Ο Πορτογάλος φαίνεται πως είναι προπονητής που δεν λυγίζει υπό το βάρος των εντυπώσεων που μπορεί να δημιουργηθούν. Αν έτρεμε το φυλλοκάρδι του σε σχέση με το αποτέλεσμα κόντρα στην Σεντ Τρούιτεντ, θα μπορούσε να τους έχει βάλει ανάποδα και πιθανότατα τώρα να μιλάγαμε για νίκη με θαυμάσια εμφάνιση. Δεν το έκανε κι αυτό δείχνει πως έχει πλάνο πάνω στο οποίο κινείται.
Πρεσάρει πολύ και σε μεγάλα διαστήματα. Οι παίκτες είναι πειθαρχημένοι και προσπαθούν να υλοποιήσουν τις εντολές του προπονητή τους. Ο Γκερέρο σκοράρει σε κάθε ματς ακόμα κι αν αγωνίζεται για λίγα λεπτά. ΟΚ, αυτά είναι γεγονότα αλλά από μόνα τους δεν συνιστούν εικόνα για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Ολυμπιακός στα μισά της περιόδου προετοιμασίας. Αν συνιστούν εικόνα τότε να προστεθεί ότι η άμυνά του κόβεται στην μέση με την καρδιά ενός μαρουλιού. Ότι πλην Φορτούνη η μπάλα πάει με δυσκολία μπροστά και ο Μιράντα που προστέθηκε στους στόπερ, αφαιρεί αντί να προσθέτει στο παιχνίδι της ομάδας του. Έτσι, η εικόνα γίνεται πλήρης και σε καμιά περίπτωση δεν αφήνει περιθώρια για κατασταλαγμένες προβλέψεις.
Μια ομάδα που ο προπονητής της προσπαθεί να την χτίσει από την αρχή χωρίς να έχει όλα τα υλικά στην διάθεσή του είναι ο Ολυμπιακός. Άλλη συζήτηση θα κάναμε αν ήταν ετοιμοπόλεμος ο Ποντένσε, αν είχαν έρθει ο εγκεφαλικός στόπερ και το βασικό «οχταρο-εξάρι». Τώρα μιλάμε κάπως γενικά και αφηρημένα, διαπιστώνοντας ότι φέτος ο Φορτούνης το έχει πάρει πολύ σοβαρά κι ο Καμαρά αφήνει σε γενικές γραμμές ικανοποιημένο τον Μάρτινς. Αυτά το ολίγα δεν αρκούν για να βγουν συμπεράσματα.
Ο Ολυμπιακός μπήκε το καλοκαίρι στο συνεργείο για γενική επισκευή. Ορισμένα ανταλλακτικά που του είναι απολύτως απαραίτητα έχουν παραγγελθεί αλλά καθυστερεί η παραλαβή τους. Έτσι διαβάσαμε ότι ο Βούκοβιτς δίνει τον καλύτερο εαυτό του στις προπονήσεις! Καμιά αντίρρηση αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Ούτε λέει πολλά πράγματα πως ο Πάρντο δείχνει πως θέλει να παραμείνει στην ομάδα. Και πέρσι τέτοιο καιρό το ίδιο έδειχνε. Ο Πέδρο Μαρτίνς φαίνεται πως είναι προπονητής που δεν λυγίζει υπό το βάρος των εντυπώσεων που μπορεί να δημιουργηθούν.
Απέναντι στην Σεντ Τρούιτεν που είναι ομάδα αυξημένης δυναμικότητας έπαιξε για πάνω από μια ώρα με παίκτες που υπολογίζονται λιγότερο ή προορίζονται για αποχώρηση. Αν έτρεμε το φυλλοκάρδι του σε σχέση με το αποτέλεσμα θα μπορούσε να τους έχει βάλει ανάποδα και πιθανότατα τώρα να μιλάγαμε για νίκη με θαυμάσια εμφάνιση. Δεν το έκανε κι αυτό δείχνει πως έχει πλάνο πάνω στο οποίο κινείται. Όταν βάζεις την ομάδα σου να πρεσάρει ψηλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα έχεις επίγνωση ότι ο κίνδυνος να βρεθείς εκτεθειμένος σε κόντρα αντεπίθεση είναι μεγάλος. Ειδικά αν γίνει μια λάθος πάσα όπως αυτή που έκανε ο Ανδρούτσος στην αρχή του παιχνιδιού.
Στα φιλικά όμως αξίζει, επιβάλλεται να παίρνεις τέτοια ρίσκα. Αυτά είναι που δίνουν απαντήσεις σ τους προβληματισμούς του προπονητή. Θα λεγα ότι είναι ευκαιρία για ορισμένους παίκτες να μετρήσουν σωστά το μπόι τους και να αναμετρηθούν με τις αδυναμίες τους. Αυτά είναι τα πλεονεκτήματα των φιλικών παιχνιδιών. Για τέτοιους λόγους γίνονται κι όχι για να βγει από την μύγα ξύγκι και να σερβιριστεί ως -καλά και σώνει- απόδειξη της «τρομερής δουλειάς» που γίνεται και της ακόμα… «τρομερότερης ομάδας» που δημιουργείται…