Τι ζόρι τραβάει ο ΣΥΡΙΖΑ και η «ΑΥΓΗ» με τον Ολυμπιακό

Άγνωστο, τι τους έχει κάνει ο Ολυμπιακός. Ίσως και τίποτα που είναι και το πιθανότερο. Ίσως τελικά να μην είναι προσωπικό. Να έτυχε. Να ξεκίνησε ως «δώρο» καλής θέλησης σε μια σειρά από επιχειρηματίες φίλα προσκείμενους (λέγονται και συνεργάτες) στην Κυβέρνηση και να εξελίχθηκε σε ξεκάθαρη «πολιτική στόχευση» με θέα στις εκλογές. Που να πατήσει άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ και το πολιτικό του αδερφάκι ο Πάνος Καμμένος πηγαίνοντας προς τις κάλπες; Στις πολιτικές τους, στην υλοποίηση των προγραμμάτων τους, στα εθνικά θέματα, την οικονομία, τη Μέρκελ;

Που ακριβώς να σταθούν ελπίζοντας ότι θα βρουν κανονικούς ανθρώπους με διάθεση έστω να ακούσουν τα «αφηγήματα» της επόμενης εκδοχής; Πρέπει να ανακαλύψουν εχθρούς, να κατασκευάσουν ιστορίες, να σχηματίσουν ένα περιβάλλον. Όχι, δεν είναι εύκολη η δουλειά της «ομάδας» που έχει αναλάβει εργολαβία τον σχηματισμό της προεκλογικής ατζέντας της Κυβέρνησης, και θα πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Είναι ζόρικο να βρίσκεσαι τούτες τις μέρες στα «υπόγεια του Μαξίμου», και ας είναι βέβαιο ότι υπάρχουν μπόλικα κλιματιστικά που δουλεύουν στο φουλ. Σάμπως θα πληρώσει κανείς… λογαριασμό;

Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι το ζόρι που τραβάνε με τον Ολυμπιακό και τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να αναδείξουν τους Ερυθρόλευκους ως «αντίπαλο». Γιατί; Έχουν τόσο μεγάλη έπαρση που δεν καταλαβαίνουν ότι είναι… μύγες μπροστά σε έναν οργανισμό που αντιπροσωπεύει εκατομμύρια ανθρώπους ή τελικά έχουν μπλέξει τόσο άσχημα σε αυτό το «δίχτυ» που σχημάτισαν γύρω τους, με αποτέλεσμα από κουκλοπαίκτες εξελίχθηκαν σε μαριονέτες, σε μια μετάλλαξη δίχως επιστροφή.

Χρησιμοποιούν εκείνοι το δημιούργημα τους ή τελικά το «τέρας» που οι ίδιοι έφτιαξαν τους έχει καταπιεί, δίνοντας την αίσθηση πως πλέον η Κυβέρνηση της χώρας είναι στα χέρια μιας γραφικής παρένθεσης.

Σπατάλησε μια σελίδα της η «ΑΥΓΗ» το Σάββατο για τον Ολυμπιακό. Μια εφημερίδα με ιστορία, που ότι έχτισε για χρόνια το γκρεμίζει σε μια εποχή διακυβέρνησης. Αφιέρωσε μια σελίδα στην κορυφαία ελληνική ομάδα, για να παρουσιάσει την άποψη κάποιου ο οποίος θέλησε να δηλώσει πως αν και Ολυμπιακός, δεν εκφράζεται από τον σημερινό Ολυμπιακό. Αν έψαχνε λίγο καλύτερα θα μπορούσε να βρει αμέτρητους με άποψη διαφορετική. Με ανθρώπους που νιώθουν περηφάνια.

