Εθνική Ελλάδος : Γιατί ο Δέλλας είναι ένα καλό Plan B

Μαθαίνω για τις δεύτερες σκέψεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας σχετικά με την ανανέωση της συνεργασίας με τον Μίχαελ Σκίμπε και γελάω μ΄αυτούς που επιχειρηματολογούν κατά της πιθανής πρόσληψης του Τραϊανού Δέλλα στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής προτάσσοντας την ένδεια τίτλων και την περιορισμένη εμπειρία του Έλληνα προπονητή. Λες και ο Γερμανός ήρθε στην Ελλάδα γεμάτος τρόπαια, έχοντας σαρώσει τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και φορτωμένος με ατομικές διακρίσεις. Ένα υποβαθμισμένο τουρκικό Σούπερ Καπ είχε πάρει κι αυτό με το ζόρι, με την πιο πετυχημένη ομάδα της γειτονικής χώρας, Γαλατά και κόντρα στο… μεγαθήριο της Καϊσερίσπορ. Ε, δεν το λες και θρίαμβο…

Οι «φωνές» στην ΕΠΟ, που είναι στην λογική του «ελληνικού στοιχείου» για τον πάγκο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και την αξιοποίηση της «τεχνογνωσίας» της γενιάς του Euro 2004, είναι αρκετές και δεν αποκλείεται τελικά να υπάρξει ανατροπή δεδομένων. Την γνώμη μου για τον Σκίμπε, την έχω εκφράσει επανειλημμένως. Πρόκειται για έναν πολύ ευχάριστο, ευγενή και  επικοινωνιακό άνθρωπο με στοιχεία καλού μάνατζερ, αλλά και με αδυναμίες στην αποκωδικοποίηση των αντιπάλων και την διαχείριση της ομάδας στην εξέλιξη των αγώνων. Σε αυτόν αποκλειστικά πιστώνεται η επιστροφή της Εθνικής στην… κανονικότητα,με στοιχεία ομάδας, που τα ξεχάσαμε στην τραγελαφική περίοδο Κλαούντιο Ρανιέρι, αλλά και το γεγονός, πως κόντρα σε θεωρητικά 3 ισχυρότερους αντιπάλους, Βέλγιο, Βοσνία και Κροατία, πάλεψε μέχρι τέλους για την πρόκριση. Η ποδοσφαιρική λογική λοιπόν φαίνεται να επιβάλει την ανανέωση της συνεργασίας, έστω και υπό το βάρος της αμφιβολίας που γέννησε η σύγχυση στον αγωνιστικό χώρο στην διαδικασία των μπαράζ, έστω κι αν το ταμείο έμεινε τελικά στο… μηδέν.

Παρ΄ όλα αυτά, αν έπρεπε να πάμε αναγκαστικά σε μία άλλη λύση, η περίπτωση του Δέλλα και η στελέχωση της Εθνικής γενικότερα με «συμπολεμιστές» του Τραϊανού στο έπος της Πορτογαλίας, ακούγεται ως μία λογική επιλογή.

Το «ειδικό» βάρος

Ο πρώην προπονητής  της ΑΕΚ δεν αποτελεί απλώς ένα μέλος της αποστολής του Euro 2004, αλλά μία από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες εκείνης της μοναδικής, από πλευράς δυσκολίας, για τον ελληνικό αθλητισμό επιτυχίας, μαζί με τον Θοδωρή Ζαγοράκη, τον Άγγελο Χαριστέα, τον Γιώργο Καραγκούνη, τον Αντώνη Νικοπολίδη. Το όνομα του αποτελεί  «μύθο» για τους νεότερους και εμπνέει τον σεβασμό στους παλιότερους. Άλλωστε, πέρα απ΄ αυτό,  δεν έχουμε βγάλει και άπειρους  ποδοσφαιριστές, που να έχουν σταθεί με επιτυχία στην δύσκολη Serie A και σε ομάδες του βεληνεκούς της Ρόμα. Το «ειδικό βάρος»  λοιπόν για να μπορέσει να διαχειριστεί πρόσωπα και καταστάσεις στα αποδυτήρια το έχει και σ’ αυτό προσθέστε και τη σοβαρότητα που τον διακρίνει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.

Tα «κεφάλαια» Καπέλο, Γουαρδιόλα, Σάντος, Φερέρ και Ρεχάγκελ

Μπορεί ως στόπερ της Ρόμα να καθιερώθηκε στην βασική ενδεκάδα μετά από την αποχώρηση του Φάμπιο Καπέλο από την τεχνική της ηγεσία, αλλά η διετής συνεργασία μαζί του αποτελεί σίγουρα παρακαταθήκη γνώσεων για τον Δέλλα, όπως άλλωστε και η συνύπαρξη του στον αγωνιστικό χώρο με τον Πεπ Γουαρδιόλα, που εκείνη την εποχή είχε… ντυθεί «Ρωμαίος». Νεοφερμένοι και οι δύο τότε στην ιταλική ομάδα έκαναν αρκετή παρέα και μιλούσαν πολύ για ποδόσφαιρο. Η εκτίμηση του Δέλλα στο πρόσωπο του νυν τεχνικού της Μάντσεστερ Σίτι, με τον οποίον ακόμα διατηρούν κάποια επαφή, είναι απεριόριστη μια και τον θεωρεί από τους ανθρώπους που άλλαξαν τη ροή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αλλά και της προπονητικής, ότι και να σημαίνει αυτό για την δική του καριέρα σε επίπεδο ιδεών και φιλοσοφίας. Και δεν είναι μόνο αυτά. Οι εμπειρίες μετά από οκτώ χρόνια συνεργασίας με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του  Ότο Ρεχάγκελ είναι ανεκτίμητες, όπως και η «πρακτική» του τόσο υπό τις οδηγίες του Φερνάντο Σάντος, ενός ακόμα πρωταθλητή Ευρώπης, όσο κι ενός πρώην προπονητή της Μπαρσελόνα και εξαιρετικού θεωρητικού του ποδοσφαίρου, του Λορέντσο Σέρα Φερέρ.

Η γνώση!

Ο Δέλλας γνωρίζει πολύ καλά τα προτερήματα και τα κουσούρια του Έλληνα ποδοσφαιριστή, μπορεί να μιλήσει στην «γλώσσα» του, να τον παρακινήσει, να τον εμπνεύσει. Άλλωστε, δεν πάει καλά-καλά μια πενταετία από τότε που «κρέμασε» τα παπούτσια του. Όπως επίσης, ξέρει πολύ καλά την… ελληνική αγορά. Έχει άποψη για τους περισσότερους και δεν θα χρειαστεί καμία περίοδο εγκλιματισμού και… εντατικών μαθημάτων και στην περίπτωση της Εθνικής, με τα παιχνίδια του Κυπέλλου Εθνών να έρχονται και τα προκριματικά του Euro 2020 να πλησιάζουν  ο χρόνος είναι χρήμα!

Δεν φοβάται τα δύσκολα

Όταν τον Απρίλιο του 2013 ο Δέλλας αναλάμβανε την ΑΕΚ, στην πιο δύσκολη φάση της ιστορίας της, δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει. Έπαιρνε επί της ουσίας στα χέρια του μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί και να βυθίσει την Ένωση, κάτι που συνέβη τελικά στα ματς με Ατρόμητο και Πανθρακικό.  Παρ΄ όλα αυτά δεν φοβήθηκε, δεν κρύφτηκε, αλλά βγήκε μπροστά, «χρεώθηκε» κομμάτι του υποβιβασμού στο ξεκίνημα μάλιστα της προπονητικής του σταδιοδρομίας και βίωσε και το «μαρτύριο» των μικρών κατηγοριών οδηγώντας πάντως την ΑΕΚ με ασφάλεια και διαδοχικές ανόδους ξανά στην Σούπερ Λιγκ. Κι αν κάποιος θεωρεί εύκολο πράγμα να αντέξει κανείς την τεράστια πίεση για επιστροφή στην μεγάλη κατηγορία, ας ρωτήσει τους προπονητές που πέρασαν από τον ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια.

Οργάνωση πάνω απ’ όλα!

Σ΄ ένα ελληνικό ποδόσφαιρο, που κυριαρχούν, η προχειρότητα, η  αναβλητικότητα στην λήψη αποφάσεων, η καθυστέρηση στην έναρξη των πρωταθλημάτων, η διακοπή τους κι ένα σωρό άλλα… δεινά, η παρουσία ενός πειθαρχημένου ανθρώπου που σιχαίνεται την ανοργανωσιά μπορεί να μην αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας, αλλά εν πάση περιπτώσει δημιουργεί προσδοκίες. Ότι συνέβη δηλαδή και με τον Ρεχάγκελ και εν μέρει με τον Σκίμπε. Ο Δέλλας είναι τέτοιος! Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, πως σε μία από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του, την επιστροφή του δηλαδή στην Ελλάδα, ως θριαμβευτής από το γήπεδα της Πορτογαλίας και ως ένα από τα πρόσωπα ολόκληρου του Euro με το γκολ-πρόκριση στον ημιτελικό με την Τσεχία, είχε το μυαλό να «ενοχληθεί» από την προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι «υπεύθυνοι» την άφιξη της Εθνικής και το απόλυτο μπάχαλο που επικράτησε από το αεροδρόμιο έως και το Παναθηναϊκό Στάδιο! Τρελάθηκε και τρελαίνεται ακόμα!

Ετυμηγορία

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν ο Δέλλας είναι τώρα πλέον, γιατί το όνομα του είχε «παίξει» για την Εθνική το 2015, απολύτως έτοιμος προκειμένου να αναλάβει ένα τόσο βαρύ φορτίο σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή, που περιθώρια για μία τρίτη στη σειρά αποτυχημένη προσπάθεια πρόκρισης σε μεγάλη διοργάνωση δεν υπάρχουν. Αλλά, από την άλλη, μήπως όταν πατούσε το πόδι του ο «άγνωστος» Σκίμπε στην Ελλάδα προεξοφλούσε κανείς την επιτυχία; Μάλλον το αντίθετο! Άλλωστε, αυτήν, την είχαμε εξασφαλισμένη, σχεδόν όλοι μας, στο άκουσμα του ονόματος του «πολύ» Κλαούντιο Ρανιέρι…

Υ.Γ. Και μια που μιλάμε για την γενιά του Euro 2004, η Εθνική Ελπίδων, υπό τις οδηγίες του Αντώνη Νικοπολίδη και η Εθνική Νέων, με τον Γιάννη Γκούμα στον πάγκο «φλερτάρουν» σοβαρά με την πρόκριση στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2019, παίζοντας μάλιστα και καλό ποδόσφαιρο!