Αν άνθρωποι και δάση, ήταν τράπεζες…

Δεν είναι παραπλανητικό. Είναι επικίνδυνο να μας λένε κάθε φορά πως ότι ζούμε ήταν πέρα από κάθε πρόβλεψη, ήταν ασύμμετρο, ήταν εκτός λογικής.

Τίποτα δεν είναι πια εκτός λογικής όταν το έχουμε δει στην Αμερική (Καλιφόρνια) στην Πορτογαλία όταν έχει επαναληφθεί στην χώρα μας στην Ηλεία το 2017. Δεν θέλω να ακούω ότι κινητοποιήθηκε άμεσα ο κρατικός μηχανισμός όταν έχουμε δεκάδες νεκρούς.

Όλα ακούγονται σαν φτηνές δικαιολογίες από άφρονες κυβερνητικό-ανεύθυνους που δίνουν την εντύπωση ότι δεν νοιώθουν συντριβή για όσα έγιναν.

Η κλιματική αλλαγή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι πλέον μια πραγματικότητα στον πλανήτη μας. Όποιο δασολόγο και να ρωτήσεις θα σου πει ότι η πυρκαγιές στα δάση της Μεσογείου έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.

Ότι η δόμηση μέσα στο δάσος είναι τεράστιο πρόβλημα. Οτι τα σκουπίδια που συσσωρεύονται μέσα στα δάση κοντά σε κατοικημένες περιοχές είναι εστίες μόλυνσης αλλά και πρόκλησης πυρκαγιών. Οτι δεν γίνεται να προχωράμε συνέχεια ως χώρα σε αλλαγές χρήσης γης αποχαρακτηρίζοντας δασικές εξετάσεις. Οταν γίνονται όλα αυτά δεν μπορούμε να μιλάμε για φαινόμενα που ξεπέρασαν κάθε φαντασία.

Κάποιοι στην κυβέρνηση δεν μπορούν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα. Κι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια και τώρα έχουν να αναμετρηθούν όχι με την κατάσταση που παρέλαβαν αλλά κυρίως για την κατάσταση που οι ίδιοι με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους δημιούργησαν.

Το μοντέλο της καταστροφής του δάσους κυριάρχησε στην Ελλάδα μεταπολεμικά. Ολόκληρες κατοικημένες πια περιοχές στην Αττική ήταν δάση που καταστράφηκαν για να πέσει μπετόν. Κι όπου δεν καταστράφηκαν τα δάση ανακαλύφθηκαν οικόπεδα μέσα σε αυτά και έγιναν σπίτια, εξοχικές κατοικίες χτίστηκαν μεζονέτες. Το δάσος αντί για πηγή οξυγόνου, αέρα, δροσιάς και χώρος περιπάτου έγινε οικόπεδο.

Το πολιτικό σύστημα στην αρχή παρότρυνε, στην συνέχεια έκανε πως δεν έβλεπε και στο τέλος νομιμοποίησε. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές για τα αίτια της τραγωδίες που βιώνουμε τώρα στο Μάτι.

Ομως, το σχέδιο Πολιτικής Προστασίας που υποτίθεται ότι έχει σχεδιαστεί και υλοποιήθηκε ήταν στα χαρτιά. Από αναποτελεσματικό ως ανύπαρκτο. Ούτε πυροπροστασία ούτε πυρόσβεση ούτε διάσωση των ανθρώπων που βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στις φλόγες. Συσκέψεις σε υπουργεία γίνονται πολλές.

Οι περισσότερες αφορούν την αγωνιώδη προσπάθεια ανεύρεσης κωδικών που θα κοπούν για να πιαστεί το πλεόνασμα του 3,5%. Η λογική του “κόψε από παντού” να πιάσουμε τον στόχο δεν κάνει κακό μόνο στις τσέπες μας, απειλεί τις ίδιες τις ζωές μας.

Οσο είχαμε αντιπλημμυρικά έργα στην Μάνδρα άλλο τόσο είχαμε και αντιπυρικά έργα στα δάση της Αττικής. Έτσι εδραιώνεται η εντύπωση ότι προτεραιότητα είναι η διάσωση των τραπεζών.

MUST READ

Η συνύπαρξη με Βεζένκοφ, Φουρνιέ που… τρομάζει – Τι μπορεί να φέρει η επιστροφή του Κίναν Έβανς στον Ολυμπιακό (vids)

Για την διάσωση των δασών και των ανθρώπινων ζωών θα τα ρίχνουμε στις θεομηνίες που δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν. Το μοντέλο ανάπτυξης που έχει επιβληθεί στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και το εφαρμόζουν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις επιβάλλει άλλες προτεραιότητες. Η ανθρώπινη ζωή εφόσον δεν χωράει στις μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας δεν αποτελεί προτεραιότητα…