Εθνική Ελλάδας: Για την ανατροπή με οδηγό έναν μικρό δαίμονα και σύμμαχο τις λεπτομέρειες…

Ενα ημίχρονο της προκοπής κι ένα πεταμένο στα σκουπίδια. Οι Σκωτσέζοι στηριγμένοι στην ποιοτική μεσαία γραμμή του με του ΜακΤομινέι, ΜακΚιν και Γκιλμουρ, πήραν χωρίς να κοπιάσουν ιδιαίτερα, τον έλεγχο του παιχνιδιού στο πρώτο ημίχρονο και έμοιαζαν ελαφρώς καλύτεροι χωρίς να βγάζουν τη μεγάλη φάση για γκολ. Το πέτυχαν από ένα ατσαλο μαρκάρισμα του Ρότα και άνοιξαν το σκορ με πέναλτι.

Η Εθνική μας ένοιαζε κομμένη στη μέση. Ανάπτυξη με βαθειές μπαλιές
και την μπάλα να ταξιδεύει από αέρος δεν νοείται για ομάδα του Γιοβάνοβιτς. Οι Σκωτσέζοι έκανα δύο φάσεις για γκολ μέχρι να λήξει το πρώτο ημίχρονο κι αυτό ήταν όλο. Στην επανάληψη περιορίστηκαν σε παθητικό ρόλο.

Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός – Ερυθρός Αστέρας 73-81: Αγνώριστος στο ΣΕΦ

Προσοχή τώρα. Όταν μιλάμε για αγωνιστική μεταμόρφωση της Εθνικής ομάδας δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι στην ποδοσφαιρική παράδοση των Σκωτσέζων να επιστρέφουν στην άμυνα τους και να περιορίζονται στην διατήρηση του αποτελέσματος. Αυτό έκαναν στην προκειμένη περίπτωση και το έκαναν πετυχημένα.

Ναι, οι διεθνείς μας ανέβασαν την απόδοσή τους και κυκλοφόρησαν την μπάλα υπακούοντας στις εντολές του προπονητή τους αλλά και οι αντίπαλοι τους αμύνθηκαν μεθοδικά και με σχεδίου. Το σχέδιο ήταν να οδηγήσουν τους διεθνείς μας στα πλάγια και να τους αναγκάσουν να επιχειρούν σέντρες κατά βούληση. Η Εθνική κερδίσω το ένα κόρνερ μετά το άλλο, ο Τσιμικας γέμιζε στην περιοχή του τερματοφύλακα Γκόρντον αλλά οι Σκωτζεζοι πετούσαν τη μπάλα σε κόρνερ χωρίς να ιδρώνει το αυτί τους.

Η διαφορά μας ήταν στις λεπτομέρειες. Εκεί η Εθνική είχε την τύχη να της γυρίζει την πλάτη. Το μαρκάρισμα του Ρότα ήταν ελάχιστα εκατοστά μέσα στην περιοχή και πέναλτι. Το μαρκάρισμα πάνω στον Φούντα ήταν ελάχιστα έξω και φάουλ. Το έξοχο πλασέ του Τζιόλη στη σέντρα του Κωνσταντίνου Καρέτσα πήγε στο δοκάρι. Οι λεπτομέρειες που λέγαμε. Κι εδώ είναι η ώρα να υποκλιθουμε στο θράσος και το ταλέντο ενός παιδιού δεκα εφτά ετών.

Μικρότερος και από τους Κωστούλα, Μουζακίτη είναι ο νεαρός που έμαθε και παίζει μπάλα στο Βέλγιο. Θρασύς γιατί με το που μπήκε άρχισε αυτός να παροτρύνει τον κόσμο να στηρίξει ακόμα περισσότερο την ομάδα κάνοντας τις σχετικές χειρονομίες στην εξέδρα. Ταλέντο γιατί έψαξε αμέσως το γκολ και πήγε κατευθείαν στην προσωπική ενέργεια και μάλιστα πάνω σε έναν από τους καλύτερους αριστερούς μπακ στον κόσμο, τον Ρόμπερτσον. Τον βλέπαμε και τραβάμε τα μάτια μας. Τα τρίβαμε γιατί δεν τον ξέραμε και γιατί δεν περιμέναμε ότι θα κάνει τέτοια πράγματα από το πρώτο παιχνίδι. Μπράβο σε όσους κινήθηκαν με ταχύτητα και τον έπεισαν να φορέσει τα εθνικά μας χρώματα κι όχι εκείνα του Βελγίου.

Ο Γιοβάνοβιτς έκανε αλλαγές για να αυξήσει την πίεση στον αντίπαλο αλλά ίσως ο Βαγγέλης Παυλίδης με χρειαζόταν νωρίτερα στο ματς ενώ η αντικατάσταση του δραστήριου Τζόλη θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ωστόσο αυτές είναι κρίσεις με σχετική σημασία. Αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι η επαναφοράς στις γνωστές εργοστασιακές ρυθμίσεις του Γιοβάνοβιτς κατά το δεύτερο ημίχρονο μας έπεισαν ότι την Κυριακή στην Γλασκώβη υπάρχουν περιθώρια για την ανατροπή.

Αρκεί να πιάσουμε απόδοση σαν κι αυτή του δεύτερου ημίχρονου και να μην μας γυρίσει την πλάτη η τύχη. Οι Σκωτζεζοι έχουν ξεκάθαρο προβάδισμα αλλά τίποτα δεν έχει χαθεί. Κι αυτός ο μικρός δαίμονας, ο Κωνσταντίνος Καρέτσας, ίσως μας επιφύλασσε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό…