Ο όλεθρος στο Μάτι καθυστέρησε το αλισβερίσι στη λίγκα!

Όπως -φαντάζομαι- γίνεται εύκολα κατανοητό, η προγραμματισμένη για χτες υπογραφή της προκήρυξης του πρωταθλήματος και η διεξαγωγή της κλήρωσης αναβλήθηκαν διότι ΔΕΝ υπάρχουν προτάσεις τηλεοπτικές τέτοιες που να ικανοποιούν, έστω κατ’ ελάχιστο, τις άνευ συμβολαίου με κανάλι έξι ομάδες (εξαιρώ τον Άρη καθώς φαίνεται ότι καταλήγει στη Nova) από τις 16…

Οι άκαρπες ημέρες που μεσολάβησαν έως χθες (από εκείνο το «καλό καλοκαίρι και καλή τύχη» του Βασιλειάδη) επιβεβαίωσαν απλώς τον άλυτο κόμπο, ενώ τα όσα είπε ο πρόεδρος της λίγκας περί «χρόνου για να μελετηθούν οι προτάσεις που έχουν οι ΠΑΕ στα χέρια τους» είναι «παρηγοριά στον άρρωστο»: Άλλο επιδιώκουν και το εξέφρασε κεκαλυμμένα ο κ. Μπαταγιάννης στην αποστροφή του ότι όλη την περασμένη εβδομάδα δεν είδαν τον υφυπουργό επειδή είχε σοβαρά ζητήματα (εννοώντας το τρέξιμο όλης της κυβέρνησης εξαιτίας του ολέθρου στο Μάτι)…

Ξέρουν καλά στον συνεταιρισμό πως μοναδική τους λύση είναι η ΕΡΤ και το δώρο (κακώς, αλλά το γιατί αναλύθηκε σε άλλο προγενέστερο άρθρο) που τους έταζε -αλλά το έπαιζαν σκληροί- ο Βασιλειάδης προ μηνός. Εξ ου και η ατάκα του προέδρου της Super League «είμαστε οι τελευταίοι που θα ναυαγήσουμε μια συζήτηση, έχουμε κάνει δεκτά τα 9/10 της πρότασης της Πολιτείας»! Τουτέστιν, «νέα γέφυρα» με όπλο τη «δημοφιλία» του ποδοσφαίρου μας, όπως ο ίδιος ο κ. Μπαταγιάννης είχε εξηγήσει νωρίτερα στις δηλώσεις του (ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί του και αδιάφορα πώς ορίζεται μια δημοφιλία -σκέτα, συγκριτικά κ.λπ.)…

«Νέα γέφυρα», λοιπόν, τώρα που «κρυώνουν», που κάπως απομακρύνονται χρονικά τα τραγικά γεγονότα, μήπως και στο αλισβερίσι τον πείσουν (στοιχηματίζω ότι το «επικοινωνιακό όφελος» θα το χρησιμοποιούν οι σατανάδες ως επιχείρημα στη νυν στριμωγμένη κυβέρνηση) να ξεχάσει προσωρινά την απαίτηση για 12 ομάδες το 2020, να τους δώσει τα εκατομμύρια (μας) μέσω ΕΡΤ και η σαπουνόπερα να λάβει τέλος…

Μα είναι δυνατόν, θα αναρωτηθείτε, με κοντά 100 νεκρούς, αγνοούμενους, χιλιάδες ξεσπιτωμένους, κατεστραμένους, μυριάδες δυστυχισμένους και μια μαυρίλα απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα να τολμήσουν σοβαρά, ένθεν και ένθεν, να συνεχίσουν το παζάρι του παραλόγου τόσων μηνών; Ελπίζω πώς όχι. Πως κάποιος νουνεχής, με ελάχιστη ευαισθησία, θα βρεθεί να σταματήσει ακόμα και τους τάχα μου ρεαλιστές τού «η ζωή συνεχίζεται»…

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Ελπίζω, αλλά μετά από δεκαετίες επαγγελματικής συναναστροφής με τους ποδοσφαιρικούς μας παράγοντες και τους αντίστοιχους πολιτειακούς ταγούς, αν στοιχημάτιζα θα πόνταρα σ’ αυτούς και στα χατήρια που θα τους γίνουν άμεσα -ως άλλοι «πληγέντες»- κι όχι στα λογικά και ηθικής τάξης βήματα…