Αυτό που μπορείς, όχι εκείνο που θέλεις…

Δύο φορές. Με τη Μαρίτιμο (κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης) και με τη Ρίο Άβε (απέναντι στη Γκέτεμποργκ). Προκριματικά Αυγούστου, που μετατράπηκαν σε ισάριθμες προκρίσεις στη φάση των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ. Δύο 0-0 στην έδρα που έφτασαν για να γίνει η δουλειά. Μια νίκη και μια ισοπαλία εκτός,όταν ο αντίπαλος υποχρεώθηκε να ανοίξει το γήπεδο. Αυτός είναι ο τρόπος του Πέδρο Μαρτίνς τέτοια εποχή. Τα διαπιστευτήρια του. Αυτός είναι πιθανότατα και ο δρόμος της λογικής, όταν δεν είσαι έτοιμος αλλά ταυτόχρονα είσαι υποχρεωμένος να παίξεις έναν στόχο μέσα στον Αύγουστο.

Για να περάσεις αυτό το εμπόδιο τέτοια εποχή θέλει ρεαλισμό. Σχεδόν κυνισμό. Αλλιώς μπορεί να την πατήσεις από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ (2010) και να βρεθείς να καρδιοχτυπάς στην παράταση με την Αρούκα (2016). Το ξέρει ο Ολυμπιακός καλά. Οι Ερυθρόλευκοι των 14 νέων προσώπων στο ρόστερ, και των μπόλικων αλλαγών που έρχονται και μέσα στον Αύγουστο. Και όταν το ξέρεις, επιβάλλεται να παίρνεις τα μέτρα σου…

Το χθεσινό τεστ με τη Λεγκάνες λοιπόν ήταν μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Του «ξέρω, καταλαβαίνω και προσαρμόζομαι στις απαιτήσεις». Μια δοκιμή εντός έδρας που το βασικό ζητούμενο ήταν να μην νιώσεις απειλή, απέναντι σε έναν αντίπαλο επιπέδου Πριμέρα. Μια πρόβα όπου οι χώροι έμειναν οι κλειστοί, οι γραμμές λειτούργησαν χωρίς ρίσκα, που υπήρχε ο έλεγχος της ροής του ματς αλλά όχι κάτι παραπάνω. Αυτό θέλει ο Μαρτίνς ως σενάριο και κόντρα στη Λουκέρνη σε μια εβδομάδα από τώρα, άρα λογικά έμεινε αρκετά ικανοποιημένος από το χθεσινό δείγμα γραφής. Ικανοποιημένος από το μίνιμουμ που εάν και εφόσον θα αποτελέσει βάση πρόκρισης.

Δεν θα είναι εύκολο για τον Ολυμπιακό να γίνει… Ολυμπιακός έπειτα από τόσες αλλαγές στο ρόστερ. Χρειάζεται χρόνο και το ξέρει μιας και το αντίστοιχο εγχείρημα της επανεκκίνησης το έχει δοκιμάσει μπόλικες φορές τα τελευταία χρόνια.

Το καλοκαίρι του 2010 ο Βαλβέρδε ξεκίνησε με ήττα στο Καυτανζόλγειο από τον Ηρακλή σε ματς που προηγήθηκε στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου. Ακολούθησαν δύο νίκες με το… ζόρι κόντρα στην Κέρκυρα και τον Πανσερραϊκό. Έφτασε Οκτώβρης για να αρχίσει η μπάλα να κυλά σε άλλους ρυθμούς.

Το 2013 με τον Μίτσελ μια συμπτωματική νίκη επί της Καλλονής στο ΟΑΚΑ, άλλη μια με τον Ατρόμητο στο Φάληρο με κόπο και βάσανα. Και εκεί ο Οκτώβρης είναι που άλλαξε τη διαδρομή. Εκείνη η νύχτα στις Βρυξέλλες όπου μια αποστολή… αυτοκτονίας εξελίχθηκε σε θρίαμβο. Αν εκείνη η ομάδα του Σαβιόλα, του Τσόρι, του Μήτρογλου είχε προκριματικά τον Αύγουστο ίσως να μην έφτανε ποτέ ως τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ.

Δεν είναι απλό αυτό που ζητά μέσα στο καλοκαίρι. Όταν φτιάχνεις μια ομάδα από την αρχή και την ίδια στιγμή έχεις στόχους από τον Αύγουστο, επιβάλλεται να πατάς στη γη. Να έχεις υπομονή. Το περσινό παράδειγμα θα πρέπει να είναι οδηγός…αποφυγής. Ο τρόπος που ξεκίνησε η σεζόν, και ο τρόπος που τελείωσε.

Οι Ελβετοί έρχονται τη Πέμπτη με επίσημα ματς στα πόδια τους. Με αγωνιστικό ρυθμό. Αν ο ίδιος αντίπαλος εμφανίζονταν τον Οκτώβρη ο Ολυμπιακός θα ήταν ξεκάθαρο φαβορί. Τώρα θα γίνει μάχη. Και στις μάχες αυτού του τύπου τον πρώτο λόγο τον έχει ο πιο προσεκτικός. Εκείνος που ξέρει και καλύπτει τις δικές του αδυναμίες.

MUST READ

Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)

Να γίνει η δουλειά λοιπόν. ΝΑ κυλήσει με ασφάλεια ο Αύγουστος. Να μπει η ομάδα στους ομίλους. Και τα υπόλοιπα στη συνέχεια. Όταν το παζλ θα είναι συμπληρωμένο. Όταν ο προπονητής θα μπορέσει να δουλέψει σε συνθήκες φυσιολογικές. Όταν κάθε ραντεβού στον Ρέντη θα φέρνει τον Ολυμπιακό 2018-19 ένα βήμα πιο κοντά στην εικόνα που θέλει. Τις εντυπώσεις ας τις συζητήσουμε από τον Οκτώβρη, σε μια σεζόν πολύ απαιτητική με μεγάλο ανταγωνισμό εντός των συνόρων.