Αλλά κι ένα μάθημα, στο οποίο ο Ολυμπιακός θα πρέπει να κάνει επαναλήψεις…
Να έχεις παίξει 95 λεπτά Πέμπτη βράδυ στο Οπόρτο, να παίζεις με 10 παίκτες για 50 λεπτά ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και όχι μόνο να μην κινδυνεύεις με ήττα, αλλά να είσαι και δυσαρεστημένος που δεν νίκησες. Αυτή είναι η γεύση που άφησε σε όλους το «αιώνιο» ντέρμπι. Ο κουρασμένος Ολυμπιακός, αν και έμεινε από το 45’ με αριθμητικό μειονέκτημα, ήταν η ομάδα που άξιζε περισσότερο τη νίκη…
Το πιθανότερο είναι, μάλιστα, πως θα την είχε πάρει αν δεν είχε μένει με 10 παίκτες από το 45’, καθώς αυτό μας έδειξε το δεύτερο ημίχρονο, αλλά υποθέσεις δεν μπορούμε να κάνουμε στο ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, ο Ολυμπιακός έμεινε με δέκα παίκτες και αυτή φάση ουσιαστικά άλλαξε όλο το παιχνίδι. Ποδοσφαιρικά μιλώντας δεν είναι απλά αυστηρή, αλλά ανύπαρκτη η αποβολή, καθώς ο Κοστίνια ούτε καν φάουλ δεν φαίνεται να κάνει στον Τζούρισιτς, αλλά τι να λέμε τώρα. Από την στιγμή που πάρθηκε η συγκεκριμένη απόφαση, κάθε άλλη συζήτηση περιττεύει. Απλά σκέφτομαι τι θα ακούγαμε και τι θα διαβάζαμε τώρα αν είχε γίνει εναντίον του Παναθηναϊκού η συγκεκριμένη φάση. Στα κόκκινα θα είχε φτάσει το γραφικόμετρο…
Με αφορμή, πάντως, τόσο τη φάση της αποβολής του Κοστίνια, όσο και τη φάση που παίρνει το πέναλτι ο Ιωαννίδης, καλό θα είναι να καταλάβουν στο Ρέντη πως το VAR πρέπει να το έχουν πάντα στο μυαλό τους. Και όχι μόνο για να προσέχουν τις φάσεις που ο αντίπαλος νιώθει ένα άγγιγμα ή ένα πάτημα και πέφτει για να κερδίσει μια κάρτα ή ένα πέναλτι, αλλά και για τις φάσεις που έχουν οι ίδιοι την ευκαιρία να κάνουν κάτι ανάλογο και δεν το κάνουν…
Και για να μην παρεξηγηθώ δεν προτρέπω κανέναν παίκτη του Ολυμπιακού να μιμηθεί τον Ιωαννίδη, που σε κάθε παιχνίδι βουτάει δυο-τρεις φορές (τουλάχιστον) για να πιάσει τον σταυρό. Να μην φτάνουν στο άλλο άκρο τους προτρέπω, διότι υπάρχουν κάποιοι όπως ο Ζέλσον για παράδειγμα, που τον θυμάμαι σε αρκετά παιχνίδια να δέχεται μαρκαρίσματα – ακόμα και εντός περιοχής – και να μην πέφτει. Ας του πει λοιπόν κάποιος του Ζέλσον ότι η Ελλάδα ούτε Αγγλία είναι, ούτε Ισπανία ή Γερμανία που αυτές οι φάσεις μάλλον δεν θα έφταναν ποτέ στο VAR κι ότι τα μαρκαρίσματα που δέχεται θα πρέπει να τα εκμεταλλεύεται. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Ζέλσον, αλλά γενικώς για την ομάδα. Στο μάθημα του VAR, είτε για το κακό σενάριο, είτε για το καλό, θα πρέπει να κάνουν επαναλήψεις…
Για να επιστρέψουμε και στο ποδόσφαιρο, προσωπική μου άποψή είναι ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού έπαιξαν σαν λιοντάρια και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για την εμφάνισή τους. Με εξαίρεση τον Έσε και τον Ζέλσον, όλοι οι υπόλοιποι κουβαλούσαν μεγάλη κόπωση στις πλάτες τους από την υπερπροσπάθεια της Πέμπτης με την Πόρτο, αλλά αυτό δεν φάνηκε ποτέ στο χορτάρι. Ούτε καν στα 50 λεπτά που η ομάδα αναγκάστηκε να παίξει με 10 παίκτες! Το σχέδιο του Μεντιλίμπαρ λειτούργησε περίφημα, ενώ ειδικά μετά την αποβολή του πήρε την ταυτότητα του Βιτόρια. Αλλού γι’ αλλού ήταν ο Πορτογάλος, που ναι μεν τον έχει βάλει σε μια σειρά τον Παναθηναϊκό, αλλά στο Καραϊσκάκη τουλάχιστον φάνηκε λίγος. Να έχεις ένα ολόκληρο ημίχρονο με αριθμητικό πλεονέκτημα για να γυρίσεις ένα παιχνίδι και να μην καταλαβαίνεις καν πως παίζει ο αντίπαλός σου. Φοβερό…
Με αυτά και με αυτά το ντέρμπι ήρθε ισόπαλο και το πρωτάθλημα ξαναπήρε φωτιά. Ο Ολυμπιακός, μάλιστα, σε σχέση με τον Παναθηναϊκό έχει πιο δύσκολο πρόγραμμα και μεταξύ άλλων έχει και την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια, με τους «κιτρινόμαυρους» πλέον να είναι κι αυτοί στο -4 από την κορυφή. Η ΑΕΚ, βέβαια, την Κυριακή πάει στην Τούμπα, ενώ ο Ολυμπιακός στη Λιβαδειά. Μέχρι τότε, όμως, υπάρχει και το ματς με την Καραμπάγκ, το οποίο ο Ολυμπιακός θα πρέπει να το μετατρέψει σε γιορτή, χωρίς να δαπανήσει πολλές δυνάμεις…