Παναθηναϊκός : Έκλεισε με ιδανικό τρόπο το ρόστερ

Ντεσόν Τόμας λοιπόν. Δεν θα έλεγα ότι η επιλογή του ενθουσίασε τον κόσμο των πρασίνων, που ίσως να περίμεναν μια ακόμη υπέρβαση στη συγκεκριμένη θέση. Είναι λιγότερο λαμπερός από τον προκάτοχο του, αλλά μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο χρήσιμος. Από την μεταγραφή αυτή προκύπτει ότι ο Καταλανός τεχνικός δεν ήθελε ένα τεσσάρι που να κοιτάει περισσότερο προς το πέντε, αλλά έναν παίκτη που να μπορεί να κατέβει εύκολα στη θέση τρία.

Ο Τόμας είναι μια τέτοια περίπτωση. Προτιμήθηκε αντί του Ουάιτ πρώτον γιατί ο πρώην Αμερικανός του Άρη δεν έχει ξεμπερδέψει με την παραμονή του ή όχι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και δεύτερον γιατί έχει σαφέστατα πιο πολλές παραστάσεις από μια διοργάνωση σαν την Euroleague. Ο Τόμας μετράει ήδη τέσσερις σεζόν στην κορυφαία διοργάνωση με τέσσερις διαφορετικές ομάδες.

Τον πρωτοείδαμε τη χρονιά 2013-14 με τη μικρούλα Ναντέρ και στη συνέχεια με τις φανέλες των Μπαρτσελόνα, Εφές και Μακάμπι. Στο πέρασμα του μάλιστα από την Βαρκελώνη είχε συνεργαστεί πάλι με τον Πασκουάλ που θα τον βρει φέτος στο ΟΑΚΑ.

Πάμε να δούμε τώρα τι χάνει και τι κερδίζει ο Παναθηναϊκός από την παρουσία του νέου του τεσσαριού σε σχέση με τον Κρις Σίνγκλετον. Ο προκάτοχος του ήταν σίγουρα πιο μεγάλη κλάση.

Καλύτερος σουτέρ και ριμπάουντερ, μεγαλύτερη προσωπικότητα, αλλά και ένας παίκτης που πάντα έπαιζε με βάση το δικό του ένστικτο χωρίς να μπαίνει σε συστήματα και καλούπια. Αντίθετα ο Τόμας είναι πιο πολύ αυτό που λέμε παίκτης ομάδας.

Είναι αξιόπιστος σουτέρ από μακρινή απόσταση και καλός ριμπάουντερ. Υστερεί στην αθλητικότητα, αλλά ο Πασκουάλ ξέρει πως αυτό καλύπτεται από τους άλλους που διαθέτει στο τρία και στο πέντε. Για παράδειγμα φανταστείτε μια πεντάδα με τριάρι τον Θανάση, τεσσάρι τον Τόμας και πεντάρι το Λάσμε ή τριάρι τον Τόμας, τεσσάρι τον Γκιστ και πεντάρι πάλι τον Γκαμπονέζο.

Που έχουν θέμα αυτά τα σχήματα με την αθλητικότητα; Πουθενά. Πέρα από τις μειώσεις στο μπάτζετ της ομάδας, ο φετινός μεταγραφικός της σχεδιασμός μαρτυρά και την προσπάθεια του προπονητικού τιμ να βάλει στο ρόστερ παίκτες με διάθεση να προσφέρουν περισσότερο στο σύνολο και λιγότερο στην προσωπική τους στατιστική.

Όλοι οι Αμερικανοί ή ξένοι γενικότερα, μην ξεχνάμε ότι ο Λάσμε είναι από την Γκαμπόν, είναι αυτό που λέμε ευρωπαϊκής νοοτροπίας και προδιαγραφών. Έχουν μεγάλη εμπειρία από την Euroleague και είναι άτομα με θέληση να πειθαρχήσουν στις νόρμες του προπονητή τους. Ακόμα και ο Λάνγκφορντ ήρθε σε μια προχωρημένη ηλικία και με ξεκαθαρισμένους όρους ως προς το ρόλο και τη συμμετοχή του.

Εν ολίγοις οι πράσινοι έβαλαν στην μηχανή τους ένα επιπλέον πολυεργαλείο. Έναν παίκτη που κουμπώνει ιδανικά τόσο στο τέσσερα, που θα είναι και η βασική του θέση, όσο και στο τρία αν χρειαστεί να κατέβει.

Έναν παίκτη που δεν » κόβει» τον δρόμο και στο μεγάλο στοίχημα της επόμενης σεζόν, τον Ντίνο Μήτογλου, αφού μπορούν άνετα να συνυπάρχουν μέχρι και στην ίδια πεντάδα αν το θελήσει ο Τσάβι. Έναν Αμερικανό με ευρωπαϊκή νοοτροπία και ομαδικό πνεύμα.

Μια επιλογή που σε συνδυασμό με την παραμονή του Ματ Λοτζέσκι, στην εξάδα των ξένων αυτή τη φορά, δίνει την δυνατότητα στον Καταλανό προπονητή του τριφυλλιού να αλλάζει πρόσωπα και σχήματα με ευκολία και να απειλεί πολύ από τρίποντο. Όλα αυτά βέβαια μένει να φανούν στο παρκέ. Ένα όμως είναι σίγουρο.

Ο φετινός Παναθηναϊκός πέτυχε δύο πολύ σημαντικά πράγματα στον καλοκαιρινό του προγραμματισμό. Πρώτον έκανε πράξη τον ισχυρό ελληνικό κορμό, που ήθελε όσο τίποτε άλλο και ο διοικητικός του ηγέτης.

Μάλιστα για πρώτη φορά μετά από χρόνια παρουσιάζεται καλύτερος από τον αιώνιο αντίπαλο του στον τομέα αυτό. Δεύτερον πήρε ξένους με ευρωπαϊκή σκέψη και όχι των ανοιχτών γηπέδων των Η.Π.Α. Αν θέλεις να πας μακριά δεν μπορείς να πας με παίκτες τύπου Τζέιμς, πήγε για μένα στην ιδανική γι΄αυτόν ομάδα, Ρίβερς και Σίνγκλετον ή τουλάχιστον όχι έχοντας όλους αυτούς μαζί.