Παναθηναϊκός : Φαίνεται η δουλειά, φαίνονται και τα κενά

Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πως η πρώτη φορά που θα είχαμε δείγμα γραφής από τον Παναθηναϊκό του Δώνη θα βλέπαμε και τη δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις. Ο Δώνης είναι τέτοιου είδους προπονητής. Δουλευταράς. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Είναι δεδομένο πως μέχρι την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων, το σύνολό του θα εξελίσσεται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα.

Δυστυχώς για τον ίδιο, όσο και να καταφέρει να εξελίξει τους ποδοσφαιριστές του συνολικά, υπάρχουν πράγματα που στο ποδόσφαιρο δεν διορθώνονται. Το μεγάλο ποσοστό του ρόστερ είναι μικρά παιδιά. Μικρά παιδιά που σε λίγα χρόνια μπορεί να έχουν εξελιχθεί σε κανονικούς και κάποιοι απ’ αυτούς και σε εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, όμως στο «τώρα» δεν είναι παρά αμούστακα παιδάκια, προερχόμενα από τις ακαδημίες, που όταν θα κληθούν να παίξουν ακόμα και σε παιχνίδια με τον Λεβαδειακό, ο αντίπαλος θα είναι πιο πάνω απ’ αυτούς. Στην προσωπική μονομαχία, στον τσαμπουκά, στην εμπειρία, σε όλα.

Ο Δώνης το ξέρει καλύτερα απ’ όλους. Όχι τυχαία, επιλέγει και στα δύο πρώτα φιλικά να ξεκινήσει με τους… κανονικούς του. Θα μπορούσε να έβαζε από την αρχή 4-5 πιτσιρίκια τη φορά, παρέα με μερικούς έμπειρους. Επιλέγει και το κάνει με σχέδιο να βάζει τον «κορμό» μαζί και από το ξεκίνημα. Και για να μην πάθει κάποια ζημιά με σκορ που θα ξεφύγει και γιατί γνωρίζει πως θα στηριχτεί σε ένα σύνολο 12-13 ποδοσφαιριστών στα επίσημα παιχνίδια. Άρα αυτοί πρέπει να «δεθούν».

Όσο ενθαρρυντικά και να είναι τα μηνύματα από τους μικρούς, δεν θα στηριχτεί ο Παναθηναϊκός σε εκείνους. Όχι σε όλους, όχι σε πολλούς μαζί. Λίγοι – λίγοι και περιστασιακά.

Γι’ αυτό χρειάζεται παίκτες άμεσα. Όσο φάνηκε η δουλειά του Δώνη, άλλο τόσο φάνηκαν τα πολλά κενά που έχει ο Παναθηναϊκός στο ρόστερ του. Φωνάζει ότι χρειάζεται έναν διαφορετικού τύπου κεντρικό αμυντικό απ’ αυτούς που έχει. Φωνάζει πως ο Γιόχανσον δεν έχει ούτε τη δύναμη, ούτε την εμπειρία να ανταποκριθεί σε αυτό τον ρόλο. Ούτε καλά – καλά τα… πατήματα ενός κεντρικού αμυντικού.

Φωνάζει από χιλιόμετρα πως ο Παναθηναϊκός δεν θέλει απλά ένα σέντερ φορ για να πει ότι πήρε και κάλυψε τη θέση. Χρειάζεται ένα κανονικότατο «εννιάρι», που θα εκτελεί, θα δημιουργεί χώρους και πολλές φορές θα τους ανοίγει και για τον ίδιο του τον εαυτό. Έναν παίκτη με εμπειρία, που θα γνωρίζει τη θέση και θα είναι ικανός να κάνει γκολ με μία επαφή.

Ηγέτης ο Μουνιέ

Ο Αντονί Μουνιέ μας είχε δείξει αρκετά καλά δείγματα γραφής όσο πρόλαβε να αγωνιστεί πέρσι, πριν τραυματιστεί. Μας ξεδίπλωσε όλο του το ταλέντο στο ματς με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Εκεί που μπήκε και… χόρευε, γυρίζοντας μόνο του το ματς και οδηγώντας τον Παναθηναϊκό σε εκείνη την προετοιμασία.

Υγιής μπορεί να καταφέρει πολλά. Είναι παίκτης από εκείνους που τους βρίσκεις στο… πάνω ράφι. Ντριπλαδόρος, με φαντασία, «μπουκαδόρος», άψογος στο ένας εναντίον ενός, γρήγορος, με καλή αίσθηση του χώρου. Στη φάση του γκολ ξεδίπλωσε όλες του τις αρετές και στο φινάλε της ενέργειάς του σήκωσε το κεφάλι και είδε ακριβώς την κίνηση του Στάικου, σερβίροντας το γκολ στον μικρό.

Θα είναι το βαρόμετρο του Παναθηναϊκού μεσοεπιθετικά, ο παίκτης που ο Δώνης θα στηρίξει πολύ απ’ το παιχνίδι της ομάδας του. Αν του βάλουν κι ένα καλό σέντερ φορ μέσα στο «κουτί» να ακουμπάει, μπορεί να φτιάξει όμορφα πράγματα και ευεργετικά για τον Παναθηναϊκό.