Η πόρτα των Ερυθρόλευκων έκλεισε οριστικά για τον Φάλι Ραμαντάνι.
Δεν είναι εύκολο να τον… δεις. Στην προκειμένη περίπτωση: Δεν είναι εύκολο να τον ξαναδείς. Τουλάχιστον στο μεγάλο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί όπου ο Φάλι Ραμαντάνι είναι πια τουλάχιστον ανεπιθύμητος. Ο γνωστός ατζέντης που όχι μόνο δεν υπολογίζεται πλέον στους «φίλους» του Ολυμπιακού, αλλά που έχει αναδειχθεί σε έναν από τους μεγάλους «εχθρούς» ενός κλαμπ που όταν αποφασίσει πως το «γυαλί» ράγισε, δεν κάνει δεύτερη σκέψη. Το πετά!
Ναι, τόσο απλά λιτά και κατανοητά. Δεύτερη ευκαιρία δεν έχει ο γεννημένος στο Τέτοβο ιδιοκτήτης της εταιρίας Lian Sports. Δεν υπάρχει επιστροφή για έναν μάνατζερ που κέρδισε πάρα πολλά χρήματα μέσα από τις συμφωνίες των προηγούμενων χρόνων, αλλά που μέσα σε μια χρονιά (την περσινή) έδειξε πως έχασε τα βασικά. Τον σεβασμό, τα όρια. Τον τρόπο που επιβάλλεται να προστατεύεις τις σχέσεις σου στο ποδόσφαιρο. Να ξέρεις έστω που μπορείς να σταματήσεις. Λάθη από εκείνα που δεν συγχωρούνται.
Ακόμη και τώρα που εξελίσσονται οι συζητήσεις για τον Δημήτρη Νικολάου και την μετακίνηση του στην Ουντινέζε, ο Ραμαντάνι (ως εκπρόσωπος του ποδοσφαιριστή) μάλλον τα μπερδεύει, παρά τα ξεμπερδεύει. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα σε σχέση με τα προηγούμενα. Τώρα άλλωστε οι μάσκες έπεσαν. Όσα έγιναν με τον Μπέσνικ Χάσι, με τους μπόλικους ποδοσφαιριστές της εταιρίας του που βρήκαν θέση στο ρόστερ της σεζόν 2017-18 ήταν η αιτία. Ακόμη και όσα προέκυψαν στα τέλη Αυγούστου όταν έφταναν στην κορύφωση τους οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Ερυθρόλευκους και τη Μπάγερ Λεβερκούζεν για τον Παναγιώτη Ρέτσο.
Έχει μεγάλη δυναμική ο Ολυμπιακός στη διεθνή αγορά. Έχει και έναν πολύ ιδιαίτερο δικό του τρόπο να μην μιλά σχεδόν ποτέ για αυτά. Την ικανότητα τις υποθέσεις που προκύπτουν να τις λύνεις μόνος του, χωρίς πολλές φορές να καταλάβει κανείς το παραμικρό. Ένας οργανισμός που ούτως ή άλλως πορεύεται σε ένα δικό του ξεχωριστό επίπεδο.
Την ίδια ικανότητα που άλλαξε τα δεδομένα γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο, μιας και οι Ερυθρόλευκοι ήταν εκείνοι που άνοιξαν τις πόρτες της αγοράς στο μαραζωμένο και μνημονιακό εγχώριο προϊόν. Αν δεν ήταν οι Πειραιώτες δεν θα είχε καταλάβει κανένα εγχώριο κλαμπ τον ρόλο της αγοράς. Δεν θα είχε φτάσει ποτέ στο σημείο ο Αστέρας Τρίπολης, ο ΠΑΣ Γιάννενα και ο Ατρόμητος να κάνουν πωλήσεις ελλήνων ποδοσφαιριστών σε κάποιες από τις κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός το προκάλεσε. Η ομάδα που έστειλε στο επόμενο επίπεδο τον Μανωλά, τον Μήτρογλου, τον Ρέτσο, τον Σάμαρη και άλλους πολλούς αναδεικνύοντας τον Έλληνα ποδοσφαιριστή.
Έγιναν προ ημερών ειδικές αναφορές στην ΑΕΚ και στον τρόπο που επιχειρεί και εκείνη να βγει από το στενό ελληνικό πλαίσιο. Δεν κάνει κάτι παραπάνω όμως από ότι ο Ολυμπιακός της νέας εποχής. Εκείνος μάλιστα το σχημάτισε στο μυαλό του από το πρώτο και όλας καλοκαίρι της αλλαγής του στα διοικητικά, δεν χρειάστηκε μια ολόκληρη πενταετία. Και το εξελίσσει. Το βελτιώνει διαρκώς προς όφελος της ομάδας του.
Φέτος οι Ερυθρόλευκοι είναι μια από τις λίγες ομάδες σε ολόκληρη την Ευρώπη που μπορούν και κοιτάζουν το πελατολόγιο του Ζόρζε Μέντες, του νούμερο 1 μάνατζερ στον κόσμο (Κριστιάνο Ρονάλντο, Μουρίνιο κλπ). Το deal για τον Ντανιέλ Ποντένσε μαζί του το έκαναν. Και αυτή η συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί μια από τις σημαντικότερες των τελευταίων ετών. Εκτός αν περίμενε κανείς να αποκτηθεί ελεύθερος από μια ελληνικό ομάδα, ένας ποδοσφαιριστής που αυτή τη στιγμή η τιμή του στην αγορά είναι στα 15 εκατ ευρώ και που η Σπόρτινγκ του είχε ρήτρα 60 εκατ ευρώ. Δεν συμβαίνουν στη τύχη αυτά… Δεν συμβαίνουν όμως και χωρίς όσα αναφέραμε. Τον σεβασμό. Τα όρια.
Τον Ολυμπιακό δεν τον διαλέγουν οι φίλοι του. Τους διαλέγει εκείνος. Και όποιος δεν «αντιλαμβάνεται» αυτή τη διαφορά, αργά ή γρήγορα την διαπιστώνει με αποδείξεις…