«Θυμήθηκε» την πολιτική ευθύνη, ξέχασε την συγγνώμη…

Δεν είχε την ευθύτητα να απευθυνθεί στους πολίτες. Έστησε μπροστά του κάμερες και υπουργούς για να αναλάβει απλά την πολιτική ευθύνη λες και μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Την ανέλαβε με μασημένα λόγια και άφησε να εννοηθεί ότι κάποια στιγμή αργότερα μπορεί να ζητήσει τις παραιτήσεις κρατικών αξιωματούχων και υπουργών. Ήταν κατώτερος των περιστάσεων.

Όσοι τον δικαιολόγησαν γιατί το καλοκαίρι του 2015 συνθηκολόγησε και υποτάχτηκε τώρα τι θα βρουν για να τον δικαιολογήσουν. Που είναι η συντριβή ενός πρωθυπουργού που επικαλείται το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Τόσο πολύ βαριά του έπεφτε μια πλήρης και απόλυτη συγνώμη για την τραγωδία στο μάτι της Αττικής. Μια συγνώμη έστω καθυστερημένη και ατελής δεν μπόρεσε τελικά να βγει από το στόμα ενός πρωθυπουργού που επί θητείας του η ελληνική κοινωνία μετράει ανείπωτα ανθρώπινα δράματα στη Μάνδρα και στο Μάτι.

Επειδή το ηθικό πλεονέκτημα για το οποίο μιλάει ο ίδιος και όσοι εξακολουθούν να τον υποστηρίζουν πρέπει να του θυμίσουμε ότι αυτό η Αριστερά το κατέκτησε στα πεδία των μαχών για την απελευθέρωση της πατρίδας με την αγέρωχη στάση των μελών της στου τόπους της εξορίας, των βασανιστηρίων και μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ήταν πλεονέκτημα που πρόκυπτε από την ανιδιοτέλεια των αριστερών, την διάθεσή τους για κοινωνική προσφορά, την πρόταξη τους «εμείς» πάνω από το «εγώ».

Θα έπρεπε να γνωρίζει ο πρωθυπουργός ότι το ηθικό πλεονέκτημα δεν είναι τίτλος που απονέμεται και εξαργυρώνεται. Είναι αρετή που πρέπει να σε συνοδεύει και να της ανανεώνεις καθημερινά. Είναι ιδιότητα που δεν γίνεται σημαία ευκαιρίας για να την ανεμίζεις στα μούτρα των αντιπάλων σου. Σου την αναγνωρίζουν δεν την απονέμεις στον εαυτό σου. Δεν έπεισε ο πρωθυπουργός με αυτά που είπε ενώπιον του υπουργικού του συμβουλίου.

Θα έπειθε ενδεχομένως, αν αυτά που είπε το απόγευμα της Παρασκευής τα έλεγαν το απόγευμα της Πέμπτης ο κ. Τόσκας, ο κ. Τζανακόπουλος και οι επιτελείς της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας. Αυτοί βγήκαν και είπαν πως όλα καλά τα έκαναν κι αν τους τύχαινε πάλι τα ίδια θα έκαναν. Ο κόσμος αγανάκτησε από την άθλια εικόνα και τα λεγόμενά τους και ο κ. Τσίπρας την άλλη μέρα μπροστά στην κατακραυγή επιχείρησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Άδειασε κάποιους υπουργούς και επιτελείς για να διασώσει όπως-όπως το κύρος της κυβέρνησης του. Ο κόπος του είναι μάταιος. Οι κυβερνητικές ευθύνες για την τραγωδία είναι δεδομένες.

Ένας πρωθυπουργός που ήταν προβληματισμένος για το πολιτικός κόστος κι όχι συγκλονισμένος από την τραγωδία ήταν αυτός που είδαμε το απόγευμα της Παρασκευής. Κάθε μέρα που περνάει έρχονται στο φως οι κραυγαλέες ανεπάρκειες της κρατικής μηχανής και η έλλειψη συντονισμού από την πλευρά της κυβέρνησης. Τίποτα δεν μπορεί να ξεπλύνει την κυβέρνηση από τις κολοσσιαίες ευθύνες της για την καταστροφή στο Μάτι.

Ο Αλέξης Τσίπρας μέτρησε σωστά αν και με καθυστέρηση το πολιτικό κόστος. Για την ανθρώπινη τραγωδία όμως δεν βρήκε να ψελλίσει μια συγνώμη, την συγνώμη της συντριβής. Το ηθικό πλεονέκτημα για το οποίο κάνει λόγο δεν το έχασε γιατί δεν του ανήκει. Αυτό είναι υπόθεση της Αριστεράς, από την οποία ο ίδιος και η κυβέρνησή του έχουν απομακρυνθεί…