Μια καραμέλα, ένα… άρωμα, ο Κομπότης και το δικαίωμά του

Μια υπέροχη εβδομάδα βαδίζει προς το τέλος της για τον Ολυμπιακό. Μια εβδομάδα που ο Ολυμπιακός έκλεισε με φανταστικό τρόπο την παρουσία του στη League Phase του Europa League, καταλαμβάνοντας την 7η θέση ανάμεσα σε 36 ομάδες (σ.σ. σε ισοβαθμία με την 6η Λιόν παρακαλώ) και εξασφαλίζοντας την παρουσία του στη φάση των 16 της διοργάνωσης…

Ο Ολυμπιακός καταξιώνεται πλέον στην Ευρώπη, λένε πολλοί, αναγνωρίζοντας ότι έχει αλλάξει επίπεδο σε σχέση με τους ανταγωνιστές του στην Ελλάδα. Ας μου επιτρέψουν να διαφωνήσω. Ο Ολυμπιακός εδώ και πολλά χρόνια είναι η πιο επιτυχημένη ελληνική ομάδα στην Ευρώπη, έχοντας με διαφορά τις περισσότερες νίκες (και αριθμητικά και αναλογικά) και έχοντας προσφέρει (με διαφορά κι εδώ) τους περισσότερους βαθμούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

• Διαβάστε επίσης: «Θεός και πεπρωμένο»: Ο Πάλμα με φανέλα του Ολυμπιακού στην Ονδούρα δύο χρόνια πριν (pic)

Κάποιοι, βέβαια, όλα αυτά ήθελαν να τα παραβλέπουν και να λένε τα δικά τους, επειδή ο Ολυμπιακός πράγματι δεν είχε μια πολύ σημαντική διάκριση στην Ευρώπη, αλλά μετά τις 29 του περασμένου Μάη… έλιωσε κι αυτή η καραμέλα. Και η γεύση της για όλους αυτούς, είναι πολύ πικρή…

Ακόμα, όμως, κι αν δεν είχε φτάσει στην κατάκτηση του Conference League ο Ολυμπιακός, ήταν τρομερό να σου τη λένε αυτοί που είχαν ξεχάσει μέχρι πρότινος πως είναι να κερδίζεις σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης και οι άλλοι που έχουν μόλις δυο νίκες σε ομίλους του Champions League και τη μία απ’ αυτές (με τη Μίλαν) την γιορτάζουν κάθε χρόνο ως… ιστορική επέτειο, αλλά τι να κάνουμε… στην Ελλάδα ζούμε. Όπως και να ‘χει όλοι αυτοί έχουν σωπάσει τώρα, διότι όπως προαναφέραμε η τελευταία καραμέλα που τους είχε απομείνει να πιπιλάνε, έλιωσε μετά την ιστορική βραδιά της 29ης Μαΐου. Κάτι γραφικοί έχουν απομείνει μόνο, που θυμούνται τις εποχές που πέρναγες τέσσερις ομάδες για να παίξεις τελικό και οι οποίοι τρέμουν πλέον στην ιδέα ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει κανένα θαύμα και φέτος στο Europa League και αναγκαστούν όχι απλά να αλλάξουν χώρα, αλλά πλανήτη…

Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τους πικραμένους στην πίκρα τους και ας επανέλθουμε σε αυτήν την υπέροχη εβδομάδα που φτάνει στο τέλος της για τον Ολυμπιακό μ’ ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι στη Λιβαδειά. Ένα παιχνίδι που έχει… άρωμα μπλόκου για δυο λόγους: Επειδή βασικά ο Λεβαδειακός διαθέτει μια πολύ καλή ομάδα, η οποία αδικείται από τη βαθμολογική της θέση, αλλά και διότι η διοίκησή του είναι εχθρικά διακείμενη προς τον Ολυμπιακό και θέλει όσο τίποτα άλλο να του κόψει βαθμούς…

Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, δικαίωμά του είναι του Γιάννη Κομπότη να έχει καλές σχέσεις με τον Γιάννη Αλαφούζο και τον Παναθηναϊκό. Παλαιότερα είχε καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό (και μας τα είχαν κάνει τσουρέκια διάφοροι…), τώρα έχει καλές σχέσεις με τον Παναθηναϊκό. Δικαίωμά του επαναλαμβάνω. Για να το πάω ακόμα παρακάτω, δικαίωμά του είναι επίσης να δίνει μόλις 700 εισιτήρια στον Ολυμπιακό, αν και στα αντίστοιχα παιχνίδια με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό έδωσε από 2.300. Μπορεί να ενοχλεί τον κόσμο του Ολυμπιακού η συγκεκριμένη απόφαση (σ.σ. περίπου 20.000 αιτήματα υπήρχαν γι’ αυτά τα 700 εισιτήρια…), μπορεί να με ενόχλησε και μένα προσωπικά διότι ήθελα να πάρω τη γυναίκα μου και να πάμε στη Λιβαδειά, να φάμε τα ψητά μας και μετά να πάμε στο γήπεδο, αλλά από την στιγμή που δεν μας θέλει ο Κομπότης στη πόλη του, τι να κάνουμε. Δικαίωμά του επαναλαμβάνω…

MUST READ

Η εγγύηση Μεντιλίμπαρ, το +3 του Ιανουαρίου και ένα ακόμη ντέρμπι με τους «πράσινους»…

Από την άλλη, όμως, είναι και δικό μας δικαίωμα να θεωρούμε ότι το παιχνίδι στη Λιβαδειά έχει έντονο… άρωμα μπλόκου και γι’ αυτό οι 700 τυχεροί που θα βρεθούν στο πέταλο πρέπει να είναι δέκα φορές πιο προσεκτικοί, ενώ άλλο τόσο προσεκτική πρέπει να είναι και η ομάδα. Ο Ολυμπιακός έκανε μεγάλο δώρο στον εαυτό, αποφεύγοντας τον ενδιάμεσο γύρο στο Europa League, αλλά κάθε παιχνίδι από εδώ και πέρα είναι μισό πρωτάθλημα…