Ο Ολυμπιακός έπαιξε για να νικήσει στο Αγρίνιο, πήρε αυτό που άξιζε, με τον Μεντιλίμπαρ να... καλωσορίζει τον κανονικό Εσε, να εμφανίζει την άλλη εκδοχή του Βέλντε, να δικαιώνεται με τον «δικό του» παίκτη και να στέλνει το μήνυμα σε όλους, μέσω του... Μπιανκόν.
Κάποια παιχνίδια είναι πιο σημαντικά, αλλά και πιο δύσκολα από ό,τι δείχνουν. Ο Ολυμπιακός γνώριζε πως η αναμέτρηση με τον Παναιτωλικό θα μπορούσε να εξελιχθεί με τρόπο που δεν ήθελε κανείς, εάν δεν υπήρχε σοβαρότητα, συγκέντρωση, πάθος και αποτελεσματικότητα.
Και είχε τα τρία από τα τέσσερα. Καθώς στον τομέα της αποτελεσματικότητας στην τελική προσπάθεια, υπήρχε ένα ζήτημα. Αν και για να είμαστε δίκαιοι, τα τελειώματα που ήταν για… γκολ δεν ήταν άσχημα, αλλά ο γκολκίπερ των γηπεδούχων ήταν εκπληκτικός.
Ο Ολυμπιακός ευτύχισε να προηγηθεί πριν πάει στα αποδυτήρια. Με ένα πέναλτι από αυτά που δεν έχει συνηθίσει να παίρνει. Και εξηγούμαι. Το πρόβλημα όσων αντιδρούν (και όσων προπαγανδίζουν πάνω στη φάση), δεν είναι εάν είναι πέναλτι ή όχι. Δεν αφορά κανέναν (τους) εάν φαίνεται ότι όντως χτυπάει στα δάχτυλα του ποδοσφαιριστή του Παναιτωλικού η μπάλα.
Το πρόβλημα, αυτό που έχουν διδαχθεί από το σύστημα εδώ και πολλά χρόνια όσοι έχουν κάνει το άσπρο μαύρο για τον Ολυμπιακό, είναι «γιατί ασχολήθηκαν με τη φάση;». Γιατί «την έψαξαν;». Γιατί να μπουν σε τόση λεπτομέρεια; Γιατί να δώσουν κάτι στον Ολυμπιακό, έστω κι αν υπήρξε παράβαση να το πάρει; Είναι το μοτίβο…
Κατά τα άλλα, είναι περιττό να συζητάμε για την αποβολή του ποδοσφαιριστή του Παναιτωλικού. Ο οποίος στο πρώτο χτύπημα στον Τσικίνιο, τον κλότσησε τόσο άσχημα και με τις τάπες στον αχίλλειο τένοντα, που σκίστηκε η κάλτσα του. Ενώ στη φάση με τον Βέλντε, χάνει την μπάλα έξω από την περιοχή της ομάδας του, κάνει τάκλιν και με το αριστερό κλοτσάει εμφανώς τον Νορβηγό, για να σιγουρευτεί ότι δεν θα πάρει πλεονέκτημα. Δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ ουσιαστικά. Αλλά είπαμε, το αφήγημα…
Σε κάθε περίπτωση το ζητούμενο επιτεύχθηκε. Ο Ολυμπιακός πήρε τους τρεις βαθμούς που τον διατήρησαν στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος. Και συνεχίζει την πορεία του. Με στόχο ξεκάθαρο την κατάκτηση του τίτλου. Αλλά και τη βελτίωση. Η οποία δεν θα έρθει μόνο από τις μεταγραφές, αλλά και από την άνοδο της απόδοσης ποδοσφαιριστών που είναι κομβικοί για τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Ο Βέλντε είναι ένα περίεργο παιδί. Ενας χαρισματικός εξτρέμ, με τρομερή ποιότητα, ταχύτητα, τελειώματα, καλό κορμί. Αλλά και με τακτικά και αγωνιστικά θέματα. Στο Αγρίνιο ήταν ίσως ο πιο σταθερός και καλός επιθετικός του Ολυμπιακού. Είχε συμμετοχή στη φάση του πέναλτι. Από τη δική του πίεση ο Παναιτωλικός έμεινε με δέκα παίκτες. Εδωσε πάρε – βάλε ασίστ στον Ελ Κααμπί (σ.σ. έκανε τη χειρότερη επιλογή). Και γενικώς, όπως είπε και ο Μεντιλίμπαρ «άλλαξε τσιπ».
