Το μόνο που μας έχει μείνει είναι η ανθρωπιά μας

Δύο μέρες με κομμένη την ανάσα. Διάβαζα ότι μπορούσα. Βασικά ήταν στιγμές που περισσότερο διάβαζα τις ειδήσεις, παρότι έκανα κάτι άλλο. Με τι να ασχοληθώ.  Με τον αθλητισμό; Μα πως; Δεν γίνεται. Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους.

Πως έφυγαν έτσι τόσοι άνθρωποι,  άλλοι τόσοι αγνοούνται,  περιουσίες έγιναν στάχτη. Παρότι έβαλα να παρακολουθήσω το φιλικό προετοιμασίας του Ολυμπιακού με την Αϊντχόφεν (ο 84χρονος πατέρας μου έχει πλέον μόνο τον Ολυμπιακό ως καθημερινότητα του),  δεν υπήρχε καμία όρεξη για να ασχοληθώ με το οτιδήποτε.

Αυτές τις ημέρες καταλάβαμε για άλλη μια φορά ότι είμαστε μόνοι μας. Επίσης καταλάβαμε όμως ότι μπορούμε να είμαστε και όλοι μαζί.Μια γροθιά. Ο ένας να βοηθάει τον άλλο με αγάπη. Χωρίς να περιμένεις να πάρεις πίσω. Απλά. Ανθρώπινα.

Με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο προσφέροντας ότι πολυτιμότερο έχεις. Ελπίδα. Συμπαράσταση με κάθε τρόπο σε αυτούς που έχουν πληγεί από αυτήν την τραγωδία. Θα μπορούσες να είσαι εσύ και γω. Ξέρω ότι δεν είναι η ώρα για υποδείξεις,  αλλά ειλικρινά θα ήθελα και άλλους σαν τον Γιώργο Μπογρη αυτήν την στιγμή.

Και άλλους σαν τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο που δίνει τα έσοδα του μαγαζιού του στους πληγέντες,  κι αλλους σαν τον Μάικ Ευαγγελιτση και τον Μιχάλη Πελεκάνο που δίνουν τα σπίτια τους για να φιλοξενήσουν τους ανθρώπους που είδαν την τύχη να τους γυρνάει την πλάτη.

Ανώνυμα.. Δεν χρειάζεται να το πάρουμε χαμπάρι τα Μέσα για να το δημοσιοποιήσουμε. Ο αθλητισμός ενώνει και τώρα είναι μια ακόμα ευκαιρία να το πράξει αυτό. Να αποδώσουμε τώρα ευθύνες είναι το πιο εύκολο. Το δύσκολο είναι να αγαπήσουμε τον συνανθρωπό μας,  αν και αυτές τις ημέρες είναι συγκινητική η προσπάθεια όλων. Χρειαζόμαστε κι άλλο όμως.  Όχι μόνο στις τραγωδίες να είμαστε άνθρωποι και μετά να γινόμαστε και πάλι κτηνη.

Εξάλλου σαν λαός έχουμε τα στραβά μας αλλά και τα πολύ καλά μας. Η προσπάθεια να συνεχιστεί. Και να μην ξεχαστεί τις επόμενες ημέρες στις παραλίες και τα ξενύχτια καθότι καλοκαίρι.

Υ. Γ.  Αρνούμαι να γράψω για το οτιδήποτε αθλητικό. Μην με ρωτάτε τσάμπα,  δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθώ τώρα. Καμία όρεξη. Αλλά προέχουν. Μόνο μπράβο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός για την κίνηση της και τα λεφτά που θα δοθούν,  στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός για τα φάρμακα και την βοήθεια,  στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ που τα έσοδα του αγώνα με την Βασιλεία πήγαν στους συνανθρώπους μας.

Υ. Γ. 2 Τέτοια τραγωδία,  αναλγησία στην πολιτεία, καμία παραίτηση.  Για τους τύπους. Λίγη τσίπα ρε γαμωτο. Όποιος και να είναι.  Δεν υπάρχουν κόμματα αυτήν την δύσκολη στιγμή.

Υ.Γ. 3 Τους κυνηγάτε,  τους αφορίζετε,  αλλά οι οργανωμένοι οπαδοί ήταν και πάλι εκεί.  Ανεξαρτήτου χρώματος.. Τεράστιο Respect σε όλους.

Υ.Γ.4 Το να βλέπεις ανθρώπους από άλλες χώρες να σε ρωτούν αν είσαι καλά και αν θέλεις βοήθεια είναι κάτι πρωτόγνωρο. Και ξέρετε ποιοι είναι αυτοί που έχουν δείξει την μεγαλύτερη ευαισθησία; Άνθρωποι από την Τουρκία. Εντάξει είμαστε;

Υ. Γ. 5 Οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις είναι προσωπικό μου δικαίωμα. Αλλά…

Με προσευχές δεν γίνεται τίποτα.  Και για έναν Αμβρόσιο θα υπάρχουν πόσοι πυροσβέστες που θα γίνουν την ψυχή τους για 900 και κάτι ευρώ. Ναι αυτούς που κάποιοι γελοίοι τους είπαν παιδιά του ταβλιού. Τις εκκλησίες όμως δεν τις είδα να ανοίγουν. Λεφτά από εκεί δεν είδα να έρχονται. Βοήθεια μέσα από αυτές και όχι από τον κόσμο που προσέχεται στους ναούς.  Πουθενά.

Και έχεις το θράσος μεσιέ με τα ράσα να κάνεις και πολιτική. Ντροπή αισθάνομαι για σένα..

Υ. Γ. 6 Θέλετε να αποδείξετε ότι είστε μαζί μας;  Καμία άδεια στις καμένες περιοχές,  μελέτη για αναδάσωση,  μέριμνα για να μην συμβεί παρόμοια τραγωδία. Όχι να δούμε επενδύσεις επάνω σε νεκρούς.. Πράξεις και από εσάς και όχι μόνο από τον απλό τον κόσμο. Γιατί το να… γλυτώσουν οι πληγέντες τον ΕΝΦΙΑ και κάποια φορολογία είναι το λιγότερο και δεν καλύπτει τον πόνο.