Πότε έπινε καφέ με τον Θεό, ο Αμβρόσιος;

Αν υπάρχει κάτι θετικό που προκύπτει από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική, είναι η άμεση ανταπόκριση των πολιτών, για πάσης φύσεως βοήθεια στους πληγέντες.

Με το κράτος να απέχει και να εμφανίζεται μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, αν υπάρχουν κάποιοι που καταφέρνουν να απαλύνουν τον πόνο αυτών των ανθρώπων, είναι όσοι δεν είχαν καμία υποχρέωση να το κάνουν.

Κάτι που μεταξύ άλλων αναδεικνύει το ευμετάβλητο και ακατανόητο της ανθρώπινης φύσης, αρκεί να σκεφτείς πως μια μέρα πριν τις πυρκαγιές, κάποιοι από εκείνους που βοήθησαν τους πληγέντες μπορεί να μάλωναν με τους τελευταίους, για τα κόμματα, το ποδόσφαιρο ή για μια θέση πάρκινγκ.

Ο πόνος τελικά είναι στ’ αλήθεια το πιο δυνατό συναίσθημα κι αφού είναι επιλογή να μας ενώνει μόνο αυτός, είναι δικό μας πρόβλημα και κανενός άλλου. Όπως και να ‘χει, αξίζουν πολλών συγχαρητηρίων όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι που έσπευσαν να βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν.

Ότι ισχύει για το κράτος που ακόμα και με πενιχρά μέσα, αν έχει βούληση μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών ή να την κάνει λιγότερο ανυπόφορη τέλος πάντων, ισχύει και για τον κόσμο. Έστω και τα λίγα λεπτά που θα ξοδέψει κάποιος από το χρόνο του, συνιστούν προσφορά. Στα δικά μου μάτια την ίδια αξία έχουν τα χρήματα που προσέφεραν ο Σαββίδης και ο Μαρινάκης, με το μπουκάλι νερό που έδωσε η κυρία Μαριγώ από τα Πετράλωνα ή ο κυρ Θανάσης που διέθεσε τη βάρκα του αναζητώντας αγνοούμενους.

Ορισμένες φορές φτάνουμε στο άλλο άκρο, της κακίας, διαβάζεις ένα εγκωμιαστικό σχόλιο για την προσφορά κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία και ο εξυπνάκιας απαντά «σιγά τα’ αυγά, τόσα λεφτά έχει». Το θέμα όμως δεν είναι αν έχει, αλλά ότι δίνει κιόλας. Το 1εκ που προσέφερε ένας εφοπλιστής, έχει αναλογικά την ίδια αξία με τα 2ευρώ του καλοπληρωμένου μισθωτού στην εποχή πριν την κρίση. πόσοι από αυτούς, έδιναν 2 ευρώ σε κάποιον επαίτη;

Γράφονται και άλλα, πως ο γιατρός που ανακοινώνει στο facebook πως προσφέρει τις υπηρεσίες του χωρίς αμοιβή σε όσους το έχουν ανάγκη, ή ο ηθοποιός που διαθέτει με τον ίδιο τρόπο το εξοχικό του για να φιλοξενήσει οικογένειες άστεγων, το κάνουν για τη λεζάντα τους.

Θα ήθελα πολύ να μάθω, με ποιον διαφορετικό τρόπο θα μπορούσαν να το κάνουν, να πάρουν τα βουνά και να ρωτάνε όσους έβρισκαν στο διάβα τους, αν θέλουν βοήθεια; Ακόμα κι αν αυτός είναι ο λόγος, το θέμα είναι πως με προσωπικό κόστος ανακουφίζουν έστω και κατ’ ελάχιστο κάποιους ανθρώπους.

Αν υπάρχει κάτι που με εξοργίζει πραγματικά, είναι η υποκρισία τηλεοπτικών-ραδιοφωνικών σταθμών κατά βάσει, που σε τέτοιες στιγμές καλούν πάντα τους πολίτες να μαζέψουν τρόφιμα,  φάρμακα ή ότι άλλο δύναται να προσφέρουν, πλασάροντας την πρωτοβουλία τους με τον τίτλο «ο Αντένα δίπλα στους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, φέρτε μας ότι μπορείτε στη διεύθυνση του σταθμού».

Στην πραγματικότητα πουλούν φιλανθρωπία με τις πλάτες άλλων, κανένας Αντένα και κανένας σταθμός που προσπαθεί να φορέσει τη μάσκα του καλού Σαμαρείτη κατ’ αυτόν τον τρόπο, νοιάζεται για τους πληγέντες. Διαφήμιση θέλουν να κάνουν και μάλιστα δωρεάν.

Ο ΣΚΑΙ ας πούμε το έχει αναγάγει σε επιστήμη εδώ και χρόνια, φέρτε μας φάρμακα, κουβέρτες, τρόφιμα ή νερά, να τα βάλουμε σε σακούλες με το σήμα του σταθμού και να τα μοιράσουμε, για να το πουλήσουμε μούρη προβάλλοντας τους εαυτούς μας στα δελτία μας, για να λέει ο κόσμος «πω πω τι καλός άνθρωπος αυτός ο Αλαφούζος».

Ο τελευταίος βέβαια δε δίνει ούτε σεντ, πουλάει μούρη όμως με το υστέρημα των άλλων. Αν ο Κυριακού, ο Αλαφούζος ή όποιος άλλος θέλουν να βοηθήσουν, ας βάλουν στο χέρι στην τσέπη τους κι ας δώσουν ότι θέλουν ή μπορούν.

Αν πάλι δε θέλουν, εννοείται πως δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν είναι πρέπον να μέμφεσαι ανθρώπους που στέκονται απαθείς, ακόμα κι αν έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν. Δικαίωμα τους.

Ο αδιάφορος του σήμερα όμως αύριο μεθαύριο ενδεχομένως να ενδιαφερθεί, ο Φαρισαίος καναλάρχης που παριστάνει τον φιλεύσπλαχνο με το ευρώ του χαμηλοσυνταξιούχου, θα επιζητά μονίμως τέτοιες στιγμές, για να φορέσει ανθρώπινο προσωπείο…

ΥΓ, Μεταξύ άλλων τις τελευταίες ημέρες, σχολιάστηκαν με καυστικό τρόπο και οι δηλώσεις ενός ιερωμένου, που υποστήριξε πως «ο άθεος Τσίπρας επισύρει την κατάρα του Θεού»

Ξεπερνάω εντελώς το διχαστικό του λόγου του, όπως και τη χρονική στιγμή που επέλεξε να μιλήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ακόμη και την εμφανή εμπάθεια, που δε συνάδει με το ράσο που φοράει.

Και οι ιερωμένοι άλλωστε άνθρωποι είναι, όσο κι αν οφείλουν να δίνουν το καλό παράδειγμα, έχουν κι αυτοί τα κουσούρια και τις αδυναμίες τους, όπως όλοι.

Το πραγματικά μεμπτό είναι η ερμηνεία της Θεϊκής Βούλησης. το ότι συνιστά τη μέγιστη ύβρι είναι βασικός κανόνας της θρησκείας που πρεσβεύει. Ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει τους λόγους που ο Θεός επιτρέπει να συμβεί κάτι, είτε είναι καλό, είτε κακό, αυτό λένε τα Ιερά βιβλία και οι Άγιοι.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Πως γνωρίζει άραγε ο Αμβρόσιος το σκεπτικό του Θεού, μήπως έπιναν καφέ παρέα και του το εκμυστηρεύτηκε πάνω στην κουβέντα?