοσύνη

Ένας ακόμη δικαστικός κύκλος άνοιξε  –υποχρεωτικά- για την ΠΑΕ Ολυμπιακός. Έστω πλημμεληματικού χαρακτήρα, αλλά όπως φαίνεται σταθερά με την ίδια μέθοδο, την ίδια στόχευση και κυρίως δημιουργώντας σταθερά την ίδια εντύπωση:

Πως για κάποιο λόγο ο Βαγγέλης Μαρινάκης και κατ’ επέκταση οι συνεργάτες του δεν είναι «αρεστοί» σε ένα σύστημα εξουσίας.

Διαβάστε επίσης: Με «εγκληματική» παραποίηση της πραγματικότητας η διοίκηση της ΠΑΕ Ολυμπιακός παραπέμπεται σε δίκη για δύο πλημμελήματα

Η απορία φυσικά προκύπτει αβίαστα: Πρέπει απαραίτητα όλοι να τους συμπαθούν όλους; Σε καμία περίπτωση. Όπως σίγουρα δεν είναι κακό και να εκφράζεις τέλος πάντων με έναν τρόπο τα συναισθήματα σου. Αρκεί βεβαίως ο τρόπος αυτός να μην είναι κάθε φορά εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες με δικόγραφα.

Να μην είναι ένα σωρό ακατανόητες εικασίες και υποθέσεις που δημιουργούν εντυπώσεις. Και προς Θεού να μην δίνουν την αίσθηση ακόμη και της εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης στον βωμό μιας ακόμη ιστορίας που συνθέτει «ιστό ομηρίας».

Διότι «Δεν γίνεται να είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για κάποιους ανθρώπους και να μην είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους». Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το είπε….

Τι έχει συμβεί λοιπόν; Η ΠΑΕ Ολυμπιακός ελέγχεται για δυο πλημμεληματικού χαρακτήρα κατηγορίες που δεν θα τις συζητούσε κανείς, αν δεν έμπαιναν στον φάκελο μιας βαρύτατης δικογραφίας όπως αυτή που αφορά στα γεγονότα της 7ης Δεκεμβρίου 2023 έξω από το κλειστό γήπεδο «Μελίνα Μερκούρη» και στοίχισαν τη ζωή του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη.

Γιατί ελέγχεται η ποδοσφαιρική εταιρία, για όσα συνέβησαν έξω από ένα γυμναστήριο βόλει; Και γιατί αυτό συμβαίνει έπειτα από ενάμιση ολόκληρο χρόνο; Αυτές είναι δύο ερωτήσεις που όσο και να το ψάξεις δεν βρίσκεις πειστικές απαντήσεις.

Εν πολλοίς; Η κλήση του Βαγγέλη Μαρινάκη και των συνεργατών του «πατάει» σε μια ανακοίνωση που είχε εκδώσει η ΠΑΕ λίγες ημέρες πριν, για όλα τα… χημικά που «έφαγαν» υποχρεωτικά από την αλόγιστη χρήση της Αστυνομίας  φίλαθλοι, οικογένειες, μικρά παιδία, ποδοσφαιριστές και προπονητές στο «Πανθεσσαλικό» στη διακοπή ενός ματς ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Βόλο.

Πατάει στην «ανακάλυψη» μιας… αποθήκης (μια κατασκευή από νοβοπάν, ένα παράπηγμα κάτω από την εξέδρα) κάτω από τις κερκίδες του γηπέδου «Καραϊσκάκης» από αυτές που υπάρχουν σε όλα τα γήπεδα και στις οποίες οι οπαδοί «φυλάνε» τα πανό που απλώνονται στα γήπεδα.

Και κυρίως… πετάει με μια σειρά από «άλματα» -δεν θα τα τολμούσε οποιοσδήποτε σχετικός με τα σπορ στην Ελλάδα- που ολοκληρώνουν ένα σκεπτικό: Ότι δίνοντας στους οπαδούς προσκλήσεις, ουσιαστικά τους υποστηρίζεις οικονομικά. Άρα ότι αν κάποιοι οπαδοί κατηγορηθούν για την σύσταση και λειτουργία κάποιας οργάνωσης, τότε αυτομάτως εσύ γίνεσαι «χρηματοδότης» της.

Πως κατέληξε σε αυτά τα συμπεράσματα η Δικαιοσύνη; Μεταξύ μας, αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Διότι ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο. Και αυτό είναι το μοναδικό συμπέρασμα με αποδείξεις.

Καμία ΠΑΕ δεν έχει λόγο στη λειτουργία των συνδέσμων φιλάθλων, οι οποίοι λειτουργούν κατά βάση ως σωματεία ούτε βέβαια μπορούν να ελέγξουν εάν ένας σύνδεσμος ή ένα παράρτημά του λειτουργεί νόμιμα ή όχι. Αυτή είναι αποκλειστική ευθύνη των αρμόδιων κρατικών αρχών.

