Ένας χρόνος Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ – Η ημέρα που ο Ολυμπιακός έκανε στροφή στην old school φύση του

Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα του Λιμανιού. Της παρέας. Της οικογένειας. Του μόχθου και της εργατικής τάξης. Η ομάδα του πάθους, των ακραίων συναισθημάτων. Ένα κίνημα, που ξεκίνησε από το Λιμάνι του Πειραιά και κυριάρχησε στον ελληνικό αθλητισμό και την ελληνική κοινωνία. Απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας, κυρίως τα λαϊκά στρώματα, ταυτίστηκαν με αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Ακολούθησαν το Ερυθρό και το Λευκό της φανέλας. Ερωτεύτηκαν τη brutal φύση της ομάδας. Τη refuse to lose πλευρά του, που ακολουθεί τον σύλλογο από τη γέννησή του. Στη σεζόν τον 100 χρόνων του, λοιπόν, ο Ολυμπιακός κατάφερε να βρει έναν προπονητή, που έφερε στο σήμερα, στοιχεία που πάντα ακολουθούν τον σύλλογο. Αλλά που κάπου στον δρόμο και με την κεκτημένη ταχύτητα της «νέας εποχής» και της «εξέλιξης» του ποδοσφαίρου, είχαν μείνει στο συρτάρι.

Ηταν 10 Φεβρουαρίου 2024. Ακριβώς πριν από έναν χρόνο. Τότε που ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και πήρε τον δρόμο για το Γεώργιος Καραϊσκάκης. Εκείνη την ημέρα, ο Ολυμπιακός, με τον (μετέπειτα… δις πρωταθλητή Ευρώπης) Σωτήρη Συλαϊδόπουλο στον πάγκο του, ισοπέδωσαν τον ΟΦΗ με 4-0. Βγάζοντας τη σκόνη της αρνητικότητας, που είχε καλύψει την ομάδα στην περίοδο Καρβαλιάλ. Ο Βάσκος τεχνικός απόλαυσε το θέαμα. Στο τέλος του αγώνα μίλησε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Εδωσαν τα χέρια. Υπέγραψε. Μόνο για έξι μήνες αρχικά. Διότι «να δείτε εάν σας κάνω. Εάν μπορούμε να συνεργαστούμε κι αν θα επιτύχουμε». Μια «εξήγηση» από εκείνες που δεν συνηθίζεται στο σήμερα. Στις 11 Φεβρουαρίου ήρθε η επίσημη ανακοίνωση.

Διαβάστε επίσης: Μεγάλο κέρδος ο Ντόρσεϊ αλλά και μεγάλη αγωνία για Βιλντόζα 

Ολοι όσοι γνώριζαν την πορεία του Μεντιλίμπαρ, είχαν εικόνα περί τίνος πρόκειται. Ηταν πολύ ξεκάθαρο το γεγονός ότι δεν είχε καμία σχέση με ό,τι είχαμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Και κυρίως στον Ολυμπιακό. Στα 63 του, ο «Μέντι» ήρθε για να κάνει αυτό που ξέρει. Να εφαρμόσει την «ιδέα» του. Όπως του αποκαλεί το ποδόσφαιρο που του αρέσει, από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε. Αλλά αυτό που δεν μπορούσε να προβλέψει κανείς, είναι το «δέσιμο» και το πώς ένας τόσο old school, με παλαιού τύπου χαρακτηριστικά (σε όλα του), θα γινόταν ένας από τους πλέον ταιριαστούς προπονητές στη φιλοσοφία του Ολυμπιακού.

Ο Μεντιλίμπαρ το λέει συχνά ως παράπονο. Ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να δουλέψει σε μεγάλες ομάδες. Για αυτό δεν έχει πολλούς τίτλους στη συλλογή του. Σε δύο μεγάλες δούλεψε. Δύο σερί ευρωπαϊκά κατέκτησε. Κι αν πάρεις το να πάρεις Europa με τη Σεβίλλη είναι σχεδόν… ρουτίνα, το να το κάνεις με τον Ολυμπιακό, είναι… κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» είναι που έφερε ο Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό. Μια επιστροφή στα βασικά. Που τον βρίσκει σήμερα, στα πρώτα του… γενέθλια ως προπονητής του, να μετράει 57 αγώνες, με 36 νίκες, 14 ισοπαλίες, 7 ήττες και 103 – 47 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.

Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ…

Ο Μεντιλίμπαρ ξεκίνησε την πορεία του στον Ολυμπιακό στις 15 Φεβρουαρίου. Πέμπτη βράδυ, με 5 βαθμούς Κελσίου, σε περιβάλλον ψύχους, εμφανίζεται στην άκρη του πάγκου της νέας ομάδας του με κοντομάνικο πόλο μπλουζάκι. Το πρώτο από τα δύο κομβικά παιχνίδια με τη Φερεντσβάρος, για την πρόκριση στους «16» του Conference League, είχε ήδη τελειώσει… πριν αρχίσει. Ο Ολυμπιακός επικράτησε 1-0, με το ίδιο σκορ πέρασε και από τη Βουδαπέστη, με τους Ερυθρόλευκους να κάνουν έξι σερί νίκες (ΠΑΟΚ εκτός, Αστέρας Τρίπολης εντός, Παναιτωλικός εκτός, Βόλος εντός). Αλλάζοντας τελείως την κατάσταση, σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Αλλά για να πετύχει ένας προπονητής, δεν χρειάζεται απλώς να είναι ικανός, έξυπνος, ευέλικτος, προνοητικός και «γρήγορος» στις αποφάσεις. Πρέπει να τον βοηθάει και η ομάδα. Η διοίκηση. Να έχει στήριξη ουσιαστική, πραγματική, χωρίς όρους. Ή καλύτερα, με όρους… λευκής επιταγής. Και ακόμη καλύτερα, με έναν ιδιοκτήτη που κάνει αυτό που κανείς δεν περιμένει, την πιο δύσκολη στιγμή στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία του Ολυμπιακού.
Δεν είναι μυστικό. Όσα ζει ο Ολυμπιακός από τον περασμένο Φεβρουάριο έως και σήμερα, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Europa Conference League, φέρουν τη χρυσή υπογραφή του Μεντιλίμπαρ. Αλλά ο ίδιος ο Βάσκος, ήταν εκείνος που έκλεινε το γόνυ σε όσα έκανε ο Βαγγέλης Μαρινάκης το βράδυ της 7ης Μαρτίου. Εκείνο το Ολυμπιακός – Μακάμπι Τελ Αβίβ 1-4, βρήκε τον σύλλογο παγωμένο. Σαστισμένο. Και την ομάδα αποκλεισμένη από την Ευρώπη. Το ίδιο βράδυ, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, έστειλε στα αποδυτήρια του Γεώργιος Καραϊσκάκης τον ατζέντη του Μέντι, Ινιάκι Ιμπάνιεθ. Κάθισαν όλοι μαζί στο τραπέζι. Και έδωσαν τα χέρια για επέκταση της συνεργασίας τους έως το καλοκαίρι του 2025. Μια χειραψία που ήταν συμβόλαιο κι ας επικυρώθηκε αρκετά αργότερα. Κι ας ακολούθησε αμέσως μια κακή ήττα από τον Παναθηναϊκό (1-3), πάλι στο Φάληρο.
Από εκείνο το βράδυ της 7ης Μαρτίου ξεκίνησαν όλα. Από εκεί ξεκίνησε η μυθική ανατροπή και το πρωτοφανές στα ευρωπαϊκά χρονικά 1-6 επί των Ισραηλινών. Ο ψυχωμένος θρίαμβος επί της Φενέρμπαχτσε. Το ηχηρό «χαστούκι» στην Αστον Βίλα του «φίλου» του Μεντιλίμπαρ, Ουνάι Εμερι, με 6 γκολ σε δύο παιχνίδια. Και φυσικά η ιστορική κατάκτηση του τροπαίου του Conference League, μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ενας θρίαμβος που πέρασε όλους όσους τον υπέγραψαν, στην αθλητική «Αθανασία» της χώρας.

ΒΡΗΚΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΥΘΕΝΑ…

Ο Ολυμπιακός αυτών των 365 ημερών του Χοσέ Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, έραψε ένα 5ο αστέρι στο σήμα του, το πρώτο ευρωπαϊκό. Είναι πρώτος στο πρωτάθλημα. Είναι στους 16 του Europa League, ως 7ος μεταξύ των 36. Είναι στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος. Και μπορεί να κάνει στραβοτιμονιές, αλλά είναι εκεί. Ισχυρός. Ετοιμος για όλα. Ακατάβλητος. Με ένα προφίλ μαχητική. Νικητή. Μια ομάδα που δεν θέλεις να βρεις απέναντί σου. Μια ομάδα έτοιμη να σε κατασπαράξει. Μια ομάδα που βρήκε τον προπονητή που της ταιριάζει ως φιλοσοφία. Αλλά και ένας προπονητής που βρήκε εκείνα που δεν είχε έως τώρα στην καριέρα του. Μια ομάδα κορυφής. Που του προσφέρει τα πάντα. Από εγκαταστάσεις, ως ένα επιτελείο γύρω του, που είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Από γυμναστές και προπονητές, έως τους ανθρώπους που τρέχουν τα (και για τα) πάντα στο ποδοσφαιρική τμήμα.
Ο Μεντιλίμπαρ ήρθε με δύο βοηθούς μαζί του εκείνη τη 10η Φεβρουαρίου του 2024. Κανείς προκάτοχός του δεν είχε έρθει με τόσους. Ολοι ζητούσαν βοηθούς, παραβοηθούς, αναλυτές, γυμναστές, ως και… γιατρούς! Ο Βάσκος ήρθε με τον Σέρχιο Ρίκο και τον Αντόνιο Χοσέ Ρουίθ Πέρεθ. Και βρήκε στο Ρέντη τα κομμάτια του επιτελείου του, που άλλαξαν επίπεδο τον Ολυμπιακό. Και ένα περιβάλλον που αμέσως τον έκανε να αισθανθεί σαν στο σπίτι του. Ένα περιβάλλον που τον αγαπάει. Τον λατρεύει. Και του το δείχνει. Απλόχερα. Και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Με αυτόν τον old school τρόπο, τον έντονο, τον άμεσο. Οπως το ποδόσφαιρο που ο ίδιος λατρεύει να υπηρετεί.