Κατανοώντας το «φαινόμενο»

Ο μύθος λέει πως εκείνο τον Φλεβάρη του 1992, όταν η ιστορία των πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου άλλαξε για πάντα, γύρω από το τραπέζι του -εκτελεστικού διευθυντή- Γκρεγκ Ντάικ, συγκεντρώθηκαν εκπρόσωποι από είκοσι-δύο κλαμπ αποφασισμένα για κάτι σπουδαίο.

Εκείνα που τόλμησαν την οριστική απεξάρτηση της Premier League από την Football League και την θέσπιση μιας επαγγελματικής λίγκας δίχως προηγούμενο. Ενός παγκόσμιου τηλεοπτικού προϊόντος που σύντομα ξέφυγε από τον ανταγωνισμό και δημιούργησε νέα δεδομένα εντάσσοντας το ποδόσφαιρο σε μια ειδική κατηγορία αθλητικής ψυχαγωγίας, όπως το ΝΒΑ, η Formula 1 κλπ.

• Διαβάστε επίσης: Απίθανος ο γιος του Λεσόρ: Τραγούδησε τον ύμνο της Παρτιζάν με κασκόλ της ομάδας (vids)

Κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι.

Βεβαίως είκοσι-δύο κλαμπ, τα εξής… είκοσι-τρία. Διότι σίγουρα η Λίβερπουλ, η Άρσεναλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (κλπ) είναι το ποδόσφαιρο και δεν αμφιβάλλει κανείς. Παγκόσμια brands με τεράστια δημοφιλία και επιρροή. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο όμως αν δεν υπήρχε σε αυτή την διαδικασία η εγγύηση της British Sky Broadcasting (BSkyB). Του κολοσσού που κρύβεται πίσω από το περίφημο Sky Sports.

Ακριβώς 304 εκατ λίρες στο τηλεοπτικό συμβόλαιο που «πάνω» στην ιδέα του στηρίχτηκαν όλα τα επόμενα τηλεοπτικά συμβόλαια κεντρικής διαχείρισης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μια επένδυση εξωφρενική για την εποχή. Το καύσιμο στη μηχανή…

Με όλο τον σεβασμό λοιπόν. Το συγκεκριμένο δίκτυο δεν είναι συνεργάτης. «Συνέταιρος» μοιάζει για την Premier League. Και συνυπεύθυνο για την εξέλιξη της. Για το γεγονός ότι σήμερα η μέση αποτίμηση κάθε κλαμπ ξεπερνά σε χρηματιστηριακή αξία το ένα δισεκατομμύριο λίρες.

Και ότι στο κεντρικό τραπέζι του, βρίσκονται πλέον κάποιοι από τους σημαντικότερους «παίκτες» της παγκόσμιας αγοράς. Τεχνοκράτες sports management των ΗΠΑ. Δισεκατομμυριούχοι επιχειρηματίες. Χώρες ολόκληρες -με 115 παραβάσεις για τη Μάντσεστερ Σίτι-. Βαθύπλουτοι γόνοι…

Κάποιοι από τους σημαντικότερους ανθρώπους των καιρών μας. Που ο τρόπος τους επηρεάζει πολλά παραπάνω από το ποδόσφαιρο. Που η σκέψη τους αποτελεί case study. Μια Multikulti ελίτ που δεν θα βρεις ανάλογη, οπουδήποτε άλλου.

Και υπάρχουν φυσικά businessman που στέκονται μακριά και διοικούν τεχνοκράτες. Υπάρχουν όμως και επενδυτές που μπορούν ταυτόχρονα να ξέρουν με λεπτομέρεια σε ποια θάλασσα είναι το κάθε ένα από τα εκατό και βάλε καράβια τους, που στέκονται πάνω από εταιρίες με χιλιάδες υπαλλήλους και ταυτόχρονα διοικούν οι ίδιοι τις ομάδες τους.

Και ενίοτε παραπάνω από μια. Και με αποτελέσματα που δεν είναι εύκολο, όχι να πετύχεις αλλά να φανταστείς.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης καλή ώρα και αυτό προφανώς το ελληνικό κοινό δεν περιμένει να το πληροφορηθεί από το sky sports. Ο αγγλικός κολοσσός όμως έκανε υπομονή έξι μήνες για να μπορέσει σήμερα να παρουσιάσει ένα ολόκληρο ντοκιμαντέρ στο κοινό του, για αυτόν τον λόγο: Meeting Marinakis. Όχι μια τυπική συνέντευξη, αλλά μια ολοκληρωμένη προσπάθεια κατανόησης ενός «φαινομένου.

Με την ευκαιρία: Η φωτογραφία της στιγμής, σαν… χίλες λέξεις. Δεκάδες ελληνικές σημαίες στην Βραζιλία από τους φίλους της Βάσκο Ντα Γκάμα, στη φήμη και μόνο της επόμενης επένδυσης.
Ένα βραβείο από την Tuttosport στην Ιταλία για το διπλό «θαύμα» του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, και δη για την κατάκτηση του Youth League με ένα σύνολο-αουτσάιντερ και 100% ελληνικό.

Παράλληλα μια ανοιχτή συζήτηση στα social media με αφορμή μια ιδιαίτερη κίνηση σαν οικοδεσπότης το περασμένο Σάββατο στο City Ground, όταν κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο για να υποδεχθεί την Warriors United, μια ομάδα από παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.

Το ρεπορτάζ στα μίντια για το μέλλον του τεχνοκράτη Έντου Γκασπάρ που άφησε κοτζάμ Άρσεναλ για να συντονιστεί με την επόμενη μεγάλη ιδέα. Τα άλλα για τους δύο πιτσιρικάδες, τον Μπάμπη Κωστούλα και τον Χρήστο Μουζακίτη που κάνουν θραύση σε φόντο Ερυθρόλευκο.

Και βέβαια οι αναφορές στη Φόρεστ που από πολίτης δεύτερης ποδοσφαιρικής κατηγορίας έφτασε να χτυπά την πόρτα της big 6 στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Όλα διαφορετικά μεταξύ τους, και όλα ίδια: Όλα με την υπογραφή του Βαγγέλη Μαρινάκη που «ότι πιάνει γίνεται χρυσός» κατά τον Κριστιάν Καρεμπέ.

Αυτό το τελευταίο είναι που εξιτάρει και τους Άγγλους. Η αίσθηση πως ένας μόνο άνθρωπος, μπορεί τόσα πολλά.

Προφανώς δεν υπάρχει κάποιο ανάλογο παράδειγμα στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάποιος που το όνομα του να συζητιέται ταυτόχρονα στην Αγγλία, την Βραζιλία, την Ιταλία, την Πορτογαλία (Ρίο Άβε) κλπ.

Που δεν συνδιαλέγεται με τους σημαντικότερους του παιχνιδιού, αλλά είναι πλέον ανάμεσα τους. Που ακόμη και οι συνεργάτες του (Φρανσουά Μοντέστο, Λίνα Σουλούκου, Κούλης Δουρέκας κλπ) γίνονται ανάρπαστοι στο κεντρικό ταμπλό.

MUST READ

«Τετράστερος» ο πρωταθλητής Ευρώπης, περιμένει τον επόμενο... (4-1, vids)

Κάποιος που ήδη έφτασε εκεί που δεν φαντάστηκε άλλος κανείς. Και όχι μόνο δεν σταματά, αλλά ήδη σκέφτεται τα επόμενα. Πως το είπε στον Ρομπ Ντόρσετ; «ωραία θα ήταν ο τελικός του Europa League, στο Μπιλμπάο»…