Το εάν αρέσει ένας ποδοσφαιριστής στον καθένα από εμάς, περισσεύει, όταν ο προπονητής μιλάει με συγκεκριμένο τρόπο για αυτόν. Τι είπε, λοιπόν, ο Μεντιλίμπαρ για τον Νορβηγό; Τα εξής: «Είναι ένας ποδοσφαιριστής, ο οποίος μπήκε και αγωνίστηκε με διαφορετικό τσιπ στο μυαλό του σήμερα, για να βοηθήσει την ομάδα. Είναι παίκτης με πολλές ικανότητες, έκανε τώρα ένα καλό παιχνίδι και πιστεύω μας βοήθησε σημαντικά». Ολοι περιμένουν περισσότερα. Αλλά ο προπονητής ξέρει καλύτερα τι θέλει. Και τι μπορεί να πάρει από τους παίκτες του.
Περισσότερο και από τον Βέλντε, σημαντικό το γεγονός ότι ο Σαντιάγκο Εσε… επέστρεψε. Δεν έχει σημασία εάν έπαιξε ρόλο η ξεκούραση, το ψυχολογικό «άδειασμα» από τα συνεχόμενα ματς και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις για 2 σερί χρόνια. Σημασία έχει ότι ο Αργεντινός ήταν στο Αγρίνιο ο εαυτός του. Ενας ολοκληρωμένος μέσος, με πολύ καλή ανασταλτική παρουσία, με πάθος, με ένταση, με δημιουργία. Και κομβικές παρεμβάσεις. Ο παίκτης που πέρυσι ηγήθηκε της μεσαίας γραμμής του Ολυμπιακού.
Μπορούμε να αναφερθούμε και σε άλλους. Όπως τον Ζουλιάν Μπιανκόν. Έναν παίκτη που το καλοκαίρι ήταν ο… τελευταίος της επετηρίδας των στόπερ, αλλά πλέον μπήκε στο κόλπο της 11άδας. Με τη δουλειά του και την… τρέλα του. Στο ίδιο… κόλπο ο Τσικίνιο ήταν και θα παραμείνει ένας από τους 2-3 σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της εποχής Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό. Ναι, είχε κάποια λάθη στις τελικές πάσες του. Αλλά όσα κάνει μέσα στο γήπεδο είναι ανεκτίμητα. Ενώ το γκολ που πέτυχε, εάν το είχε βάλει οποιοσδήποτε πιο «διαφημισμένος» επιθετικός, θα μιλούσαμε με αποθεωτικά σχόλια. Για τον ανεκτίμητο «Τσίκι», ήταν ακόμη μία ημέρα στη δουλειά.
Οσο για τον Ολυμπιακό; Αφήνει πίσω του το παιχνίδι. Κρατάει τα (αρκετά) καλά στοιχεία. Τους τρεις βαθμούς και στρέφει την προσοχή του σε ένα ακόμη ένα κρίσιμο και δύσκολο παιχνίδι, αυτό με τον Αρη, το Σάββατο, στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ένα ματς-κλειδί για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Κόντρα σε έναν αντίπαλο που έρχεται για «τελικό». Έναν ακόμη αντίπαλο που του είχε στερήσει βαθμούς στον πρώτο γύρο. Ένα ιδιαίτερο ματς, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.