Μουντιάλ : Πήραν όλοι αυτό που άξιζαν!

Πριν αρχίσουν οι προημιτελικοί του Μουντιάλ είχα γράψει την άποψη μου για το πιο δίκαιο Μουντιάλ που παρακολουθούμε στα γήπεδα της Ρωσίας. Τουλάχιστον για το πιο δίκαιο από όσα έχω μπορέσει να δω και θυμάμαι καλά, από το Μουντιάλ του 1986 κυρίως και μετά.

Με το φινάλε της κορυφαίας διοργάνωσης στον κόσμο πιστεύω πως όντως αυτό που ζήσαμε ένα μήνα ήταν το πιο δίκαιο Μουντιάλ από όλες τις απόψεις. Το VAR και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο το χειρίστηκαν οι διαιτητές, χωρίς φόβο να πάρουν πίσω αποφάσεις που αρχικά είχαν υποδείξει, ήταν υποδειγματικός απονέμοντας δικαιοσύνη ακόμη και σε δύσκολες στιγμές όπως για παράδειγμα το πέναλτι που έδωσε ο Πιτάνα στην Γαλλία με το χέρι του Πέρισιτς.

Η δικαιοσύνη όμως που ζήσαμε στα γήπεδα της Ρωσίας, σε μια άρτια από κάθε άποψη διοργάνωση, δεν περιορίστηκε μόνο στις διαιτητικές αποφάσεις με την βοήθεια του βίντεο. Δικαιοσύνη είχαμε και στην πορεία των ομάδων. Πήραν όλοι αυτό που άξιζαν. Από την Παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία έως την τελευταία ομάδα του Μουντιάλ.

Ζήσαμε ένα από τα πιο ευχάριστα, θεαματικά και «γεμάτα» Μουντιάλ που μετά από την 1η «ξενέρωτη» παραδοσιακά αγωνιστική σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις μας επιφύλαξε μεγάλες συγκινήσεις, ανατροπές, σπουδαίους αγώνες, μεγάλα γκολ, μεγάλες αποκρούσεις.

Αποκορύφωμα ο τελικός ανάμεσα στην Γαλλία και την Κροατία. Τελικός με 6 γκολ, αυτογκόλ, πέναλτι, τεράστιες γκέλες αλλά και γκολάρες. Τελικός που τα είχε όλα. Η Κροατία με την απίθανη πορεία της ήταν λογικό ως το μεγάλο αουτσάιντερ να πάρει μαζί της και τους ουδέτερους.

Και παρότι οι Κροάτες δεν θέλησαν να αλλάξουν τακτική, βγήκαν και έπαιξαν την μπάλα τους η διαφορά κλάσης τελικά φάνηκε στις λεπτομέρειες και ένα ματς που αν δεν έβλεπες τα γκολ αλλά μόνο την υπόλοιπη ροή του δεν θα πίστευες πως είναι στο 4-1 για την Γαλλία, εν τέλει κατέληξε εύκολα στα χέρια των παικτών του Ντεσάν.

Αν σε θέλει και η μπάλα και αν έχεις την πολυτέλεια να διαθέτει το νέο «θαύμα» του ποδοσφαίρου που λέγεται Μπαπέ μαζί με παίκτες πρωτοκλασσάτους όπως οι Πογκμπά, Γκριεζμάν, Καντέ, Ματουιντί κ.λ.π. τότε όλα αυτά μαζί σε κάνουν ακαταμάχητο.

Ακόμη και για τους Νο1 «μαχητές» του Μουντιάλ, μια ομάδα με μεγάλη καρδιά και πάθος, με παίκτες μπαρουτοκαπνισμένους σε κορυφαίους συλλόγους στην Ευρώπη που όμως δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν ένα πανέμορφο ταξίδι με το βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια.

Μια ομάδα με έναν ποδοσφαιριστή που αν η ταυτότητα του δεν έγραφε, υπηκοότητα Κροατική, θα ήταν εδώ και καιρό μέσα στους τρείς τουλάχιστον κορυφαίους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Ο Λούκα Μόντριτς, περί ου ο λόγος, ήταν η μορφή του Μουντιάλ και σωστά αναδείχτηκε ο MVP της διοργάνωσης. Δίκαιο και σε αυτό τον τομέα.

Η Γαλλία από την άλλη απέδειξε πως αυτή η ομάδα που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια να φτιάχνεται από την αρχή δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από την Γαλλία που πήρε το πρώτο της Μουντιάλ το 1998 και συνέχισε να κυριαρχεί τα επόμενα χρόνια. Φιναλίστ στο Γιούρο 2016, τροπαιούχος στο Μουντιάλ του 2018 και με υλικό που έχει μπροστά του πολλά χρόνια για να δώσει ακόμη περισσότερα.

Δίκαιο ήταν το Μουντιάλ ακόμη και στον μικρό τελικό όπου η… its coming home Αγγλία δεν ήταν ικανή ούτε καν να… κοιτάξει το εξαιρετικό Βέλγιο που ουσιαστικά ήταν η μοναδική ομάδα που ζόρισε για τα καλά την Γαλλία.

Πηγαίνοντας πιο πίσω οι μεγάλες δυνάμεις Βραζιλία, Γερμανία, Αργεντινή, Ισπανία που μας αποχαιρέτησαν νωρίς, πήραν και αυτές αυτό που άξιζαν. Ίσως η Βραζιλία να δικαιούται να μιλάει για ατυχία, όμως στο ποδόσφαιρο είπαμε πως παίζει και η τύχη. Και όταν απέναντι στο Βέλγιο που είδαμε δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες τότε γυρνάς πρόωρα στην… Κόπα Καμπάνα.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Υ.Γ. Με το Μουντιάλ να μας χαιρετά η προσοχή μας πέφτει σιγά-σιγά στα ευρωπαϊκά ματς που έρχονται για τις ομάδες μας. Τα φιλικά που δίνουν τώρα είναι για… εσωτερική κατανάλωση. Έχω πει πολλές φορές την άποψη μου για αυτά. Δεν είναι για πολλά-πολλά. Για τον προπονητή γίνονται και για μικρά πραγματάκια που σιγά-σιγά πρέπει να εμφανιστούν στο σύνολο. Στην περίπτωση μάλιστα του Ολυμπιακού που φτιάχνει νέα ομάδα από την αρχή ο παραπάνω «κανόνας» ισχύει στο 100%. Είναι λογικό να μην είναι έτοιμη η ομάδα, όχι τώρα στα φιλικά ούτε καν στα πρώτα ευρωπαϊκά επίσημα ματς. Με την ποιότητα των παικτών και με ατομικές ενέργειες «καθαρίζεις» τα πρώτα επίσημα ματς για την είσοδο στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Και με καλή ανασταλτική λειτουργία. Και αυτό θαρρώ πως δουλεύει κυρίως τώρα ο Μαρτίνς βλέποντας την ίδια ώρα το ρόστερ της ομάδας του να αλλάζει συνεχώς. Και αυτή την εβδομάδα άλλωστε θα έχουμε αφίξεις…