Ο Ολυμπιακός του συντάκτη, ξεκινούσε από τον Γόδα και σταματούσε στον Κόκκαλη. Οι δικοί του παικταράδες ξεκινούσαν από εκείνους που έφερε στο λιμάνι ο Γουλανδρής, και καταλήγουν σε εκείνους που έφερε ο Σωκράτης Κόκκαλης. Λες και σταμάτησε ο χρόνος για εκείνον στο 2010. Στο καλοκαίρι που ανέλαβε δηλαδή τις τύχες της ομάδας ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη μονοψήφιος (αν υπήρχε)…

Του προσάπτει ότι δεν πήρε πρωταθλήματα; Ότι δεν έφερε παικταράδες; Ότι δεν είχε η ομάδα επιτυχίες; Ότι δεν είναι οι Ερυθρόλευκοι μια εταιρία υπόδειγμα; Τίποτε από αυτά. Το δικό του κριτήριο για τον Ολυμπιακό, είναι αμιγώς πολιτικό.

Εντάξει γούστα είναι αυτά. Γούστο όμως και άλλων πολλών να υποθέτουν πως κείμενα σαν το συγκεκριμένο δεν είναι ακριβώς από… καρδιάς αλλά μάλλον από κάλπης σε αυτή τη μεγάλη προεκλογική περίοδο που διανύουμε.

Πως τέλος πάντων μπορεί να είναι μια (ακόμη) προσπάθεια δημιουργίας «κλίματος» τώρα που σφίγγουν τα γάλατα και οι Ολυμπιακοί τα έχουν όντως μαζεμένα σε μια Κυβέρνηση που όχι μόνο τους κορόιδεψε σαν πολίτες, αλλά τα έβαλε κατ επανάληψη με τη καψούρα τους, την ταυτότητα τους, την ίδια την ψυχή τους.

Τα έχουν οι Ολυμπιακοί με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ναι. Γιατί αυτή η Κυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ να χτυπούν οπαδούς του στην καρδιά του Πειραιά για να μιλήσει ο Τσακαλώτος. Γιατί, αυτή η Κυβέρνηση έχει… συνοδηγό τον Καμμένο που σήκωσε το μεσαίο του δάχτυλο, και Υφυπουργό τον Ζουράρι που μέσω ζωντανής τηλεοπτικής σύνδεσης τους έβρισε χυδαία. Γιατί αυτή η Κυβέρνηση έχει τον Κοντονή που εκτέλεσε στην εντέλεια το βρώμικο σχέδιο «εξυγίανσης» στο ποδόσφαιρο που έκανε την ΕΠΟ… υπηρέτη δύο αφεντάδων και αυτοσκοπό την πτώση των Ερυθρόλευκων από την κορυφή.

Τα έχουν με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί όχι μόνο δεν μπορεί να καταλάβει πως η ιδέα του Ολυμπιακού ξεπήδησε από τη φτωχολογιά και είναι παραδοσιακά ταυτισμένη με τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις, αλλά γιατί επιμένει να προσπαθεί να τον εμπλέξει σε ένα πολιτικό παιχνίδι που δεν αφορά κανέναν. Ένα παιχνίδι δικό τους. Όπως δικά τους τα συμφέροντα, τα νταραβέρια, η εξουσία.

Γράφει η «ΑΥΓΗ» πως ο Ολυμπιακός έχει μετατραπεί σε κάτι μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής προσβάλλοντας για πολλοστή φορά εκατομμύρια ανθρώπους. Γιατί; Μάλλον γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι η πολιτική είναι γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων κάθε φιλάθλου. Γραμμένη και η πολιτική, γραμμένοι και οι πολιτικοί. Αυτό σημαίνει: «No politica». Σημαίνει δεν σας βλέπω, δεν… υπάρχετε. Σημαίνει επίσης ότι όταν μιλάς για τον Ολυμπιακό, καλά θα κάνεις να σέβεσαι. Τα χρώματα και την ιστορία του. Αυτά που δεν έχεις και δεν θα αποκτήσεις ποτέ.

Είναι βέβαιο ότι θα βρεις κάπου Ολυμπιακούς να τσακώνονται για τον στόπερ, και για το αν ο Μαρινάκης είχε δίκιο που έφερε για προπονητή τον Μαρτίνς. Όσο βέβαιο ότι δεν θα βρεις πουθενά Ολυμπιακούς να ασχολούνται με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Καμμένο, τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τη Χρυσή Αυγή τουλάχιστον σε ερυθρόλευκο παρανομαστή. Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια να το καταλάβουν; Δεν γυρίζει ο κόσμος γύρω σας. Γυρίζει… μακριά σας! Και αυτό προφανώς είναι αντίστοιχο και για τους φίλους του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Άρη. Κανείς δεν ασχολείται μαζί σας. Ο κόσμος έχει προβλήματα και το ποδόσφαιρο είναι το αποκούμπι του.

Ενίοτε σας βολεύει. Γενικά όμως πρόβλημα σας.

Τον Ολυμπιακό τον χτύπησε ο Γερουλάνος και το ΠΑΣΟΚ όταν θέλησαν να κρύψουν κάτω… από το χαλάκι το μνημόνιο κατασκευάζοντας μια συκοφαντία γύρω από το ποδόσφαιρο που κατέπεσε εμφατικά. Τον Ολυμπιακό τον χτύπησε η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά. Τον Ολυμπιακό τον έχει αναδείξει σε «υπ αριθμόν 1» εχθρό της η σημερινή Κυβέρνηση.

Αυτό συμβαίνει από το 2010 και έπειτα. Από τότε που τον Ολυμπιακό τον κουμαντάρει ένας άνθρωπος που μέχρι πρότινος δεν είχε καμία απολύτως «μπίζνα» στην Ελλάδα. Κάποιος που φέρθηκε στους μετανάστες και στους πρόσφυγες όπως δεν φέρθηκε καμία κυβέρνηση. Που πληρώνει από την τσέπη του για να σταθεί ξανά στα πόδια της η Μάνδρα, την οποία έχουν εγκαταλείψει όλοι από τότε που έφυγαν οι τηλεοπτικές κάμερες. Κάποιος που βοήθησε την Κεφαλλονιά και την Ψέριμο. Που έκανε όσα θα έπρεπε να κάνει μια Κυβέρνηση, πόσο μάλλον της αριστεράς.

Κάποιος που δεν είχε ανάγκη να ζητήσει τίποτα, και που ο πόλεμος αυτός του έχει στοιχίσει προσωπικά σε θέματα, που οι φίλαθλοι και οι οπαδοί τα παίρνουν προφανώς πολύ πιο προσωπικά από εκείνους που… κάνουν πολιτική καριέρα. Θέματα υπόληψης και τιμής.

Όχι, δεν τρέχει τίποτα με την ΑΥΓΗ. Κάνει μια επιλογή. Δικαίωμα της, να βλέπει από τον παραμορφωτικό της φακό. Στο επόμενο θέμα που κάποιος θα ντρέπεται για τον Ολυμπιακό μπορεί να βάλει φωτογραφία το μεσαίο δάχτυλο του συνοδοιπόρου της στην Κυβέρνηση.

Το πρόβλημα είναι αλλού. Στο γιατί προσωπικότητες με αδιαπραγμάτευτη προσφορά στον Ολυμπιακό δέχονται να συμμετέχουν σε όλο αυτό. Αν είσαι ο Σωκράτης Κόκκαλης και αν βλέπεις πως ένα τέτοιο κείμενο σταματά σε… σένα, βγαίνεις δημόσια και βάζεις την ΑΥΓΗ στη θέση της. Δεν προσθέτεις έναν ακόμη κρίκο σε αυτή την αλυσίδα ερωτηματικών που σχηματίζεται εδώ και μήνες. Με τον Θωμά, τον Θόδωρο, τις σχέσεις που ολοένα και πιο παράξενες γίνονται.

Βγαίνεις μπροστά για τον Ολυμπιακό αλλιώς ρίχνεις και άλλο νερό στο μύλο εκείνων που σε βλέπουν πια όχι να απομακρύνεσαι, αλλά να στέκεσαι απέναντι.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αυτό θα έκανε ο Γουλανδρής και ο Νταϊφάς αν ήταν ακόμη εδώ. Αυτό θα έκανε κάθε μεγάλος Ολυμπιακός.