Την επικοινωνία ανάμεσα στις αθλητικές εταιρίες και τους οπαδούς όχι μόνο την καλλιεργεί, αλλά την επιβάλλει το Κράτος διότι εκείνο δεν έχει καταφέρει εδώ και δεκαετίες να βρει έναν τρόπο προσέγγισης.

Και τους χώρους που μπορεί μια ομάδα να παραχωρήσει στους οπαδούς της σε ένα γήπεδο –για την φύλαξη των πανό- τους ελέγχει η Αστυνομία και μόνο αυτή. Μάλιστα στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν καταγεγραμμένες πολλές και αιφνιδιαστικές επισκέψεις της ΕΛΑΣ για τον έλεγχο του παραπήγματος στο «Καραϊσκάκης» πριν από ματς. Και ποτέ δεν βρέθηκε, κάτι παράνομο σε αυτό.

Επιπλέον σε αυτή την λεπτομέρεια έχει κάτι ακόμη σημασία. Και προκαλεί εντύπωση. Στην ομολογία του ο 18χρονος φερόμενος ως δράστης υποστήριξε, ότι οι ναυτικές φωτοβολίδες (μια τέτοια έκοψε δυστυχώς το νήμα της ζωής του Γιώργου Λυγγερίδη) εκλάπησαν από… βάρκες στο Πέραμα. Ότι όσοι συμμετείχαν στα επεισόδια δεν τις πήραν από καμμιά αποθήκη στο Καραϊσκάκη!

Και όσο για την ανακοίνωση του Βόλου; Εκείνη με έναν τρόπο μπήκε στην εξίσωση πολλούς μήνες μετά το τραγικό περιστατικό του Ρέντη. Ο Ολυμπιακός είχε παίξει ποδόσφαιρο την Κυριακή στο «Πανθεσσαλικό». Νύχτες έξω από το γυμναστήριο του βόλει τα γεγονότα. Αγγίζοντας στην «μαύρη» επέτειο της 6ης Δεκεμβρίου. Συμπληρώνονταν 15 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου (06/12/2008) από αστυνομικό. Επέτειος που σε ετήσια βάση βγάζει την Ελλάδα στους δρόμους…

Η αστυνομική αρχή δε στην έκθεση της προσδιορίζει ως αφορμή των συμβάντων στον Ρέντη κατά λέξη τα εξής: «Αφορμή για την εκδήλωση των επιθέσεών τους ήταν η συμπλήρωση δεκαπέντε (15) χρόνων από το θάνατο του ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ Αλέξανδρου (06/12/2008), …»

Ήταν ο άτυχος Γιώργος Λυγγερίδης το πρώτο θύμα τυφλής βίας, έξω από τα ελληνικά γήπεδα; Δεν συγκλονίστηκε η Ελλάδα στην δολοφονία του Άλκη Καμπανού από οπαδούς του ΠΑΟΚ, ή από τον χαμό του Μιχάλη Κατσούρη έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, τότε που η Αστυνομία δεν πήρε χαμπάρι ότι οι χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ διέσχισαν σχεδόν ολόκληρη την ελληνική Επικράτεια;

Στην περίπτωση Καμπανού, οι δράστες σύμφωνα με τη δικογραφία εξοπλίστηκαν και ξεκίνησαν από τον Σύνδεσμο του ΠΑΟΚ που εδρεύει και στεγάζεται στο γήπεδο της Τούμπας. Στην περίπτωση Κατσουρή, οι Ναζί δολοφόνοι Κροάτες διένυσαν 1200 χιλιόμετρα για να σκοτώσουν. Κανείς δεν ενέπλεξε όμως την διοίκηση του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ ή την διοίκηση του Παναθηναϊκού μιας και όπως αποδείχθηκε –στη δικογραφία- οι Κροάτες συνεργάστηκαν με οπαδούς των Πράσινων.

Γιατί λοιπόν ελέγχεται η διοίκηση του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού; Το κατηγορητήριο δεν προσφέρει κάποια απάντηση. Μονάχα απορίες…

MUST READ

LIVE: Άλμπα Βερολίνου - Ολυμπιακός

Και είναι πολλές. Και πολύ πιο εύκολα από ένα κατηγορητήριο έστω πλημμεληματικού χαρακτήρα, σχηματίζουν την εντύπωση πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει κάθε λόγο να σκέφτεται πως σταθερά η δική του περίπτωση και κατ’ επέκταση η περίπτωση του Ολυμπιακού δεν αντιμετωπίζεται με τα ίδια μέτρα και σταθμά. Γιατί «δεν γίνεται να είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για κάποιους ανθρώπους και να μην είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους».